Γυμνάσιο στη Γαύδο;

Κύριε διευθυντά,

τις τελευταίες μέρες ζούμε την αγωνία μιας οικογένειας της Γαύδου για το σε ποιο γυμνάσιο θα πάνε τα παιδιά της. Στον παλμό της κοινωνίας ακούμε διάφορες απόψεις αντιμετώπισης του θέματος:
Μια άποψη είναι να ιδρυθεί γυμνάσιο στη Γαύδο.
Μία άλλη είναι να μετακομίσει η οικογένεια στην Κρήτη δίνοντάς της το κράτος επιδόματα κ.λπ.

Η καλύτερη λύση είναι δίπλα μας, αλλά δεν τη βλέπουμε. Η δασκάλα του εκεί δημοτικού σχολείου είναι άξια να διδάξει τα γυμνασιακά μαθήματα των 3 τάξεων και να ολοκληρωθεί ο 9ετής κύκλος της υποχρεωτικής εκπαίδευσης. Έχει χώρο και χρόνο και μέσα σε ένα γνώριμο και ενδιαφέρον περιβάλλον, οι συνθήκες της μάθησης είναι άριστες. Αλλά και τα γυμνασιόπαιδα θα συνεχίσουν να διαβιούν και να μπαινοβγαίνουν στο πατρικό σπίτι. Έχει μεγάλη αξία η καθημερινότητα τους να έχει σταθερές όψεις.
Οι λειτουργοί της Α’/βάθμιας είναι απολύτως ίσοι και ισοδύναμοι με αυτούς της Β’/θάθμιας εκπαίδευσης. Αμφότεροι είναι δάσκαλοι, αμφότεροι είναι καθηγητές, αμφότεροι είναι φορείς της γνώσης και της μόρφωσης. Αν κοιτάξουμε τους βαθμούς αποφοίτησης από το λύκειο, τους αριθμούς μορίων εισαγωγής στην ανωτάτη εκπαίδευση, η συνέπεια στα έτη αποφοίτησης, όλα θα δείξουν μία ομοιογένεια.
Άρα και η δασκάλα είναι άξια. Και επιπλέον διαθέτει και υψηλό ψυχισμό, γιατί πήγε να διδάξει παιδεία στην ακριτική και δυσπρόσιτη Γαύδο.
Ολοκληρώνοντας τη σκέψη μου, χρειάζεται η δική της συγκατάθεση, τα βιβλία των τάξεων και μία νομοθετική ρύθμιση. Υποθέτω ότι τα μικρά νησιά ή οι δυσπρόσιτες ορεινές περιοχές αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα με τη Γαύδο. Και ιδού η λύση.
Είναι αρκετές δεκαετίες πριν, όπου στην περιοχή Βόλου – Σκιάθου ένας μαθητής με μοναδικό δάσκαλο – καθηγητή σε όλα τα μαθήματα τον πλοίαρχο πατέρα του. Με εξετάσεις απέκτησε τίτλο αποφοίτησης δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Ακούγοντας προσεγγίσεις στο θέμα των βουλευτών κ. Πολάκη και κ. Κεκέρογλου, τις οποίες θεωρώ ασαφείς, γι’ αυτό γράφω την επιστολή αυτή.