H “δωρεά” του Σταύρου

Όσοι δεν ξέρουν τίποτα, λένε πολλά χωρίς να κάνουν κάτι, όσοι ξέρουν πολλά, μπορεί να μην λένε τίποτα αλλά κάνουν κάτι. Αυτό το “κάτι”, είναι η δωρεά 500.000 ευρώ στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (Ε.Κ.Π.Α.) απ’ το “ΠΟΤΑΜΙ” το οποίο αναστέλλει τις πολιτικές δραστηριότητές του. Το ποσό προέρχεται απ’ την κρατική επιχορήγηση, που πήρε πριν τις εθνικές εκλογές του Ιουλίου 2019. Δωρίθηκε απ’ τον κ. Σταύρο Θεοδωράκη στο Ε.Κ.Π.Α., να χρησιμοποιηθεί για υποτροφίες νέων επιστημόνων προς συνέχισιν των μεταπτυχιακών τους σπουδών στην Ελλάδα και όχι στο εξωτερικό. Για τα περισσότερα ΜΜΕ η είδηση δεν υπήρξε τόσο σπουδαία σε μερικά δε παρουσιάστηκε ως μικρό σχόλιο στο “παρασκήνιο”. Δεν πήρε διαστάσεις, ίσως, να μην γίνει προηγούμενο “μια δωρεά να χαλάσει την πιάτσα”. Ο πρύτανης του Ε.Κ.Π.Α. πρότεινε να γίνει η παράδοση της επιταγής με επισημότητα, όπως συμβαίνει σ’ αυτές τις περιπτώσεις, αλλά η άρνηση του κ. Θεοδωράκη, να πάρει διαστάσεις το θέμα, να μην ακουστούν “τυμπανοκρουσίες”, έχει τη δική της ερμηνεία. Μη ξεχνάμε, ότι το “ΠΟΤΑΜΙ” δημιουργήθηκε όταν ναυάγησαν τα όνειρα των “58” της κεντροαριστεράς. Ο χώρος του οποίου ήθελε να καλύψει το κόμμα, ήταν στους μεταρρυθμιστές νέους διανοητές απ’ τον ιστότοπο, χωρίς προηγούμενη κομματική ζωή με πολιτικές εμπειρίες. Ο επικεφαλής του κόμματος δεν ξεκαθάρισε το δικό του αφήγημα, τον πολιτικό του λόγο. Δεν έδωσε απαντήσεις στα προβλήματα της κοινωνίας, δεν έγινε κατανοητός σ’ αυτό που ήθελε να εκφράσει κι έμεινε μετέωρος μεταξύ των άλλων πολιτικών δυνάμεων. Τα εργαλεία με τα οποία ήθελε ως νέο κόμμα να πολεμήσει το κατεστημένο, αυτά τα ίδια τον εκδικήθηκαν. Ο κ. Θεοδωράκης δεν θέλησε να κάνει κομματική αμειβόμενη γραφειοκρατία. Έτσι εδημιούργησε πλεόνασμα κόντρα στα άλλα κόμματα, που νοιάζονταν για τα “δικά τους παιδιά”. Τόνιζε με υπερηφάνεια ότι «εμείς στο “ΠΟΤΑΜΙ” είμαστε όλοι εθελοντές και περαστικοί στη πολιτική… Κανείς στο “ΠΟΤΑΜΙ” δεν αμείφθηκε για τη συμμετοχή του… Δεν θα γίνουμε αργόσχολοι και γραφειοκράτες, που θα αμειβόμαστε απ’ το κομματικό ταμείο για να κατεβάσουμε ιδέες». Εδώ αφήνει αιχμές για τα άλλα κόμματα κυρίως σ’ αυτά που άσκησαν εξουσία. Με βάση την πολιτική τους δύναμη δανείζονταν από τις τράπεζες, χρηματοδοτούσαν αλόγιστα ημετέρους, και μετά “κουνούσαν το δάχτυλο” στις μεσαίες κοινωνικές τάξεις, ζητώντας να κάνουν οικονομίες. Με την ένταξή του στο νεοπαγές ΚΙΝ.ΑΛ., παρεκκλίνοντας απ’ την αρχική του πορεία, υπεγράφη η θανατική του καταδίκη. Η αποχώρησή του ήταν επιβεβαίωση της πολιτικής ανωριμότητας, η οποία επισφραγίστηκε με την αποτυχία στις εκλογές του Ιουλίου. Πάντως η δωρεά στο Ε.Κ.Π.Α. είναι συνειδητή και γενναία πολιτική πράξη, κατά το προηγούμενό του κ. Τζοβόλα, αλλά βελτιωμένο, που επέστρεψε στο Δημόσιο όσα χρήματα υπήρχαν στο ταμείο του κόμματός του (ΔΗ.Κ.Κ.Ι.), όταν αποφάσισε να το διαλύσει. Η πρωτοβουλία φέρει τη σφραγίδα του Σταύρου Θεοδωράκη, ο οποίος αρέσκεται σε πρόκληση… εκπλήξεων.