Κατά την έναρξη της κρίσης όλοι συζητούσαμε για τα χάλια του δημόσιου χρέους της χώρας μας -παρασυρόμενοι από συγκεκριμένους μηχανισμούς καθοδήγησης- αλλά τι κρίμα, κανείς δεν έδωσε σημασία για την τότε χαμηλή δανειακή επιβάρυνση των τραπεζών και των ιδιωτών. Και όσο υπνωτισμένη ήταν η ελληνική οικονομία από το μεγάλο της λάθος (δημόσιο χρέος) άφησε ακάλυπτο το υγειές της κομμάτι (ιδιωτικό χρέος). Σκέπαζε με κουβέρτα τη γιαγιά της και άφηνε ξεσκέπαστα τα παιδιά της… Ακόμα και το άθροισμα δημοσίου και ιδιωτικού χρέους ήταν χαμηλότερα από πολλές άλλες χώρες της Ε.Ε. Περασμένα ξεχασμένα… Αμέσως μετά έγιναν όσα (δεν) έπρεπε να γίνουν… Υφεση της ιδιωτικής οικονομίας διά.. λογαριασμό της ύφεσης του δημόσιου τομέα (!!!), υψηλοί φόροι, στραγγάλισμα της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, κατάπτυστο επιχειρηματικό περιβάλλον, κατακόρυφη πτώση της ψυχολογίας του επιχειρείν, κατάρρευση της εργασιακής ισορροπίας… Μπλοκάρισμα των τότε υγιών μας τραπεζών (πάντα σε σχέση με τις “δομημένες” δικές τους…), απαγόρευση δανεισμού των ιδιωτικών επιχειρήσεων, δηλαδή κανονική στείρωση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Tα Δ.Ν.Τ., P.S.I., Τ.Χ.Σ., Τ.Α.Ι.ΠΕ.Δ., τα γερμανικά ταμεία, τα capital controls τακτοποίησαν και την τελευταία λεπτομέρεια. Ισως θα χρειασθούν μερικές ακόμα άγνωστες λέξεις για να “δέσει” το θέμα… Εν κατακλείδι, το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπουμε. Να καταφέρουν σε λίγα χρόνια να πάρει το κόκκινο χρώμα του δημοσίου χρέους και το ιδιωτικό χρέος. Μα και βέβαια χωρίς να κοκκινίζει κανείς γι’ αυτό. Τώρα, φτάσαμε γρήγορα στο τώρα, έρχονται στον κοσμάκη και του τα περιγράφουν τα κόκκινα δάνεια ως “άσπρα”. (Τι στο καλό γίνεται εδώ πέρα με τα χρώματα;). Του λένε να μην φοβάται διότι με τον νομοθετικό πλαίσιο περί των κόκκινων δανείων όλοι θα κερδίσουν (όπως τότε στο Χρηματιστήριο): Η τράπεζα θα πουλήσει ένα δάνειο αξίας 300.000 στην τιμή των 150.000 σε μία ιδιωτική εταιρεία ή σε ένα fund και έτσι θα πάρει ζεστά – ζεστά τα 150.000 ευρώ, θα πάρει ίσως και κάποια ασφαλιστική αποζημίωση, ενώ η ζημιά του κουρέματος θα της αφαιρέσει και αρκετό φορολογικό βάρος. Τι να τα έκανε τους τοίχους και τα κουφάρια η τράπεζα; «Ούτε του παπά» λοιπόν!! Η ιδιωτική εταιρεία που αγόρασε το δάνειο θα πουλήσει στον αρχικό οφειλέτη με 150.000 και δόσεις, που θα της προσφέρουν 50% κέρδος!! Ο δε ιδιώτης εκεί που χρωστούσε 300.000 δάνειο θα οφείλει 150.000!! Τι κούρεμα κι αυτό!! Μα δεν είναι καταπληκτικό σενάριο; Να γιατί μας λεν ότι αυτά δεν θα είναι κόκκινα δάνεια μα θα ’ναι άσπρα, κάτασπρα… Κι αν πας να τους στριμώξεις με την ερώτηση «καλά γιατί δεν το κάνουν οι ίδιες οι τράπεζες αυτό παρά εμπλέκουν ιδιώτες αμφιβόλου αξιοπιστίας;» αυτοί απαντούν: «Τα πιστωτικά ιδρύματα δεν προτείνουν ευνοϊκές ρυθμίσεις καθώς κάτι τέτοιο θα εκθέσει τον αντιπρόσωπο της τράπεζας σε κίνδυνο κατηγορίας για απιστία», θα τον εκθέσει δηλαδή σε