Όπως σου είχα αναφέρει στο προηγούµενο γράµµα µου, αυτές τις µέρες θα σου ζητήσω ένα όχι µεγάλο, αλλά δύσκολο δώρο να µας κάνεις.
Γνωρίζεις πολύ καλά την Ελληνική Γλώσσα και είµαι σίγουρος Θεέ µου, πως γνωρίζεις τη φράση «Το βάρος της ευθύνης είναι πολύ µεγάλο».
Σου ζητάω λοιπόν, να εξαλείψεις τη συγκεκριµένη φράση από το λεξιλόγιο, διότι την έχουν πάρει όλοι οι διασώστες του λαού σου, του επιούσιου και την έχουν κάνει ταραντέλα.
Ακούς πρωθυπουργούς, δηµάρχους, περιφερειάρχες, προέδρους σωµατείων, σχολικών επιτροπών, δισκογραφικών εταιρειών, πνευµατικών ιδρυµάτων, φιλανθρωπικών συλλόγων, προέδρους σωµατείων ΤΑΧΙ, ΚΤΕΛ, διευθυντές πολυεθνικών, εταιρειών κοινής ωφέλειας… τους πάντες Θεούλη µου, να λένε σε κάθε τόνο και µε τόση έµφαση τη συγκεκριµένη φράση.
«Το βάρος της ευθύνης είναι πολύ µεγάλο». ΟΚ το έχουµε εµπεδώσει. Όπως έχουµε εµπεδώσει, πως όλοι οι οποίοι όντως είναι δηµοκρατικά εκλεγµένοι και µέσα από διαφανείς διαδικασίες, είναι Άτλαντες σε δύναµη.
∆ιότι τόσο βάρος, για τόσο διάστηµα, για τόσα χρόνια και δεν έχει βρεθεί ένας, µα ένας σου λέω Θεέ µου, να µην έχει πει: «∆εν αντέχω άλλο το βάρος της ευθύνης στην πλάτη µου. Έχω λυγίσει βλέποντας και εσάς, τον κόσµο, να έχετε λυγίσει».
∆ες εµάς τους απλούς ανθρώπους σου, τα παιδιά σου Θεέ µου. Κοίτα πόσοι έχουν λυγίσει, άφησε τα δάκρυά σου να κυλήσουν βλέποντας τις αγωνιώδεις, τις υπεράνθρωπες προσπάθειες να στηρίξουν τόσοι άνθρωποι σε τούτη την υπέροχη χώρα τα σπιτικά τους, τα µικρά τους καταστήµατα, τη µόρφωση των παιδιών τους και ταυτόχρονα να µην τους κοπεί το φως, να µη στερέψει η βρύση τους, να έχουν έστω και λίγο πετρέλαιο στο λέβητα, κάποια ξύλα στην αυλή για τη σόµπα.
Αυτό το «Βάρος της ευθύνης είναι πολύ µεγάλο» όποτε το ακούω, µου γυρνάει καλέ µου Θεέ τα γαστρικά υγρά και µε πιάνουν ξινίλες.
Όταν έχεις τόσο βάρος, αυτό που κάνεις είναι να µειώσεις το βάρος. Είναι να βρεις τρόπους να αποσυµφορήσεις την κατάσταση. Φυσικά και δέχοµαι ότι γίνονται βήµατα, υπάρχουν σοβαρές αποφάσεις, εξετάζονται επισταµένως προβλήµατα και κοινωνικές κραυγές.
Αντί όµως για παράδειγµα να βάζεις πρόστιµα π.χ. σε µεγάλες εταιρίες, που ας µη γελιόµαστε σε σχέση µε τα υπερκέρδη τους, τα πρόστιµα είναι ψίχουλα και το γνωρίζουν εκ των έσω πολύ καλά, άσε τα πρόστιµα κι άσχετα το ότι λειτουργούµε σε ελεύθερη αγορά, αξιολόγησε και βάλε πλαφόν στις βρωµιάρες τιµές.
Πες τους βρε Θεέ µου µαζί µε τη πρόταση «Το βάρος της ευθύνης είναι πολύ µεγάλο» να κόψουν και τις ανεξήγητες χρεώσεις στα τιµολόγια του ρεύµατος και τους υπερφόρους στα καύσιµα.
Πες τους αν πιστεύεις, ότι καλό θα ήταν µαζί µε τα µεγάλα έργα, να κάνουν και µεγάλους δρόµους ανθρωπιάς, αποδεικνύοντας τελικά, ότι ο πολίτης, ο άνθρωπος, είναι η πρώτη προτεραιότητα και όχι από τις τελευταίες όλων µα όλων όσων, τόσο βάρος σηκώνουν.
-ο παρατηρητικός-
Μ π. Λ
