Γρηγόρης Λαμπράκης

Ο Ταχύς Αρκάδας
Ο Ωραίος Ανθρωπος
Εντάξει, είναι φυσικό να μην μπορεί ν’ αποδοθεί επακριβώς η “Απολυτίκια Μνήμη” σ’ έναν άνδρα του βεληνεκούς του Γρηγόρη Λαμπράκη, μέσα σε λίγες γραμμές… έναν πολυχειροκροτημένο Βαλκανιονίκη, έναν φλογερό αγωνιστή, έναν βουλευτή, έναν σημαντικόν επιστήμονα, ένα κορυφαίο πολίτη αυτής της χώρας…
Σήμερα που γράφω κλείνουν 55 χρόνια από τότε που δολοφονήθηκε από το παρακράτος, δύναμη του κακού που υποσκέλισε την κυβέρνηση Καραμανλή, και αποδόμησε θλιβερά το κύρος της!
Αυτό το έγκλημα για του οποίου ο ποιητής “ζήτησε την τιμωρία” των ενόχων, ντρόπιασε ες αεί τον πολιτικό βίο μας.
– Αυτοί, αυτοί βαρέσανε το βουλευτή! Τους είδα. Αυτοί, αυτοί! Φώναζε ο Χατζηαποστόλου στη Θεσσαλονίκη του ’63, μετά τα σκοτεινά γεγονότα.
Το τρίκυκλο με τους Γκοτζαμάνη, Εμμανουηλίδη που με το λοστό στο δεξί κτύπησε στο κεφάλι τον βουλευτή δολοφονικά, έμεινε στη συλλογική συνείδηση αναπόσπαστο “μέρος” του άτιμου σχεδιασμού ενός πολιτικού εγκλήματος που συγκλόνισε όλο τον κόσμο!
…Ελευσίνα, Μάης του ‘63. Μικτό Γυμνάσιο πρωί, και ο μήνας στις 27 μέρες του… Η Παυλίνα κλαίει γοερά! Τα μαύρα νέα, έχουν κυκλοφορήσει ραγδαία… Έχασε τη μάχη ο Λαμπράκης! Ηταν γιατρός της μητέρας της, ήταν στενός οικογενειακός τους φίλος… Όλοι κλαίμε… Η Μάρθα, ο Κοσμάς, η Βάσω, η Χριστίνα, η Κορίνα, ο Προκόπης.
Θεσσαλονίκη… Προσπάθεια συγκάλυψης… Γνωστά πράγματα… Ασχήμιες… Κι ένας ανακριτής έντιμος… Ένας Κρήτας δικαστικός, πιστός στον όρκο του… Δεν φοβάται… προσπαθεί… Γνωστά κι αυτά…
Δημοσιογράφοι αγωνίζονται για την αλήθεια, ερευνούν, “ενοχλούν”, ξενυχτούν, τρέχουν… Ρωμαίος, Βούλτεψης, Μπέρτσος, τιμούν το λειτούργημα…
…Δολοφονήθηκε ο Λαμπράκης. Έκλεισαν το στόμα με την στεντόρεια φωνή για τα λαϊκά δίκαια… Ομως, το ένα και πλέον εκατομμύριο Ελλήνων που τον αποχαιρέτησε με σπαραγμό και πόνο, ήταν η αδιάψευστη υπόσχεση πως θ’ ακολουθεί τα οράματά του, και θα τηρεί τις υποθήκες του για ένα καλύτερο κόσμο. Αλλά και θα εμπνέεται ιδεολογικά, ανθρωπιστικά, με κείνο τον έξοχο, τελευταίο του λόγο…
«Είναι ωραίο, να πεθαίνεις για την Ειρήνη»…