Είναι μια πόλη τούτη η δική μας, μια πόλη σαν όλες τις άλλες; Αν δεν την αντιμετωπίσουμε έτσι, δεν θα μπορέσουμε να τη βελτιώσουμε ποτέ.
Μέσα από τις εξειδικεύσεις της ιστορικής διαδρομής, τα Χανιά παραμένουν πάντα μια πόλη που έχει ανάγκες.
Ανάγκες έχουν όλοι, όχι μόνο αυτοί που έχουν μια μεγάλη ιστορία.
Θέλω να πω ότι, κυρίαρχη ανάγκη τούτη την ώρα είναι να αναδείξουμε τα πλεονεκτήματα και τις ιδιαιτερότητές μας και να μην αφεθούμε σε μια ιδιάζουσα θεωρία του παρελθόντος.
Το παρελθόν είναι μόνο ένα κομμάτι.
Από κει και κάτω (μέχρι το τέλος) είναι η ανάπλαση της πλατείας της Σούδας, ο κόμβος Μουρνιών, η Νέα Χώρα, η δυναμική που αναπτύσσουμε μέσα στις σύγχρονες προκλήσεις.
Αν δεν δώσουμε μια ώθηση στη δυναμική με καθαρούς όρους, τα Χανιά θα συσφίγγονται πάντα από ένα ιδιότυπο “λαστέξ”, ιδεολογικής οπισθοχώρησης.
«Τα μεγάλα έργα απαιτούν πρωτίστως μια έξοχη ατμόσφαιρα», που θα ’λεγε και ο Φλομπέρ.
Η “ατμόσφαιρα” (αυτή η ιστορική πρόκληση) είναι όταν η προετοιμασία συναντά την ευκαιρία. Αυτό λογίζεται στην τοπική πολιτική ως καλή τύχη.
Θέλει, όμως, το παιχνίδι (το πλαίσιο εννοώ) και καθαρούς όρους.
«Αυτοί είμαστε, αυτό λέμε να κάνουμε, εσείς τι λέτε;»
Κι όταν λέμε διαβούλευση εννοούμε πλαίσιο με κανόνες, χωρίς χρονοτριβή.
πολύ ωραία τοποθέτηση – πολύ ωραίο κείμενο
οι ανάγκες αυτές που αναφέρετε δεν είναι ανεξάρτητες της ιστορικότητας που πρέπει να γίνεται διακριτή στην καθημερινότητα και να αποτελέσει βίωμα για τους ζωντανούς – σημερινούς κοινωνούς της πόλης – κάτοικους επισκέπτες – και δεν είναι όροι η καταγωγή ή η μετοίκιση αλλά η θέληση και η αγάπη για αυτό που κάνει την πόλη μοναδική – γιατί οι πόλεις είναι μοναδικές μέσα στην ομοιότητα τους και έτσι πρέπει να τις αντιμετωπίζουμε…. βέβαια πρέπει να προχωράμε με όρους του μέλλοντος και όχι με τους ‘κανόνες’ του παρελθόντος – Ας μάθουμε πια πως ιστορία είναι όλες μαζί οι καθημερινότητες μας – οι ίδιες οι ζωές μας και η πόλη σε αυτές έχει μια θέση ξεχωριστή… και μιλάμε για την πόλη των σημερινών προκλήσεων – των σύγχρονων απαιτήσεων….. αν θέλετε της ιστορίας του αύριο… ή στην περίπτωση των Χανίων σε ένα μητροπολιτικό διευρυμένο αστικό περίγυρο – ένα πρωτοπόρο Δήμο στην πρωτογενή παραγωγή της ενδοχώρας του – στην μεταποίηση με περιβαλλοντικούς όρους – στον τουρισμό και την αναψυχή ή την ενδιαίτηση.
θα μείνω στο ρητό του Φλομπέρ – η συγκυρία δεν είναι το μόνο ζητούμενο – τα έργα – τα σχέδια – τα όνειρα για την πόλη – επομένως και για την ζωή μας όχι μόνο προκαλούν αυτό που θα λέγαμε την διάθεση για αλλαγή και για δράση αλλά και απαιτούν ανοιχτούς εθνικούς – και τοπικούς βέβαια – οικονομικούς και πολιτικούς ορίζοντες – βούληση και θετική σκέψη και βήματα έξω από τις συνήθεις μικροπολιτικές αγκυλώσεις – δεν με φτάνει η ‘καθαρή’ διαβούλευση εκτός αν αυτή ληφθεί με όρους ‘ξεκάθαρης’ συμμετοχής…