Kαινούργιος χρόνος
Καινούργιες συνήθειες, πιστεύω, δράσεις κι αντιδράσεις…
Το 2024 ας είµαστε ολιγαρκείς, λιγοµίλητοι, λιγότερο ανασφαλείς…
Να µην παραµείνουµε πεισµατικά κολληµένοι σε παλιές, κακές συνήθειες…
Κι ας καλλιεργήσουµε µέσα µας, ηρεµία κι υποµονή, τροφοδότες-αρετές κι οι δυο, ελπίδας, αισιοδοξίας και ψυχικής δύναµης…
Τον καινούργιο χρόνο να γίνουµε οπαδοί ωριµότητας κι όχι γοργών αποφάσεων… Κάθε ευχή, επιθυµία η προσδοκία µας να έχει βάση λογική, και βάσει αυτής να προχωράµε…
Να στέκουµε µε τιµιότητα απέναντι στον συνάνθρωπο, συµπάσχοντας αληθινά, κι αληθινά συµπορευόµενοι µαζί του…
Να δίνουµε τόπο στην οργή, να συγχωρούµε, και να µετανοούµε, µε ειλικρίνεια αποδεχόµενοι κάθε λάθος, κάθε ατόπηµά µας, κάθε πάθηµα-µάθηµα!
Να υπερασπιζόµαστε ωστόσο, τον αδύναµο εαυτό µας…
Πρωτίστως να µην του επιτρέψουµε, ολοµερής να µας κυνηγά και να τον κυνηγάµε…
Έτσι! Κι όταν µε το καλό ο γέρος χρόνος αργά-αργά θ’ αποχωρεί, συναινετικά να κουνήσει το κεφάλι και να µας πει κι ένα µεγάλο «ΜΠΡΑΒΟ»!
Αθηνά Κανιτσάκη
Για φέτος, ένα µονάχα πόθο είχα
Άγιε Βασίλη µου, γειά σου. Με λένε Βασίλη και εµένα και είµαι ένα δεκάχρονο αγόρι από τα όµορφα Χανιά. Η Πρωτοχρονιά, το ξέω, έχει περάσει καιρό τώρα, ξανανοίξανε και τα σχολεία, ναι, άλλα εάν εγώ σου ξαναγράψω είναι γιατί σου χω ένα παράπονο. Φέτος λοιπόν, καλάγεθέ µου Άγιε, περίµενα να µην πήγαινες τόσα δώρα παντού κι ούτε εγώ ήθελα κάτι. Αλλά να τα πήγαινες, όλα, όλα, εκεί που λυσσοµανάει ο πόλεµος. Στα µέτωπα της Ουκρανίας και στην κόλαση της Γάζας. Και να βαζες µέσα στους σάκκους σου αµέτρητα παιχνίδια. Να ‘βαζες πολύχρωµες µπάλες, χαρούµενες κούκλες, άφθονες φυσαρµόνικες και εκατοµµύρια σερπαντίνες. Α, και να µην ξεχνούσες και τα παραµύθια µε τους µικρούς πρίγκηπες που οληµερίς κυνηγούν την ειρήνη. Μα και εκείνα τα άλλα, που λησµόνησες να κρατάς, εκείνα τα ολοκόκκινα ζεστά σκουφάκια, που µοιάζουν µε τις παιδικές καρδιές, ναι, για όλα αυτά, στεναχωρέθηκα.
Υ.Γ. Σε είχα παρακαλέσει, θυµάσαι; Εσύ που σαι φίλος µε τον Παντοδύναµο Θεό, να ριχνες φέτος πολλούς τόνους χιόνι στην µαρτυρική Γάζα. Να γινόντουσαν όλα εκεί τριγύρω µαγευτικά, ειρηνικά και λευκά, για να σταµατούσαν έστω και για λίγο οι εχθροπραξίες και τα µίση. Α, και που εγώ το ‘χα για σίγουρο, πως θα παιρνες λέει και µπόλικα έλκηθρα µαζί σου, για να κάνουν βόλτα, όλα, όλα τα ταλαίπωρα Παλαιστινιάκια.
Με πολλή αγάπη και συγγνώµη
Βασίλης ∆ηµήτρης Α. Ανδρικίδης,
συγγραφέας
Ευχές – Γούρια – Ποδαρικό µε το δεξί
Ευχόµαστε και ελπίζουµε σε µια καλύτερη νέα χρονιά.
Μα για νάρθει το νέο πρέπει να διαγράψουµε το παλιό. Εύκολο δεν είναι αλλά επιβάλλεται. Πρέπει να βρει χώρο το καινούργιο για να εγκατασταθεί.
Με µια τελετουργική προετοιµασία προσδοκούµε την αλλαγή προς το καλύτερο. Πετάµε ότι άχρηστο και φθοροποιό υπάρχει στο µυαλό µας, στην καρδιά µας, στο χώρο µας.
Ξεκινάµε από τα µέσα µας.
