Μάσκες, τεστ, έλεγχοι, πιστοποιητικά, ουρές, ζέστη, αποστάσεις, ταλαιπωρία, εκνευρισμός. Κι άλλοι έλεγχοι, εφαρμογές, σελφ τεστ, βεβαιώσεις, gov.gr, εμβόλια, καυγάδες, απελπισία. Πολύ κατώτερο των προσδοκιών και μακριά από την υπόσχεση της κανονικότητας, το φετινό καλοκαίρι. Δύσκολο, βαρύθυμο, αργό, με την ανησυχία να έχει πάρει τη θέση της θερινής ραστώνης. Η επιδημιολογική ισορροπία εύθραυστη, η αβεβαιότητα παρούσα και οι ελαφρές κουβέντες της παραλίας με μια αποστροφή της γλώσσας μετατρέπονται σε τσακωμούς για τα εμβόλια, τα μέτρα, τον ιό.
Ένα καλοκαίρι που μας βρίσκει όμως μαζί, να αποσπερίζουμε με φίλους στο μπαλκόνι, να τρώμε στην ταβέρνα, να χαλαρώνουμε στην παραλία. Να υποδεχόμαστε επισκέπτες και να ταξιδεύουμε, να μετακινούμαστε ελεύθερα.
Να απολαμβάνουμε παραστάσεις, συναυλίες, να παρευρισκόμαστε στις χαρές φίλων. Ένα καλοκαίρι στην αρχή του τέλους αυτής της πανδημίας. Του φυσικού τέλους που οι ειδικοί -σχεδόν- προεξοφλούν ότι θα έρθει σε έναν χρόνο από σήμερα, με τη φυσική ανοσία των δεκάδων χιλιάδων ανεμβολίαστων που θα νοσήσουν και τα αντισώματα των εμβολιασμένων. Ένα καλοκαίρι που πρέπει να γίνει η ώρα της μεγάλης υπομονής, της συμμόρφωσης, της λογικής, της αντίστασης στο παράλογο, στο ανόητο, στο σκοτεινό. Για να καταφέρουμε να φτάσουμε ως το τέλος, τόσο ομαλά όσο το φετινό καλοκαίρι, μαζί και ανοικτοί.