ποινικό αδίκημα, αφού σε κάποιους θα εισπράττει το κεφάλαιο του δανείου και τους τόκους, ενώ σε κάποιους άλλους θα κάνει κούρεμα 50% του κεφαλαίου… Επίσης επιμένουν και για τον πλήρη έλεγχο των ιδιωτικών εταιρειών που θα αναλάβουν τα κόκκινα δάνεια μέσω της Διοίκησης της Τράπεζας της Ελλάδος (πάλι σας βλέπω να κρυφογελάτε…) όπως επίσης, σύμφωνα με το νομοσχέδιο, θα είναι διαφανή όλα τα στοιχεία των όσων κατέχουν ποσοστό ανώτερο του 10% τέτοιων εταιρειών. Περαιτέρω το νομοθετικό πλαίσιο αναφέρει την απαγόρευση χειροτέρευσης της θέσης του οφειλέτη ή του εγγυητή!! Βαρύγδουπη φράση… Όμως στα “ψιλά τα γράμματα” λέει ότι απαγορεύεται η χειροτέρευση της θέσης του οφειλέτη ή του εγγυητή «μόνο και μόνο λόγω της μεταβίβασης της οφειλής του ή της ανάθεσής της προς διαχείριση…». Μόνο σε αυτό το στάδιο λοιπόν η προστασία… Μετά βλέπουμε… Ολα αυτά οδηγούν σε προβληματισμούς. Και εκεί που σκέφτεσαι τους προβληματισμούς αυτούς σου ξανάρχεται το χρώμα… Και λες το κόκκινο μπας και δεν είναι άσπρο και να ’ναι μαύρο; Μπας και μπροστά μας θα έχουμε funds και ιδιωτικές επιχειρήσεις υποχείρια παγκόσμιων οικονομικών αρπακτικών, τα οποία δεν θα τα περιορίζουν αποτελεσματικά οι όποιοι εγχώριοι νομοθετικοί φραγμοί; Μπας και οι σχηματισμοί αυτοί θα μετατρέψουν την Ελλάδα σε ένα απέραντο κατασχετήριο ακινήτων κατά τα πρότυπα της Ισπανίας με 100 κατασχέσεις ακινήτων ανά ημέρα; Μπας και η αύξηση του ιδιωτικού χρέους ήταν προσχεδιασμένη με στόχο την κλοπή της περιουσίας των πολιτών μαζί με το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας; Τι να σας πω… Ζωγράφος δεν είμαι να γνωρίζω από χρώματα. Και να ήμουν πάλι θα δυσκολευόμουν διότι ο συνδυασμός κόκκινο, άσπρο και μαύρο είναι προβληματικός για τους ζωγράφους… Το σίγουρο για μένα είναι ένα. Η Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία στη χώρα μας, αλλά και σε πολλές άλλες χώρες, έχει χάσει τη δημοκρατικότητά της από τους ισχυρούς ζυγούς των παγκόσμιων αγορών. Οι νόμοι που ψηφίζονται δεν εξυπηρετούν ποια το κοινωνικό όφελος μα το πορτοφόλι και την ισχύ των διεθνών αγορών και αυτό δεν το αξίζει ο ταλαιπωρημένος πολίτης είτε αυτός είναι Ελληνας, είτε Γερμανός είτε Ισπανός είτε Γάλλος. Η Συμμετοχική Δημοκρατία πρέπει να μπει μπροστά, να γεννήσει μπροστάρηδες, να απαγκιστρώσει τη νομοθέτηση από τα χέρια των αρπακτικών. Διότι ο Κ. Καστοριάδης έλεγε πως «μπορώ να είμαι ελεύθερος όταν τηρώ τον νόμο, μόνο αν μπορώ να πω πως αυτός ο νόμος είναι δικός μου, μόνον αν μου δόθηκε η πραγματική δυνατότητα να συμμετάσχω στη διαμόρφωσή του και στη θέσμισή του (έστω και αν δεν υπερίσχυσαν οι δικές μου προτιμήσεις)…». Κλείνοντας το άρθρο και ανοίγοντας την καινούργια χρονιά, καλοί μου φίλοι αναγνώστες, εύχομαι να είμαστε γεροί για να αγωνισθούμε έντιμα και ηθικά, ως να ήταν αυτή η κύρια υποχρέωσή μας. Τις γνωστές ευχές τις αφήνω για άλλους. *οικονομολόγος ανωτάτης Βιομηχανικής Σχολής Θεσ/κης E-mail: eurohania@yahoo.gr
