Πριν εξήντα χρόνια περπάτησα όλη τη θαυμαστή Γαύδο και δεν θυμάμαι να συνάντησα κάποιον επισκέπτη. Πριν 30 χρόνια, μαζί με τον φίλο Ι. Γλαμπεδάκη, φτάσαμε ως εκεί και κάναμε τον από θαλάσσης γύρο, άλλη θαυμαστή εμπειρία, με ένα μικρό φουσκωτό μου 3,40 μ. και 18άρα μηχανή.
Με το θέμα του εκεί γυμνισμού τα θυμήθηκα αυτά. Από νεαρός δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω γιατί ο γυμνιστής είναι “προοδευτικός” φυσιολάτρης και οι άλλοι συντηρητικοί. Από ένα κομμάτι πανί σε επίμαχο σημείο, που σήμερα είναι πλέον κορδόνι, εμποδίζεται η απόλαυση της φύσεως;
Βέβαια, αν πρόκειται για κάποια όμορφη εικόνα μιμήσεως της Αφροδίτης της Μήλου ή όποιας Αφροδίτης χάρμα οφθαλμών, άλλη υπόθεση για κάποιον… μαντράχαλο νέο ή γέρο, τότε κρύφτετον. Γυμνιστικά κέντρα υπάρχουν στο πριν τη Χώρα Σφακίων, αριστερά, συγκρότημα, το Δαμνιόνι, κ.λπ.
Τώρα όσο για τους λάτρεις της ορεινής φύσης όπου, ιδίως χειμώνα, πεζοπορούν σε αυτή… κουκουλωμένοι με βαριά μπουφάν και άρβυλα, φαίνεται αυτοί να μην απολαμβάνουν τίποτα και ούτε να θεωρούνται φυσιολάτρεις, αφού δεν φτάνουν γυμνοί στο χιόνι.
