Αίτημα της ελληνικής κυβέρνησης εκκρεμεί στην UNESCO από το 1984 για την επιστροφή μόνο των διαμελισμένων μορφών γλυπτών της Ζωφόρου και των Αετωμάτων του ναού του Διός στην Ακρόπολη, που ως γνωστόν αποσπάστηκαν βιαίως από τον λόρδο Έλγιν.
Επί δεκαετίες όλο και κάποιος βρισκόταν εκτός από τους Έλληνες και έθιγε το θέμα της επιστροφής των μαρμάρων, τα οποία κακώς είχαν βαφτίσει και “Ελγίνεια”, προκειμένου να επανενωθεί το σύνολο του γλυπτού. Θα μπορούσε το Μουσείο να φτιάξει ακριβή αντίγραφα και να επιστρέψει τα πρωτότυπα. Η τέχνη των αρχαίων Ελλήνων «εξανθρώπισε τους θεούς και εθεοποίησε τον άνθρωπο». Εν τω μεταξύ υπάρχει μία Βρετανική Επιτροπή Επανένωσης των Γλυπτών του Παρθενώνα (BCRPM) στο νοτιοδυτικό Λονδίνο, που ιδρύθηκε το 1983 κατόπιν ενεργειών της Μερκούρη. Αλλά κανείς από τη βρετανική κυβέρνηση δεν αποφάσιζε κάτι, σπρώχνοντας την ευθύνη στο Βρετανικό Μουσείο, ότι τα γλυπτά είναι περιουσία του.
Προσφάτως, ο Μπόρις Τζόνσον παρέθεσε συνέντευξη στη συγγραφέα Βικτώρια Χίσλοπ, δημοσιευθείσα στα “ΝΕΑ”, η οποία του έθεσε το θέμα της επιστροφής των μαρμάρων. Ο Άγγλος πρωθυπουργός ισχυρίστηκε ότι «τα γλυπτά αποκτήθηκαν νομίμως». Η Χίσλοπ, όμως, διερωτήθηκε αν υπάρχουν αποδείξεις περί τούτου, «αν δηλαδή υφίσταται το “φιρμάνι”», που επέτρεπε στον Έλγιν να πάρει τα γλυπτά. Η συγγραφέας τονίζει ότι «η Ελλάδα τότε δεν μπορούσε να αποτρέψει αυτό που έγινε» και τούτο δεν σημαίνει ότι ήταν σωστό. «Σ’ αυτήν τη χώρα, σημειώνει, εννοώντας την Αγγλία, υπάρχουν άνθρωποι, που ντρέπονται για το αποικιακό μας παρελθόν».
Αλλά και ο Άγγλος Υπ. Πολιτισμού θεωρεί “μειονότητα” τους ακτιβιστές και άλλους πολίτες απ’ ολο τον κόσμο, που ζητούν την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα στον τόπο καταγωγής τους. Επιχειρηματολογεί ότι «η επιστροφή ενός πολιτιστικού θησαυρού στους διεκδικητές του, θ’ απειλούσε με απώλεια των εκθεμάτων τους όλα τα μουσεία του κόσμου». Παραθέτει δε το ευτελές επιχείρημα, αν τα μνημεία «θα είχαν επιβιώσει απ’ τους μενόμενους ναζί κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου».
Η Ελληνίδα ομόλογός του κα Μενδώνη του επισημαίνει μεταξύ των άλλων, ότι τα μάρμαρα αποσπάστηκαν βιαίως και ότι πρέπει «να επανενωθεί το σύνολο του γλυπτού διάκοσμου και ν’ αποκατασταθεί η ακεραιότητα του μνημείου». Τέλος, του υπενθύμισε αυτό, που είχε χαράξει στα αγγλικά Βρετανός επισκέπτης στην Ακρόπολη ότι «αυτό που δεν έπραξαν οι Γότθοι, το έπραξαν οι Σκότοι». Υπ’ όψιν ότι οι Γότθοι βαρβαρικός και νομαδικός Βόρειος λαός το 395 μ.Χ. με τον βασιλιά τους Αλάριχο ελεηλάτησαν την Αθήνα, έκαψαν την Κόρινθο, ερήμωσαν την Πελοπόνησσο και εδραιώθηκαν στην Ιταλία μέχρι που το 470 μ.Χ. κατελύθη το κράτος τους. Τις αρχαιότητες δεν τις πείραξαν.
Πάντως, κάθε επιχείρηση, που στήθηκε απ’ τους αρμόδιους για την επιστροφή των μαρμάρων δεν απέφερε κανένα αποτέλεσμα. Για μας, ωστόσο, παραμένει η περηφάνια, να βλέπουμε μπροστά μας απλωμένους τους αιώνες, που άφησαν τα σημάδια της ιστορίας, τα οποία μπορούμε να τα ψάχνουμε, να τα χαϊδευουμε, από τόσο κοντά!
