Τους θεσµούς τούς κάνουν τα πρόσωπα που τους υπηρετούν. Ούτε οι γραφειοκρατικές διαδικασίες, ούτε οι µηχανισµοί που δηµιουργούνται, ούτε τα λόµπι που ασκούν πιέσεις, αλλά ούτε και τα λεφτά, δίνουν το κύρος και την αξιοπιστία που απαιτείται.
Απόδειξη αυτού είναι και η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Χωρίς Σουµάν και Μονέ, Αντενάουερ και Σιράκ, Ντελόρ και τόσους άλλους που πίστεψαν στη δύναµή της, έχοντας ως επικεφαλής µια διαχειρίστρια των πραγµάτων, κάθε µέρα χάνει έδαφος και κύρος στα µάτια των χιλιάδων Ευρωπαίων.
Γίνεται σάκος του µποξ και πεδίο αντιπαράθεσης µεταξύ αυτών που εξακολουθούν να πιστεύουν στη σηµασία της, αλλά και των λαϊκιστών που τη θεωρούν υπαίτια για τα δεινά των Ευρωπαίων.
Το καµπανάκι του κινδύνου χτυπάει σε όλη την Ευρώπη που αναδίδει µυρωδιά φασισµού και ακροδεξιάς.
Η συγκυρία είναι ιδιαίτερα δύσκολη και αν οι ηγέτες της Ευρώπης δεν αντιληφθούν άµεσα πόσο σηµαντικό είναι το διακύβευµα, αλλεπάλληλα τραντάγµατα είναι σε θέση να κλονίσουν το οικοδόµηµα.
Εν όψει των Ευρωεκλογών της 9ης Ιουνίου όλα αυτά αποκτούν πολύ µεγάλη σηµασία.
