Δεν είναι μόνο ότι οι πολίτες έχουν παραιτηθεί από το να ζητούν περισσότερη Δημοκρατία αλλά το γεγονός ότι η ατομική ελευθερία έχει περιοριστεί στην συνεχή κατανάλωση, που δημιουργεί αυτό τον φαύλο κύκλο επίπλαστης ευημερίας με άρωμα σταθερής πνευματικής ένδειας.
Αν ρωτηθούν οι πολίτες για το κατά πόσο έχουν συνειδητοποιήσει την κατάσταση που βρίσκονται αναφορικά με την γνώση -σε αντιδιαστολή με την υπερπληροφορία- αν ζητηθεί μία απάντηση για το αν η ιστορική γνώση απουσιάζει και σε ποιο επίπεδο, η απάντηση θα είναι σαρωτικά αρνητική, γιατί ακριβώς σήμερα δεν μετρά τι γνωρίζεις αλλά με τι ασχολείσαι τον ελεύθερό σου χρόνο, με λίγα λόγια σε ποια σπορ επιδίδεσαι, αν κάνεις ή όχι υγιεινή διατροφή και αν έχεις ακουστά πως οι ηγέτες του κόσμου συναντώνται ενίοτε για να αποφασίσουν για το περιβάλλον και την μελλοντική ζωή σου χωρίς καν να σε ρωτήσουν.
Το δυστύχημα μάλιστα δεν είναι μόνο ότι απουσιάζει παντελώς η θέληση για έναν άλλο διαφορετικό κόσμο, αλλά το γεγονός ότι επιζητείται ολοένα και περισσότερο η αυστηροποίηση των υφιστάμενων νόμων λόγω της αυξανόμενης παραβατικότητας, που κανείς δεν μπαίνει στη διαδικασία να σκεφθεί από πού προέρχεται.
