Οι διοικητικοί μηχανισμοί στην Ελλάδα δεν μπορούν να αλλάξουν, γιατί πολύ απλά το όλο πελατειακό σύστημα δεν μπορεί να λειτουργήσει αλλιώς. Θα πρέπει με κάποιον τρόπο να πάψουμε να βολεύουμε «τα δικά μας παιδιά», τους γιους, τις κόρες, τα εγγόνια και τα ξαδέρφια.
Θα πρέπει να αλλάξουν εκ βάθρων τα πάντα, να ξαναφτιαχτεί εξαρχής όλος ο κρατικός μηχανισμός και να αλλάξει άρδην ο τρόπος διοίκησης, αλλά πάνω απ’ όλα η ίδια η νοοτροπία του βολέματος.
Το «ποιον ή ποια έχω και πού» θα πρέπει να αντικατασταθεί από το κοινό συμφέρον και τον αλληλοσεβασμό. Αυτό όμως θα επιφέρει τεράστιες αλλαγές στην άσκηση των εργασιακών καθηκόντων, κάτι που καθώς φαίνεται δεν βολεύει κανέναν. Αυτή είναι η αλήθεια και τα περί εντοπισμού κάθε φορά των «κοπανατζήδων» ή των «χρηματιζομένων» υπαλλήλων δεν είναι παρά στάχτη στα μάτια του κόσμου.
Η δε γνωστή συνταγή του «βρίσκω και μεγαλοποιώ το θέμα και την άλλη μέρα το αποσιωπώ» καταλαμβάνει ασφυκτικά το τοπίο των Μ.Μ.Ε. Και είναι να αναρωτιέται κανείς με ποιον τρόπο θα αλλάξει η κατάσταση, αφού και το μικροβόλεμα, αλλά και η μικροδωροδοκία μας βολεύει, επειδή στο τέλος πάντα «κάνουμε τη δουλειά μας».
Η γραφειοκρατία δεν θα επιβίωνε αν δεν υπήρχαν οι λάτρεις του είδους, αλλά και όλοι αυτοί που ψυχανεμίζονται στις οθόνες για τα «παραθυράκια», αλλά πάντα αφήνουν χώρο για τα όποια φακελάκια.
