Γνωριμία με τη φωτογραφία της Ρίας Καβρουλάκη

Σκοτεινοί οι θάμνοι του πρώτου φόντου και στη μέση δυο φιγούρες να βαδίζουν προς το μέρος μας σε δρόμο φωτεινό…
Αλλά να και πάλι το φως! Δραπετεύει απ’ τη εστία του κι αφού διαπεράσει τα σκισμένα χαρτιά-κουρτίνες του ξεχαρβαλωμένου παραθύρου, γενναιόδωρα ξεχύνεται στο εσωτερικό ενός παλιού σπιτιού και του δίνει ζωή…
Ιδού και  μια σκάλα στον Φιρκά,   όπου το διαδοχικό παιχνίδι φωτός και σκιάς σε κάθε πέτρινο σκαλοπάτι της μας βάζει σε σκέψεις…
Εδώ και το υδάτινο στοιχείο. Κάπου σε κάποια πισίνα ίσως. Άλλη μια σκάλα! Μεταλλική αυτή τη φορά, σε φέρνει μέχρι το νερό, εκεί όπου ο ελαφρός κυματισμός του -ξαφνιασμένος απ’ το φλάς του φωτογράφου- γεμίζει ασήμι, αποκαλύπτοντας τα δικά του μικρά ή μεγάλα μυστικά …
Και τώρα στο παλιό λιμάνι!
Εν μέσω «Ωκεανίδας» με τη φωτογράφο μας -που πάντα γυρίζει στον ίδιο τόπο ξανά και ξανά, για να αιχμαλωτίσει στον φακό της το άπιαστο στο γυμνό μάτι-  να στέκεται σε απόσταση βολής απ’ τα σύννεφα αλμυρού νερού που μαστιγώνουν τα γύρω κτήρια! Πίσω απ’ τα ταλαιπωρημένα υπόστεγα να κεντράρει στο πλημμυρισμένο παγκάκι,  στις κλειστές ομπρέλες τις φορτωμένες νερό που πασχίζουν να σταθούν όρθιες, στις αντηρίδες των ενετικών κτηρίων που σθεναρά αντιστέκονται…
Πιο πέρα φωτογράφηση τοπίου!
Σκόρπια άμμος και γκρίζα γη, αυλακωμένη σαν ρυάκι που μας οδηγεί στους κοντινούς λόφους, σχεδόν αγγίζει τη χαμηλή συννεφιά πάνω τους…
Πολλά τα ερωτηματικά, οι συνειρμοί, τα σκεπτικά  κι οι προσδοκίες την ώρα που μελετώ φωτογραφίες της  Ρίας Καβρουλάκη!
Μιας νέας, εργαζόμενης γυναίκας -μαθήτριας στο ΕΦΕΚ Τμήματος Χανιών, με άξιο δάσκαλο τον πολυβραβευμένο Γιώργο Μπαλαδάκη-   που παρά του ότι ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία τα τελευταία τριάμισι  χρόνια, μας έχει δώσει άριστα δείγματα γραφής. Έχει επίσης λάβει μέρος  στις εκθέσεις «Πορτραίτο-Αυτοπορτραίτο», «Τοπίο» και «Αρχιτεκτονική-μίνιμαλ» της ΕΦΕΚ Χανιών. Και στην έκθεση «Θάλασσα»  με την ΕΦΕΚ Ηρακλείου.
Aκρως ενδιαφέρουσα  η φωτογραφία της.
Συγκινεί…
Την γεμίζει -μας λέει η καλλιτέχνιδα- η ενασχόλησή της με το κυνήγι της φευγαλέας εντύπωσης σε πρόσωπα, κτήρια, τοπία!
Για την φωτογράφηση  κτηρίου μας λέει: «Φωτογραφίζω τις λεπτομέρειές του, το ύφος, τη γραμμή,  τις καμπύλες του, παίζοντας με το φως, τις σκιές αλλά και το χρώμα. Το αντιμετωπίζω  σαν να είναι ζωντανό, σαν να έχει ψυχή…». Επιδιώκει πάντα ν’ αφαιρεί απ’ το «κάδρο» της το περιττό και να εστιάζει σ’ αυτό που την ενδιαφέρει.  Η ανθρώπινη φιγούρα, μας εξηγεί στη συνέχεια, υπάρχει στο έργο της, μέρος κι αυτή της όλης εικόνας, αλλά ο άνθρωπος δεν είναι πάντα «παρών». Εκεί ωστόσο βρίσκεται! Άλλοτε σαν θαμπή μορφή σε αργή κίνηση, κι άλλοτε σαν  ένα «αποτύπωμα παρουσίας» μέσα απ’ τα αντικείμενα που έχει αφήσει στον χώρο.
Η αγαπητή μας Ρία Καβρουλάκη,  που λατρεύει την καλλιτεχνική φωτογραφία, μπορεί ν’ ανασυγκροτεί έναν άλλο κόσμο και να μας τον παρουσιάζει, να φτιάχνει μια ιστορία και να τη μοιράζεται μαζί μας, πιστεύει ωστόσο πως ο καθένας μας μπορεί να ερμηνεύει με το δικό του, ξεχωριστό τρόπο, το καθετί  που αποτυπώνεται στο φακό…
Γεγονός πάντως είναι, πως το όνειρό της γίνεται και δικό μας, καθώς μέσα απ’ την καθαρή ματιά της θα δούμε τα πράγματα με άλλο μάτι!
Αυτή εξάλλου είναι κι η αξία της καλής φωτογραφίας.
Να συγχαρούμε τη Ρία και να της ευχηθούμε Καλή Συνέχεια.