Grexit: Αποτυχημένο σενάριο απελπισίας

Στα σχέδια της κόντρας μεταξύ Μέρκελ και Στάινμπρουκ για την επικράτησή τους, όσο πλησιάζουν οι εκλογές, χρησιμοποιείται το ελληνικό ως κύριο θέμα αντιπαράθεσης των θέσεών τους.
Η κα Μέρκελ σκόπευε μέχρι το 2012 να βγάλει την Ελλάδα απ’ το ευρώ, διότι πίστευε ότι το κόστος θα ήταν διαχειρίσιμο και δεν θα υπήρχαν μοιραίοι κλυδωνισμοί για το κοινό νόμισμα.
Εκαμε όμως πίσω επειδή την έπεισαν οι οικονομικοί σύμβουλοί της ότι η Grexit θα κόστιζε πολλαπλάσια της παραμονής. Ετσι έκανε τα μνημόνια, αφού συμφώνησε και η ελληνική πολιτική ηγεσία. Τώρα προσπαθεί να πείσει τους Γερμανούς ψηφοφόρους ότι οι ενέργειές της ήταν κέρδος για τη χώρα τους, επειδή όσοι ενεπλάκησαν σ’ αυτόν τον “πόλεμο” ωφελήθησαν οικονομικά.
Πολύ σημαντικές πληροφορίες αναφέρει ο τραπεζίτης και πρώην μέλος της Ε.Κ.Τ. κ. Σμάγκι, πάνω στο θέμα της εξόδου της Ελλάδος από το ευρώ στο βιβλίο του “Πεθαίνοντας απ’ τη λιτότητα”. Στη συνάντηση Σόιμπλε και Βενιζέλου, όταν ήταν υπ. Οικονομικών, είχε συζητηθεί η “βελούδινη έξοδος”. Εαν η Μέρκελ ηρνείτο να συνεχίσει τον δανεισμό, η Ελλάδα θα βρισκόταν σε πλήρη αδυναμία εκπλήρωσης των υποχρεώσεών της προς τους δανειστές, θα δήλωνε στάση πληρωμών και θ’ αναγκαζόταν ν’ αποχωρήσει μόνη της. Το ευρώ θα κλονιζόταν, οι καταθέτες θα απέσυραν τα χρήματά τους απ’ τις ευρωπαϊκές τράπεζες και η κατάρρευση του ευρώ θα ήταν αναπότρεπτη.
Και το Δ.Ν.Τ. μας πίεζε ν’ αποχωρήσουμε απ’ το ευρώ πριν από τη συμφωνία του “κουρέματος” και να δεχθούμε τη “βελούδινη έξοδο”, αλλά η Ελλάδα το αρνήθηκε πεισθείσα από άλλους Ευρωπαίους να “κάτσει στ’ αβγά της”; Αργότερα ο Σόιμπλε, όταν έκλεισε ο κύκλος της επικινδυνότητας, είπε ότι ουδέποτε ετέθη τέτοιο θέμα. Αν επρόκειτο περί σκοπιμότητος ή καιροσκοπισμού είναι δυσδιάκριτο. Στις λάθος στιγμές ευτυχώς οι λάθος άνθρωποι δεν έκαναν λάθος επιλογές!
Συνέφερε και τους Αμερικανούς να διαλυθεί το ευρώ. Οι Αγγλοσάξονες κάτι θα ήξεραν που έμειναν απ’ έξω, επειδή φοβόντουσαν μαζί με την αμερικανική ελίτ των οικονομολόγων μήπως ξεφύγει από τον έλεγχό τους η κυριαρχία του δολαρίου. Προ ευρώ οι συναλλαγές γινόντουσαν 60% σε δολάρια, 20% σε D.Μ. και 20% σε γεν. Σήμερα, παρά του ότι το ευρώ από 0,83 ανά δολ. που ήταν στην αρχή, ανέβηκε στα 1,32, οι συναλλαγές με δολ. έχουν πέσει ανησυχητικά για τους Αμερικανούς και ενισχύθηκαν με ευρώ.
Η διαφορά μεταξύ εξόδου και παραμονής δεν θα ήταν ένα ή δύο δισ. ευρώ. Μέτρησαν και τα ομόλογα, που είχαν οι τράπεζες στα χαρτοφυλάκιά τους, κυρίως της Ε.Κ.Τ., η οποία είχε αγοράσει ελληνικά ομόλογα σε εξευτελιστικές τιμές και περιμένει να τα εισπράξει στο 100% της ονομαστικής τους αξίας, όταν λήξουν, διότι δεν “κουρεύτηκαν”. Πάνω σ’ αυτούς τους λογαριασμούς πείσθηκε η Μέρκελ να μην προχωρήσει στην Grexit, ακόμη και να το δεχόταν η Ελλάδα, διότι τα κέρδη τους θα τα έχαναν. Υποκύψαμε στις πιέσεις της Γερμανίας να φέρουμε το Δ.Ν.Τ. στην Ευρώπη και αρνηθήκαμε το καλοκαίρι του 2011 την πρόταση της τρόικας να επιστρέψουμε στη δραχμή μ’ έναν “βελούδινο” τρόπο, την ίδια χρονική στιγμή που η κα Δαμανάκη ανεφέρετο στα περί επεξεργασίας του σεναρίου Grexit.
Οταν γίνεται τέτοιο παζάρι, σημαίνει ότι η μία από την άλλη λύση δεν απέχει πολύ. Την εποχή εκείνη ήταν βέβαιο ότι γινόταν συζήτηση, αλλά υπήρχε “έλλειψη κρίσεως”. Το μερίδιο της ευθύνης ήταν δυσανάλογο να το σηκώσουν στους ώμους τους. Αρκούνταν στην οικονομική ρητορική από Μέρκελ, Σόιμπλε, μέχρι και οι δικοί μας που ομιλούν περί πρωτογενούς πλεονάσματος.
Προς το παρόν επικαλούμαι τη φράση του “Στρατηγού Ανέμου” του κ. Βύρωνα Πολύδωρα ότι “εγώ έχω πλεόνασμα απελπισίας” που δυστυχώς το έχουμε όλοι μας!