Κύριε διευθυντά,
προσφάτως εγένετο συζήτησις περί της ακαταλληλότητος της αγγλικής γλώσσης να διδάσκεται σε παιδιά Δημοτικού ως η πρώτη ξένη γλώσσα (θα ακολουθήσει άρθρο επ’ αυτού). Αναλύσαμε τη λέξη “χορηγός”, sponsor, εις την αγγλικήν.
Οταν κατέκτησαν οι Ρωμαίοι (Λατίνοι), Ελληνογενείς, την κυρίως Ελλάδα αλλά και τη Μεγάλη Ελλάδα (Κάτω Ιταλία) και είδαν τις πανελλήνιες εορτές Παναθήναια, Ελευσίνια κ.λπ., θαμπώθηκαν από αυτές. Τις εορτές αυτές τις επιχορηγούσαν φυσικά οι χορηγοί. Στα λατινικά όμως δεν υπήρχαν λέξεις όπως χορηγία, χορηγός ή χορηγείο.
Το πρώτο πράγμα, που έκαναν οι Ελληνες σ’ όλες τις τελετές ήταν οι σπονδές. Αυτές ήταν τελετουργικές πράξεις, κατά τις οποίες έχυναν κρασί από κάποιο αγγείο ή κύπελλο στη γη προς τιμήν του Θεού, δηλ. μια σπονδή προς τον Δία ή Διόνυσο κ.λπ.
Οταν οι Ρωμαίοι τα είδαν και τα πληροφορήθηκαν όλα αυτά, από το ουσιαστικό σπονδαία έκαναν το ρήμα spond-ere (απαρέμφατο).
Η παθητική μετοχή έγινε sponsus και το ουσιαστικό sponsor (-ωρ, ελληνική κατάληξη), από όπου το άρπαξαν και οι Αγγλοι και έκαναν το δικό τους sponsor, και εμείς, ανιστόρητοι, το εισήγαμεν και το κάναμε σπόνσορα! Ενας μέσος αγγλόφωνος δεν έχει ιδέα από την ελληνική ιστορία του θεσμού της χορηγίας.
Η λέξη χορηγός πλάστηκε από τον χορό και το ρήμα άγω. Η έκταση του αρκτικού φωνήεντος του άγω σε -η- στη σύνθεση μας έδωσε τον χορηγό, την χορηγία και το ρήμα χορηγώ. Στην Αθήνα κάθε μία από τις δέκα φυλές εξέλεγε τον δικό της χορηγό ανάμεσα στους πολίτες, των οποίων η περιουσία ξεπερνούσε τα τριάντα τάλαντα.
Ο χορηγός αυτός κατέβαλε τη χορηγία
-ένα σεβαστό ποσό χρημάτων- για τα έξοδα του χορού. Ο χορός αποτελούνταν από άνδρες και εφήβους, και έτσι κάθε φυλή έπαιρνε μέρος στις γιορτές των Παναθηναίων, και ιδιαίτερο ενδιαφέρον δινόταν και στον χορό των Μεγάλων Διονυσίων.
Το χορηγείο ήταν ξεχωριστή αίθουσα κοντά στο θέατρο, όπου συνέρχονταν οι χορευτές και οι υποκριτές (δηλ. οι ηθοποιοί) και διδάσκονταν από τον χοροδιδάσκαλο την χορογραφία του ο καθένας. Επίσης στο χορηγείο φυλάσσονταν όλα τα χρήσιμα αντικείμενα για την παράσταση.
Τα αγγλικά (γερμανική γλώσσα στον κορμό της, προκύψασα εκ των ελληνικών) περιέχουν άπειρες ελληνικές λέξεις, την σημασία των οποίων αγνοούν οι αγγλόφωνοι.
H ελληνική γλώσσα είναι παντού!
1 Comment
Αφήστε ένα σχόλιο
Εντός εκτός και επί τα αυτά
Μικρές αγγελίες
Μόνιμες στήλες
Υπάρχει ένα χοντρό αγγλικό βιβλίο που περιέχει χιλιάδες αγγλικές λέξεις που προέρχονται από τα ελληνικά, δεν θυμάμαι πως το λένε. Επίσης, στο μυθιστόρημα Ντέιβιτ Κόπερφιλντ του Ντίκενς περιγράφεται ένας καθηγητής που ψάχνει συνέχεια ελληνικές λέξεις στην αγγλική γλώσσα. Γνωστό το φαινόμενο στους Άγγλους λοιπόν. Μπορεί κανείς ασφαλώς να ασχοληθεί με το θέμα, αλλά να είμαστε υπερήφανοι γιατί η αρχαία ελληνική γλώσσα υπάρχει σε πολλές άλλες σύγχρονες γλώσσες και να κοκορευόμαστε δημόσια για αυτό, το θεωρώ ως δείγμα ενός κόμπλεξ κατωτερότητας, απλά ως λαός δεν έχουμε να δείξουμε πιο πρόσφατα κατορθώματα. Προσωπικά δεν ενδιαφέρομαι καθόλου για λαούς, πρόκειται για μια στατιστική έννοια, η μόνη οντότητα είναι ο άνθρωπος ως άτομο. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν αγαπώ την Ελλάδα πιο πολύ από άλλες χώρες, αλλά δεν την θεωρώ ανώτερη ή κατώτερη. Όπως ο γονιός αγαπά τα παιδιά του πιο πολύ ενώ ξέρει πως και των άλλων τα παιδιά έχουν την ίδια αξία.