Είναι γεγονός αναµφισβήτητο ότι η χώρα µας κινείται στη σιδηροτροχιά που οδηγεί στην εθνική τραγωδία των Τεµπών. Κινείται στο ρεύµα της ιστορίας που η ιδεαλιστική διαµαρτυρία της συνείδησης του λαού µας, αντιστέκεται σ’ ένα σύστηµα που το κέρδος δεν υπολογίζει την ανθρώπινη ζωή.
Σ’ ένα σύστηµα που αφήνει τον οικονοµικά ισχυρό άνθρωπο να «κατατρώγει» τον ανίσχυρο συνάνθρωπο του. Ο ιστός των νόµων να κοµµατιάζεται από τον ισχυρό πολίτη και να πιάνεται ο αδύνατος, όταν επιχειρήσουν να τον περάσουν. Σ’ ένα σύστηµα που µάλλον επιδιώκει ο λαός να εθισθεί µε την έλλειψη της ορθήs λειτουργίας των δηµοκρατικών θεσµών. Σ’ ένα σύστηµα που δεν υπάρχει η ανεξαρτησία των εξουσιών και η εκτελεστική εξουσία θέλει να περάσει τον αυταρχισµό της, µέσα από τη δύναµη της δικαστικής εξουσίας.
Η εθνική συµφορά των Τεµπών µαζί µε τις αδυναµίες ενός προκατασκευασµένου συστήµατος, κινητοποίησαν τον λαό µας αναζητώντας δικαιοσύνη και κοινωνικό κράτος. Είναι υποκρισία να αναθεµατίζει το κράτος η εκτελεστική εξουσία και να αναζητά το άλλοθι της αποτυχίας της στη λειτουργία του. Λες και δεν γνωρίζει ο λαός ότι το κράτος έχει αλωθεί από το κόµµα που κυβερνά. Αυτό πάντοτε καταλαµβάνει τη διεύθυνση του κρατικού µηχανισµού. Ας µη «κλαψουρίζουν» λοιπόν οι κυβερνήσεις. Όλα αυτά λοιπόν έβγαλαν τον λαό µας στους δρόµους. Και πραγµατικά ήταν ένα συγκλονιστικό γεγονός!
Οι Έλληνες κατέβηκαν µαζικά στους δρόµους, όχι µόνο για να τιµήσουν να αδικοχαµένα παιδιά, αλλά και γιατί θέλουν να αλλάξουν το κράτος µιας προκατασκευασµένης εξουσίας. Μια εξουσία που τους όρους της λειτουργίας της θέλει να καθορίζει η οικονοµική ολιγαρχία. Αυτό το καθεστώς θέλει να ανατρέψει ο λαός, για να µπει οξυγόνο στους θεσµούς της ∆ηµοκρατίας.
Γνωρίζουν ότι ο αγώνας για µια καλύτερη κοινωνία δεν είναι και εύκολος. Αυτός ο αγώνας είναι µεγάλος και εκπληρώνεται µε θάρρος. Στο τέλος όµως θα δικαιώσει την ανίκητη ελπίδα. Η ιστορία έχει διδάξει στον λαό µας ότι αυτοί οι αγώνες εκπληρώνονται σιγά-σιγά, στο τέλος όµως θα δικαιωθεί η ανίκητη ελπίδα.
Αυτός ο αγώνας του λαού µας ήλθε µετά από µια µεγάλη περίοδο αδιαφορίας και εφησυχασµού. Επιστράτευσε την αυτογνωσία του και ξαναµπήκε στον δρόµο της ενσυνείδητης – δράσης. ∆ιάλεξε ξανά εκείνο το κοµµάτι της Ιστορίας που κατευθύνεται από την αγνή ιδέα. Τα Τέµπη λοιπόν δηµιούργησαν ένα λαϊκό κίνηµα που θα παραµερίσει κάθε βοναπαρτισµό και αλαζονεία της εξουσίας.
Αρκεί ο αγώνας να είναι συνεχής και να µη λείψει το θάρρος από τον λαό µας. Θάρρος για να έχουµε επίγνωση της ύπαρξής µας, να την προσδιορίσουµε, να την εµβαθύνουµε, να την εντάξουµε και να τη συντονίσουµε στη συλλογική ζωή. Όπως ακριβώς συνέβη στα µεγάλα συλλαλητήρια.
Η ιδέα της δικαιοσύνης που επικράτησε σ’ αυτά είναι άχρηστη και κενή, αν δεν δούµε την αντανάκλαση των οικονοµικών συµφερόντων. Ο λαός µας µε την παρουσία του έδειξε ότι υπέταξε τις εγωιστικές αισθήσεις στις ανιδιοτελείς αισθήσεις.
