“H Κρητικοπούλα”

Διακόσιες είκοσι σελίδες, “κλεισμένες” σ’ ένα εύχρηστο και αισθητικό δέσιμο με εξώφυλλο στο χρώμα του καστάνου, ένα γλυκύ καφέ, που γράφει, στην κορυφή Υ.ΠΑΙ.Θ. Γ.Α.Κ. – ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ – ΝΑΥΤΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ. Η επιμέλεια του Κωνσταντίνου Φουρναράκη, προϊσταμένου του Ιστορικού Αρχείου Κρήτης και φιλολόγου βεβαίως και φίλου καλού και συντοπίτη άξιου που τιμά την περιοχή και είναι από τα παιδιά μας που καμαρώνουμε πολύ και αγαπούμε, είναι εδώ! Η επιμέλεια είναι εδώ και η εισαγωγή εξαιρετική! Λατρεία έχει στα ιστορικά πονήματα ο Κωστής! Λατρεία και δεξιότητα επιστημονική, υποδειγματική, λεπτολόγος και σχολαστικός καθώς είναι, με ό,τι και να καταπιαστεί. Δεν φείδεται χρόνου, κόπου και ευθύνης να σκύψει στα στοιχεία που του παραχωρούν οι όποιες πηγές, με τόση φροντίδα, ώστε να σε παραπέμπει πάρα πολύ συχνά σε βιβλιογραφία. Βιβλιογραφία με θαυμαστή ακρίβεια, που σημαίνει τις επίμονες διασταυρώσεις του και συνεπώς επαληθεύσεις!

Σημαντική υπόθεση η εισαγωγή αυτής της έκδοσης πιστεύω, εκτός από τον στοχασμό εννοείται τον βιωματικό πλούτο και τις προθέσεις του σπουδαίου, Λακκιώτη αγωνιστή, “να μπει σ’ αυτό το κίνδυνο” της γραφής…, αν και θεωρούσε τον εαυτό του, δίχως γράμματα αρκετά, ώστε να το τολμήσει. Και, καλώς, που ο “αγράμματος” αυτός Κρήτας, το αποφάσισε και μας άφησε τούτα τα ακριβά καθέκαστα για τη βασανισμένη νήσο της καρδιάς μας!… Ωραία εισαγωγή, λοιπόν! Πάρα πολύ μου άρεσε η προσέγγιση του κ. Φουρναράκη, που έδωσε ανάλυση, πληροφορίες πολλές για τα βιογραφικά στοιχεία του συγγραφέα με όλη την ενδιαφέρουσα και πολυσχιδή του οντότητα. Εκανε συγκρίσεις για περισσότερη κατανόηση του έργου, με άλλους δημιουργούς Κρήτες και όχι μόνο και τόνισε τις διαφορές, παραλληλίζοντας με τη φόρμα, τη δομή και το λογοτεχνικό στίγμα. Παρέσχε έτσι ο επιμελητής της έκδοσης στους αναγνώστες της, νέους και νεώτερους Κρήτες, μια “γνωριμία” με τον συγγραφέα, δίχως “νεφελώματα”. Ετσι άξιζε ο αγωνιστής, ο οραματιστής, ο “αμιγής Κρης”, ο ποιητής, ακόμη, από τους Λάκκους της Κυδωνίας ο οποίος εκόμισε, ΚΑΙ, στον Ιστορικό Πολιτισμό της Λεβεντογέννας! Του οφείλουμε λοιπόν τη γνώση, τουλάχιστον της άξιας – Ιστορικά και κοινωνικά περίπτωσής του… «…Η “Κρητικοπούλα” συνομιλεί με τη λογοτεχνική παράδοση του τόπου μας από τον Ομηρο μέχρι τον “Ερωτόκριτο”, τον Μπουνιαλή, το τραγούδι του Δασκαλογιάννη, τον Σολωμό και τον Μαρκορά.

Ενας βαθύς ιδεαλισμός διατρέχει το ποίημα του “αγράμματου” Κρητικού. Ο Χατζημιχάλης ενσάρκωσε όπως ο Σολωμός, μέσα στο άγιο βήμα της ψυχής του τη μορφή της Μάνας Κρήτης για να τη χαρίσει και στ’ άλλα παιδιά της…». Γράφει ο επιμελητής στις λογοτεχνικές συνομιλίες σελίδα 31… αλλά και καταθέτοντας τον σεβασμό του -σε πρώτο ενικό- ευχαριστεί σεμνά στην τελευταία περίοδο του κειμένου του- σελίδα 39. «…Πολύπαθε, αθάνατε ήρωα Χατζημιχάλη Γιάνναρη! Σ’ ευχαριστώ γιατί άγγιξα πάνω στις αράδες των γραπτών σου το χέρι σου και την ψυχή σου. Σ’ ευχαριστώ, γιατί μας χάρισες τον αληθινό λόγο και το ήθος της Κρήτης. Σ’ ευχαριστώ, γιατί δίδαξες με το λόγο και το έργο σου τις επερχόμενες γενιές, να αγωνίζονται για την πατρίδα. Ελάχιστος εγώ, δεν δύναμαι να ανταποδώσω την ευεργεσία σου. Θέλησα μόνο ν’ ανασύρω από την αφάνεια το σπουδαίο ποίημά σου, το οποίο θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία μας μαζί με την Ιλιάδα, τον Διγενή και το Τραγούδι του Δασκαλογιάννη» Κ.Φ., προϊστάμενος Ιστορ. Αρχείου Κρήτης. …Συγχαρητήρια πολλά. Καλή συνέχεια, σε όλα.