Κατ΄ αρχήν συγχωρούµε όσους ηθεληµένα ή άθελά τους µας στεναχώρησαν. Ζητάµε συγχώρεση από όσους εµείς στεναχωρήσαµε. Έτσι ελαφραίνει η ψυχή µας.
Αισιοδοξούµε – ελπίζουµε οπότε θα προσελκύσουµε το καινούργιο και το καλύτερο.
Θετικές σκέψεις – αγάπη – πίστη και ενσυναίσθηση και τα καλύτερα έρχονται!!
Αυτή είναι η συνταγή µου. δοκιµάστε τη δική σας µε φρέσκα υλικά κι αν έχει θετικό αποτέλεσµα την επαναλαµβάνετε κάθε νέο χρόνο. Αυτά σε προσωπικό επίπεδο. Ότι ξεκινήσουµε το κάνουµε µε τόλµη!
Υ.Γ. Ας προσευχηθούµε να φωτιστούν και οι πολιτικοί µας και οι επικυρίαρχοι της γης να δοκιµάσουν νέο ξεκίνηµα µε νέες συνταγές κι όχι µε τα παλιά φθαρµένα υλικά τους, τις βλέψεις τους και τα συµφέροντά τους.
Νανά Μπακόλα
Καινούριε χρόνε, σου ζητώ…
Χίλιες δυο είν’ οι ελπίδες, που γεννιούνται κάθε χρόνο,
π’ άλλες γίνονται αλήθειες κι άλλες µένουν ευχές µόνο
Όµως σκέφτοµαι -αν γινόταν- να βρεθούµε όλοι µαζί,
µ’ ένα στόµα ως τ’ αστέρια -ίσως- στέλναµε φωνή
Μια φωνή απ’ ένα στόµα φτωχών-πλούσιων αν βγει,
θα πει ΟΧΙ στους πολέµους, σαν απόγνωσης κραυγή
Αν φωνάξουµε ένα ΟΧΙ στις κακίες και στα µίση,
η καρδιά µας κι η ζωή µας, µε χαρά θα πληµµυρίσει
Την αγάπη γέροι-νέοι αν καλέσουµε κοντά µας,
θα ‘ναι µόνιµη παρέα και τιµόνι στα όνειρά µας
Τον συνάνθρωπο αν δούµε µε χαµόγελο στα χείλη,
θα γλυκάνουµε την πίκρα, σα να είµαστε δυο φίλοι
Αν ξυπνήσουµε απ’ τον ύπνο τη χαµένη ανθρωπιά µας
και τη συµφορά την ξένη, θα τη νιώσουµε δικιά µας
Κι ύστερα όλοι ενωµένοι, αν βρεθούµε σ’ ίδιο δρόµο,
ο ένας τ’ άλλου το φορτίο θ’ αλαφρώνει απ’ τον ώµο
Όλα αυτά, καινούριε χρόνε, δε µπορείς να εκπληρώσεις
όµως δύναµη και θάρρος ,για τα δύσκολα ας δώσεις
Κι εγώ θέλω από σένα, τον καρκίνο να ξορκίσεις,
«και υγεία στα παιδιά µου και στον κόσµο να χαρίσεις»
Μαρία Βογιατζάκη Ντούζα
φιλόλoγος
Πρώτα εµείς αλλάζουµε νοοτροπία…
Όταν οι προσδοκίες και τα όνειρα µας για µια καλύτερη ζωή, για ένα κόσµο ειρηνικό και ανθρώπινο, δεν βλέπουµε να υλοποιούνται, αντίθετα µάλιστα…
Όταν οράµατα, ηθικές αξίες, διανθρώπινες σχέσεις δοκιµάζονται και απογοητεύουν καθηµερινά…τότε µια ΝΕΑ ΑΡΧΗ δεν µπορεί παρά να είναι αναγκαιότητα και να ξεκινάει από εµάς τους ίδιους!
Στα σοβαρά γεγονότα που συµβαίνουν γύρο µας και δεχόµαστε την αρνητική επιρροή τους, έχουµε ευθύνη, έχουµε λόγο, έχουµε υποχρέωση και καθήκον να συµβάλλουµε στη µείωση έως εξάλειψη φαινοµένων όπως:
Την οικογενειακή βία, την αποτροπή των νέων σε πράξεις βίας και εκφοβισµού, την γυναικοκτονία, την αντιµετώπιση της ρατσιστικής βίας, τη ναζιστική απειλή, τις πολιτικές πράξεις φτωχοποίησης των πολιτών, τις εκδικητικές πράξεις ενάντια συνανθρώπων, την αποτροπή τροχαίων δυστυχηµάτων που ξεκληρίζονται άτοµα και οικογένειες, κ.ά.
Υπευθυνότητα επίσης και παρέµβαση µας όπου µπορούµε όταν υπάρχουν αδικίες όπως:
Η αχαριστία, η αγνωµοσύνη, η ψευδορκία, συκοφαντία, υβριστική συµπεριφορά, ασέβεια, παραπλάνηση, χλευασµός, υποβάθµιση προσωπικότητας , απαξίωση, εγωϊσµός, αλαζονεία, κ.ά.