Έτσι λοιπόν γεννήθηκε η συµπάθεια για να αισθανθεί τα βάσανα των συνανθρώπων µας. Και οι Έλληνες θεωρούν τα άτυχα παιδιά της τραγωδίας των Τεµπών ότι είναι δικά τους παιδιά. Αυτό το συναίσθηµα κυριάρχησε και σήκωσε τον λαό µας από τον καναπέ, που το σύστηµα τον ήθελε να κάθεται αποσβολωµένο και να παρακολουθεί µόνο τα µέσα προπαγάνδας του προκατασκευασµένου συστήµατος. Έδειξε ο λαός µας στις 28/2/25 ότι δεν έχει αλλοτριωθεί από ένα σύστηµα που θέλει να κυριαρχεί το κέρδος και όχι η ανθρώπινη ζωή.
Έδειξε ο λαός µας ότι υπάρχει και ένα άλλο σύστηµα διακυβέρνησης που πιστεύει στο κράτος δικαίου.
Αυτή η πίστη του θα εξαναγκάσει τις πολιτικές δυνάµεις να κινηθούν στην παράλληλο της επίδρασης των κοινωνικών δυνάµεων. Αν δεν το κάνουν, θα µιλούν και δεν θα τις ακούει η κοινωνία.
ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ
Η εξέγερση του λαού µας για το έγκληµα των Τεµπών δεν ήταν µόνο ένα µνηµόσυνο για τα αδικοχαµένα παιδιά. ∆εν ήταν όµως και µια αναζήτηση ατοµικής ευδαιµονίας. Ήταν µια αντίδραση της ιδεαλιστικής συνείδησης του λαού µας και µια εξέγερση που συναντήθηκαν τα συναισθήµατα του κάθε Έλληνα για δικαιοσύνη, για διαφάνεια, για κράτος δικαίου. Ανέσυραν οι Έλληνες στην επιφάνεια την ανθρώπινη συµπεριφορά που ταιριάζει σε δυνάµεις ιστορικές, κοινωνικές, συλλογικές. Μακάρι να κρατήσει η κοινωνία µας αυτόν τον χαρακτήρα και να επικρατήσει η πίστη ενάντια στον ιδιοτελή ρεαλισµό και στον εγωκεντρισµό των ατόµων. Να επικρατήσει η ιδεολογία ότι ο κάθε Έλληνας θα βρει την προσωπική του ανταµοιβή, σε µια κοινωνία που δεν θα την κατευθύνουν τα οικονοµικά συµφέροντα. Αν αυτό το σύστηµα δεν υποταχθεί στην ιδεολογία της δικαιοσύνης, την ανθρωπιάς, της αντιδιαπλοκής, τότε θάχουµε κι άλλα Τέµπη!
Αν ο πολίτης έχει προσδεθεί µόνο στις οικονοµικές εξελίξεις, τότε θα µετατραπεί σ’ ένα κοιµισµένο επιβάτη στο τρένο την ιταλικής εταιρείας και θα τον µεταφέρει χωρίς ο ίδιος να µετέχει σ’ αυτήν την κίνηση. Και όταν ξυπνήσει, θα διαπιστώσει ότι παραµένει στην ίδια θέση και ότι απλώς άλλαξε τοπίο. Ο πολίτης πρέπει να γίνει ο ίδιος ρυθµιστής της ζωής του. Αυτό το µήνυµα έστειλε ο λαός µας. Επιδιώκει να παραµερισθούν τα συµφέροντα που δεν αφήνουν να ξεµπαζωθεί η αλήθεια στα Τέµπη και να µάθει ο λαός ποιοι είναι αυτοί που στερούν το οξυγόνο από αυτόν.
Η εύφλεκτη ύλη των αµαξοστοιχίας, που επιβεβαίωσε το πόρισµα, ανήκει στο σάπιο σύστηµα του λαθρεµπορίου της καυσίµων. Σιγά να µη συνοδευόταν από φορτωτική και να µεταφερόταν σε ορατό σηµείο της αµαξοστοιχίας! Τότε δεν θα είχαµε µπαζώµατα για την αλλοίωση του χώρου, δεν θα είχαµε εξαφάνιση του βιολογικού υλικού των παιδιών δεν θα είχαµε ψεύτικες εξεταστικές επιτροπές, δεν θα είχαµε αντιφατικές ανακοινώσεις της κυβέρνησης, δεν θα είχαµε ψευτοπορίσµατα για να αποκλειστεί το εύφλεκτο υλικό, δεν θα είχαµε τα «τσαλαβουτήµατα» του κράτους. Θα είχαν αφήσει ελεύθερους τους θεσµούς να κάνουν τη δουλειά τους και ιδιαίτερα τη δικαιοσύνη, που έχει κλονισθεί η εµπιστοσύνη του λαού µας σ’ αυτή.
