Γράμμα στον Santa Claus

Ημέρες βροχής, προφυλαγμένος κάπου ζεστά, περιμένεις να περάσει η μπόρα, αν και ο άλλος σου εαυτός σε καλεί έξω, να αναμετρηθείς με τα στοιχεία της φύσης, να μπεις κάτω απ’ τους καταρράκτες του ουρανού και να βραχείς ως το μεδούλι.
Τέτοιες ημέρες, που ο χειμώνας καλά κρατεί, σε λίγο θα αλλάξει κι ο χρόνος, είθισται να είναι οι πιο γιορτινές, οι πιο χαρούμενες. Τι κι αν η αντίθεση των κλιματικών φαινομένων θα ήθελε εδώ στην Ελλάδα να γίνεται τρελό πανηγύρι το καλοκαίρι, όταν ο ουρανός λάμπει κι έχει στερέψει.
Ομως τα ξενόφερτα έθιμα μάς έχουν κατακλύσει κι έτσι καταχείμωνο εμείς ένας μεσογειακός λαός προσπαθούμε να συμπορευτούμε με όλον τον άλλον κατά τα άλλα πολιτισμένο κόσμο. Θα φάμε και τη γαλοπούλα, θα στολίσουμε και το έλατο, πλαστικοποιημένο έστω, θα κλείσουμε και το μάτι στη θεά τύχη σε κανένα παίγνιο, αλήθεια αυτό το τελευταίο δε ξέρω αν είναι αποκλειστικότητα ελληνική ή είναι κι αυτό ξενόφερτη συνήθεια. Κι ο Santa Claus της Coca Cola θα συνεχίσει να μπαίνει απ’ τις καμινάδες στα παιδικά όνειρα.
Σε όποιον Θεό όμως κι αν πιστεύουμε, κάθε μέρα του χρόνου, ας μην αφήνουμε αβοήθητους τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη είτε αυτοί λέγονται πρόσφυγες είτε άστεγοι είτε άνεργοι είτε άτυχοι. Ας μοιραστούμε εμείς οι τυχεροί που δεν μας λείπει η στέγη και ένα πιάτο φαγητό κάτι από το υστέρημά μας με όλους τους υπόλοιπους τους «άτυχους».
Κι αν είναι να κάνουμε μια ευχή ας είναι για περισσότερη ανθρωπιά κι αλληλεγγύη.