Είναι σίγουρο ότι µπορούµε να συµβάλλουµε στη µείωση τέτοιων νοσηρών καταστάσεων.
Μπορούµε να συµµετέχουµε στα κοινωνικά ή πολιτικά δρώµενα µέσα από συλλογικές προσπάθειες φορέων εκπροσώπησης σε Συλλόγους, Σωµατεία, συνδικαλισµό, αυτοδιοικητικά όργανα, πολιτικά κόµµατα, εκεί όπου διαµορφώνονται αποφάσεις που αφορούν όλους µας!
Ας µην απαξιώνουµε τα όργανα αυτά και όσους συµµετέχουν.
Τους ανιδιοτελείς να εντοπίζουµε και αυτούς να στηρίζουµε.
ΝΕΑ ΑΡΧΗ αναζητούµε. Πρώτα από εµάς να κάνουµε την αρχή!
Γιάννης Γαβριλάκης
αρθρογράφος – επιστολογράφος
Νέος Χρόνος νέο ξεκίνηµα
Ευχές πρωτοχρονιάτικες, γι΄υγεία κι όχι µόνο,
δίνουµε και δεχόµαστε, κάθε καινούργιο χρόνο.
Να ΄χει καλό ξεκίνηµα κι έτσι να ξετελέψει,
χωρίς κανένα πρόβληµα, µέσα σ΄ αυτόν να τρέξει.
Υγεία και καλή καρδιά, εύχοµαι στον καθένα,
κάτοικο του πλανήτη µας, όπως και αυτός σε µένα.
Ποτέ δεν πρέπει να΄χουµε, µεγάλες απαιτήσεις.
από τη ψεύτρα τη ζωή, έως Ηλίου δύσης.
Μονάχα να΄µαστε καλά κι ορθοί να περπατούµε.
βόλτες για να πηγαίνουµε, όσο καιρό θα ζούµε.
Οι νέοι περισσότερες, ας έχουνε βεβαίως
και να τη βλέπουν τη ζωή, πάντοτε δίχως δέος.
Στα νιάτ΄ ανήκει η ζωή και στα παιδιά επίσης,
που µεγαλώνουν σήµερα και δη εν µέσω κρίσης.
Και να΄ν΄η νέα η χρονιά, αρχή κι αφετηρία,
για µια πολύ καλύτερη, του Έθνους µας πορεία.
Από τα βάθη της καρδιάς, σας εύχονται υγεία,
τα µέλη της παρέας µας και θεία ευλογία.
Εννιαχωριανός
‘‘Υπόσχεση’’
Η νέα χρονιά, από µόνη της έχει Καλοκαίρια και Χειµώνες!
Ηλιόλουστες µέρες µα και βροχερές!
Θα έχει για εµάς, ήλιους ζεστούς µε λαµπερές ακτίνες και ελπίζουµε τα σκούρα σύννεφα που πάντα καραδοκούν, να φύγουν µακριά.
Ελπίζουµε το φως των ηλιόλουστων ηµερών, να έχουν αρκετή θαλπωρή, ώστε να λιώνουν αυτοστιγµής καθετί παγωµένο και αρνητικό.
Ελπίζουµε να βρούµε γαλήνιες θάλασσες, σε ο, τι και αν κάνουµε και ως εκ θαύµατος, να µη βγουν µανιασµένα κύµατα στη στεριά µας.
Θέλουµε να έχουµε βροχή από όµορφα συναισθήµατα, ιδέες, δηµιουργικότητα και ευελπιστούµε σε µια ξηρασία αρνητικών γεγονότων.
Η νέα χρονιά, µας τάζει ανθισµένες πλαγιές και µας υπόσχεται, νόστιµους, ζουµερούς, φρουτώδεις καρπούς να γευτούµε.
Αν δε νιώθουµε έτσι, αν δεν ελπίζουµε σε αυτά, πως θα προχωρήσουµε µε θάρρος και αισιοδοξία;
Τελικά, είµαι αποφασισµένη και το υπόσχοµαι στον εαυτό µου, να βλέπω το φωτεινό µονοπάτι που στο βάθος έχει καρποφόρα δέντρα µε γλυκούς καρπούς.
Και σαν βρεθώ για άλλη µια φορά εκεί, να κόψω όποιους φτάνω.
Να κόψω και να γευτώ τους πιο ώριµους.
Εκεί θέλω να βρεθώ µε όλους τους ανθρώπους, δικούς και φίλους.
Να βρει όλος ο κόσµος αυτό το µονοπάτι και να πορευτούµε µαζί, για άλλη µια όµορφη χρόνια.
Μαίρη Κουτρούλη Σκαµνάκη, ιδ. υπαλ. – συγγραφέας
µέλος ∆.Σ. Ένωσης Πνευµατικών ∆ηµιουργών Χανίων