Η δικαιοσύνη όµως έχει ιστορικό καθήκον να µη φοβάται, γιατί έχει συµπαραστάτη ένα λαϊκό κίνηµα που εξέπληξε τον κόσµο. Ένα κίνηµα που γέµισε τις πλατείες σε 250 πόλεις του εσωτερικού και έδωσε το παρόν σε 80 πόλεις του εξωτερικού. Ο λαός µας είναι αποφασισµένος να παραµερίσει τον µακιαβελισµό, που ισχυρίζεται ότι ο λαός θα φωνάξει, θα βγει στους δρόµους, θα κουρασθεί και στο τέλος θα γυρίσει στο σπίτι του. Και το γλέντι αυτών που κρύβονται κάτω από το µπάζωµα θα συνεχίζεται.
Ο λαός µας όµως δεν θα υποχωρήσει. Θα διαψεύσει όσους φαντάζονται ότι το ιδεατό δεν είναι παρά µόνο µια διανοητική αντίληψη, που θα «ξεφτίσει» µε το πέρασµα του χρόνου. Οι ιδέες δεν έχουν ηµεροµηνία λήξης. Είναι τρόπος ζωής. Οι ορθολογικές έννοιες ενσαρκώνονται µέσα στις ιδέες. Αυτές οι ιδέες ενεργοποιούνται όταν ο πολίτης διαπιστώσει ότι το κράτος συµπεριφέρεται σαν έναν επιχειρηµατία. Έχει εγκαταλείψει την κοινωνική του διάσταση και δεν υπάρχει κοινωνικός σκοπός στην πολιτειακή του έννοια.
Ο πολίτης αναγνωρίζεται µόνο από το γεγονός ότι είναι… πολίτης. Έχει αφεθεί µόνος του να παλεύει τη «ζούγκλα» της καπιταλιστικής αγοράς, που στο όνοµα της ελευθερίας της η αισχροκέρδεια έχει στήσει πάρτι. Να παλεύει µόνος του για το αυτονόητο, που είναι η αποκάλυψη και η τιµωρία των υπευθύνων της τραγωδίας των Τεµπών. Αν δεν είχαν κινητοποιηθεί οι οικογένειες των άτυχων παιδιών και ο λαός µας, η υπόθεση των Τεµπών θα είχε µπει στο αρχείο σαν.. τροχαίο ατύχηµα. Όπως επιχειρήθηκε στη δολοφονία Λαµπράκη!
Η παρουσία του λαού µας στις 28/2/25 ήταν ιστορική και ίσως προβληµατίσει όλους αυτούς που βλέπουν τη χώρα σαν να είναι ιδιοκτησία τους και ρίχνουν τις ευθύνες στις παθογένειες του κράτους. Λες και το κράτος δεν κατευθύνεται απ’ αυτούς! Οι δηµοκρατικοί θεσµοί δεν δόθηκαν σαν «δόλωµα» στον λαό, όπως πιστεύουν οι θαυµαστές του ακραίου νεοφιλελευθερισµού,
αλλά για την προστασία του λαού από την αυθαιρεσία της Εξουσίας. Γνωρίζει ο λαός µας ότι η ύπαρξη ισχυρών δυνάµεων της οικονοµίας, δια µέσου της διαπλοκής, έχουν φαλκιδεύσει τη λειτουργία της ∆ηµοκρατίας. Γνωρίζει ο λαός µας ότι η πολιτική έχει υποδουλωθεί από την οικονοµία αυτών των δυνάµεων. Αυτό το σύστηµα δεν αφήνει να µπει οξυγόνο στην απρόσκοπτη λειτουργία της ∆ηµοκρατίας. Ο Λαός µας το έχει νιώσει και αναζητά το οξυγόνο, όπως το αναζητούσαν τα παιδιά στα Τέµπη. Η ανοχή του λαού µας εξαντλήθηκε στις 28/2/25. Η αναζήτηση του οξυγόνου στον δηµόσιο βίο θα είναι συνεχής.
∆εν σταµατά στα Τέµπη!
*Ο Βασίλης Πεντάρηςείναι π. βουλευτής Χανίων
