H χορτοφάγος…* Χαν Γκανγκ

Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου, σήμερα που γράφω…
Πέμπτη του Πάσχα, και δεν θα μπορούσα να επιλέξω καλύτερο θέμα, από τούτο το βραβευμένο μυθιστόρημα της Νοτιοκορεάτισσας συγγραφέα, γραμμένο πριν από δέκα τρία χρόνια.
«Είδαμε τα “Παράσιτα” του Νοτιοκορεάτη Μπνογκ Τζουν – Χο που κέρδισαν το Οσκαρ καλύτερης ταινίας, τώρα μπορούμε να διαβάσουμε τη “Χορτοφάγο” της Νοτιοκορεάτισσας Χαν Γανγκ, που κέρδισε το διεθνές λογοτεχνικό βραβείο man booker(*).
Ενα πρωτότυπο και παρεμβατικό μυθιστόρημα για τις μετακαπισταλιστικές κοινωνίες, που οι εκδόσεις Καστανιώτη τολμούν να κυκλοφορήσουν εν μέσω καραντίνας στην παγωμένη αγορά του βιβλίου, προσφέροντας το σε έντυπη σκληρόδετη μορφή, και σε ηλεκτρονική μορφή, πιο οικονομική, e-book».
Γράφει η Μ. Χαρτουλάρη, σε μεγάλο αθηναϊκό φύλλο…
Δεν έχω ακόμη το βιβλίο στα χέρια μου, όμως η ανάλυση αρκεί για τον συγκλονισμό μου ως πρώτη αίσθηση, καθώς κι ένα σύντομο story που δομείται σε τρία κύρια μέρη για ένα όλον, τόσο ενδιαφέρον και άξιο, ώστε να βραβευτεί παγκοσμίως. Ετσι νομίζω…
Μιλούμε για μιαν αυταπάρνηση, διαφορετική! Με το ΣΩΜΑ, “ταγμένο” στην καταγγελία της ΒΙΑΣ! Γυμνό, ή ενδεδυμένο…
«Είμαι ένας άνθρωπος, που αισθάνεται πόνο, όταν ρίχνεται ένα κομμάτι κρέας στη φωτιά».
Γράφει η ίδια, η φωτισμένη Ασιάτισσα, καθηγήτρια στο Ινστιτούτο της Σεούλ, αλλά και μουσικός, παρεμπιπτόντως…
Η ηρωίδα της λοιπόν, πιεσμένη αφόρητα από εφιάλτες, πραγματικότητα που ζουν τα ζώα στο πετσί τους (μαχαιρώματα, βασανιστήρια κανιβαλισμούς κ.λπ), γίνεται χορτοφάγος, κι όταν απισχνασμένη με τον καιρό και τον υποσιτισμό, υποχρεώνεται βίαια να σιτιστεί, κάνει απόπειρα αυτοκτονίας, κόβοντας τις φλέβες της…
Επιβιώνει, και πλέον βυθίζεται στην μοναξιά της, όπου “συνομιλεί” μόνο με τα δέντρα, στην ιδιωτική κλινική όπου ζει… Κι έτσι λέει, “ευθυγραμμίζεται ο πολίτης με την ανταλλαγή πολιτικών και ιδιωτικών συμφερόντων…».
… Κι ο Ηλιος, περνώντας μαγικά, μέσα από τις φυλλωσιές, φωτίζει στο βάθος, τα καιόμενα δέντρα…
Τους “συνομιλητές” της ερημιάς της…