«Οι γυναίκες κρατάνε το μισό του ουρανού»
Μάο Τσε – Τουνγκ
Δεν είναι οι γυναίκες που δεν είναι χειραφετημένες, αλλά η κοινωνία μέσα στην οποία υπάρχουν οι γυναίκες. Όλοι οι άνθρωποι έχουν αξία και σημασία στον κόσμο που ζούμε. Υπάρχει όμως μια πεποίθηση, η οποία είναι βαθιά ριζωμένη στις κοινωνίες μας, και η οποία, άλλοτε κρυφά και άλλοτε φανερά, καταδεικνύει τη γυναίκα σαν κατώτερο όν από τον άνδρα. Αυτή η πεποίθηση ξεκινά από την οικογένεια, με τις μητέρες οι οποίες είναι και αυτές γυναίκες, να απαξιώνουν τα κορίτσια τους, δηλαδή τα ίδια τους τα παιδιά. Το έγκλημα, λοιπόν, ξεκινά και θα το βρούμε μέσα σε κάθε τέτοια «άρρωστη» οικογένεια. Η γυναίκα φέρνει στον κόσμο παιδιά, η γυναίκα στέκεται αντάξια μιας οικογένειας η οποία έχει μάθε ινα έχει μόνο απαιτήσεις και αντάξια σε ένα σύζυγο ο οποίος θεωρεί ότι έχει πολλά δικαιώματα ή και όλα και συγκεκριμένα κάθε δικαίωμα να θεωρεί τον εαυτό του σημαντικότερο, σπουδαιότερο και καλύτερο. Αυτό το τσιπάκι της ανωτερότητας των αγοριών έναντι των κοριτσιών, το οποίο εμφυτεύεται από τους γονείς και περισσότερο από τις μητέρες στα αγόρια, είναι υπεύθυνο για την κατρακύλα μιας κοινωνίας η οποία σαπίζει κάθε μέρα κι περισσότερο. Τους ηθικούς αυτουργούς, που έχουν την ίδια ή ίσως και μεγαλύτερη ευθύνη στα καθημερινά εγκλήματα, μικρά και μεγάλα ενάντια στις γυναίκες, οφείλουμε να τους βρούμε….
Άλλωστε, η δύναμη του γυναικείου φύλλου δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανένα λογικό ον, πράγμα που προκύπτει και από τη φύση του ρόλου μιας γυναίκας. Όμως, εδώ υπεισέρχονται κι άλλοι τρόποι οι οποίοι κατορθώνουν να συμπληρώνουν το λανθασμένο ρόλο της οικογένειας, πηγαίνοντας τη γυναίκα ακόμα πιο μακριά σε μονοπάτια τα οποία έχουν σκόπιμα δημιουργηθεί για να πείσουν την ίδια ότι μπορεί να αποκτά σημασία και αξία μέσω του σεξ ή μέσω μιας αχαλίνωτης ελευθερίας. Αυτά τα μονοπάτια που παραπλάνησαν και δημιούργησαν την εντύπωση στις γυναίκες, ότι έτσι θα μπουν στη θέση που τους
αξίζει, είναι τρομακτική πλάνη. Έρμαιο, λοιπόν, μιας άρρωστης κοινωνίας η γυναίκα παλεύει να αποκτήσει τη δύναμη της, κάτι το οποίο πρέπει να καταλάβει ότι βρισκόταν και βρίσκεται πάντα έτσι κι αλλιώς μέσα της. Δεν πρόκειται να το βρεί ούτε στην οικογένεια, ούτε σε ένα καλό σύζυγο, ούτε στην σημαντική θέση στην κοινωνία, ούτε στην ακριβοπληρωμένη δουλειά. Τα τελευταία χρόνια αυτό που βλέπουμε δεν είναι ακραία γεγονότα τα οποία αποδίδονται σε μια χειρότερη η πιο άρρωστη κοινωνία, αλλά είναι το ξέσπασμα μιας σιωπηρά αποδεκτής τέτοιας σαθρής λογικής, η οποία δεν έχει πια κανένα χώρο για να σταθεί και να συνεχίσει να υπάρχει. Η γυναίκα απελευθερώνεται, η γυναίκα αλλάζει το ρόλο που της είχαν με τη βία φορτώσει, η γυναίκα κατανοεί και ξυπνά από το λήθαργο που την είχαν πείσει ότι είναι ο μοιραίος δρόμος της. Οι τελευταίες θυσίες γίνονται τώρα. Αυτή η γυναικεία δύναμη, η δοσμένη από το Θεό και τη φύση, όταν γίνει κατανοητή και συνειδητή, είναι που θα φέρει και τη λύτρωση στη γυναίκα. Σε ένα κόσμο που αλλάζει, κάθε γυναίκα θα μπορεί να βρει πια τη δύναμη να αναγνωρίσει πρώτα τον εαυτό της κι έπειτα το περιβάλλον στο οποίο ζει.
