Το ειδεχθές έγκλημα στα Γλυκά Νερά, του οποίου ο υπάνθρωπος σύζυγος με ηρεμία και ατάραχος σχεδόν παραδέχθηκε, αποτελεί την τέταρτη «γυναικοκτονία» απ’ τις αρχές του έτους. Ο όρος επανήλθε στην επικαιρότητα και απασχολεί νομικούς, εγκληματολόγους, ανθρωπολόγους και δημοσιογράφους παγκοσμίως, ως η πιο ακραία «έμφυλη βία».
Είναι μια ακόμα γυναίκα, που δολοφονείται από νυν και τέως συζύγους. Τον Ιανουάριο μια 54χρονη δολοφονείται στα Μεσκλά Χανίων από τον Νορβηγό φίλο της. Τον Απρίλιο η Κωνσταντίνα Τσάπα βρίσκει τραγικό θάνατο με τον αδελφό της από τον εν διαστάσει σύζυγο της στη Μακρινίτσα. Στις αρχές Ιουνίου μια γυναίκα 64 χρονών στην Αγία Βαρβάρα θα πυροβοληθεί εξ επαφής από τον πρώην σύζυγο της, ο οποίος συνόψισε την πράξη του σε λίγες λέξεις ότι «ήταν πολύ αχάριστη σε όλα», για να ‘ρθουμε στον γυναικοκτόνο των Γλύκων Νερών.
Οι ειδικοί περί τα νομικά και ανθρωπιστικά υποστηρίζουν ότι δεν είναι το ίδιο η «ανθρωποκτονία» με τη «γυναικοκτονία», η οποία εισήχθη στη δικαστική ορολογία μετά τη δολοφονία το 2018 της φοιτήτριας, Τοπαλούδη στη Ρόδο. Ο πρώτος όρος αναφέρεται γενικόλογα, ενώ ο δεύτερος αφορά στη συμπεριφορά του δράστη, που αρνείται την ανωτερότητα του άλλου, εκτός απ’ τη δική του, έχει λόγο περί του δικού του φύλου, που θεωρεί ισχυρότερο και θέλει να ‘χει εξουσιαστικό ρόλο επί του «ασθενούς», του γυναικείου, που με τη συμπεριφορά του αμφισβητεί την κυριαρχία του και το τιμωρεί. Η «γυναικοκτονία» αντιτίθεται στον όρο «ανθρωποκτονία», υπογραμμίζουσα τη φυλετική «ανισότητα».
Το κίνητρο του δράστη δεν εξακριβώθηκε, αν ήταν από ζήλια, αν επρόκειτο για πράξη που έγινε εν «βρασμώ ψυχής» ή ήταν «η κακιά ώρα». Εκ πρώτης όψεως και των ανακοινώσεων της Aστυνομίας προκύπτει έγκλημα «εκ προμελέτης» με μεγάλη ψυχραιμία στην εκτέλεσή του. Το βιομετρικό ρολόι, που φορούσε στο χέρι του το θύμα, ήταν το στοιχείο που οδήγησε στην εξιχνίαση του εγκλήματος. Η «γυναικοκτονία», φυσικά, ερμηνεύεται απ’ τους νομικούς και ως μορφή «ιδιώνυμου». Επιπλέον, θεωρείται ως αποτέλεσμα άσκησης βίας, ένεκα μισογυνισμού, έγκλημα για λόγους τιμής και επειδή δεν θα γινόταν αποδεκτός ο ρόλος εργαλείου σωματεμπορίας.
Για τα εγκλήματα πάθους έχουμε μελοδραματικές θεωρήσεις και οικογενειακές τραγωδίες. Η «έμφυλη βία» και η «γυναικοκτονία» δεν είναι τυχαία γεγονότα. Ο γυναικοκτόνος έχει το πρώτο βάρος. Δεν σκοτώνει κανείς από… αγάπη, αλλά επειδή πιστεύει, ότι χάνει την εξουσία του, που έχει πάνω στη γυναίκα, την οποία θεωρεί κτήμα του και για να επιβεβαιώσει τον ανδρισμό του.
Το έγκλημα της «γυναικοκτονίας» παλαιότερα συγκαλυπτόταν και ο γυναικοκτόνος έπεφτε στα μαλακά «για λόγους τιμής» ή «για έγκλημα πάθους». Τώρα συνιστά πράξη ειδεχθή. Η δολοφονία των Γλυκών Νερών επισφραγίζει τον ορισμό της «γυναικοκτονίας» ανεπιφύλακτα. Οι Ευρωπαίοι επιστήμονες και το “Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο για την ισότητα των φύλων” έχουν δώσει στον όρο «γυναικοκτονία» επισήμως θεσμικό χαρακτήρα.
