Σιγά σιγά βρέχει ο Θεός και σιγανά χιονίζει
κι έχει το κρύγιος στα βουνά, το χιόνι στσι Μαδάρες.
κι απού ‘χει σπίθι αρόδωτα,/ και σπίθια ροδωμένα
κι έχει καρπούς στ’ αμπάρια ντου,/ και λαδιστά
πιθάρια και στα βαρέλια – ντου κρασί,/ και ξύλα
στην αυλή ντο κι έχει και κόρη και φιλεί,/
και στη φωθιά καθίζει,/ δεν τονε νοιάζει ο βοριάς
αν βρέχει κι αν χιονίζει.
Τραγουδιέται όπως το: Σιγά σιγά βρέχει ο Θεός κι ο Γιάννης ετραγούδιε…
Σε κάθε στροφή επαναλαμβάνεται το: Σιγανά κι όμορφα που εχιόνιζε
