Η βαρβαρότητα δεν έχει όρια. Έτσι είναι ο πόλεμος. Έχει παράπλευρες απώλειες.
Λες και είναι έντομα, λες και είναι σκουλήκια οι άνθρωποι. Σφαγιάζουν αδιακρίτως, σφαγιάζουν βρέφη, βομβαρδίζουν σχολεία, νοσοκομεία. Η φρίκη σε όλο της το μεγαλείο. Έτσι είναι ο πόλεμος.
Ένας πόλεμος, είναι και η καθημερινότητά μας. Αλλά εδώ δεν έχει παράπλευρες απώλειες.
Εδώ μόνο η μια πλευρά έχει απώλειες. Εμείς είμαστε ο άμαχος πληθυσμός. Βομβαρδιζόμαστε καθημερινά. Οι πιο άτυχοι από πείνα, από φτώχεια, ασθένειες, μοναξιά και ανασφάλεια είμαστε άοπλοι και αιχμάλωτοι. Ενός συστήματος που δεν νοιάζεται καθόλου για την ζωή και την αξιοπρέπεια των απλών πολιτών.
Σαν αγέλες με παρωπίδες πορευόμαστε. Κάποιοι νομίζω ότι έχουν όπλα. Την διαμαρτυρία, την επανάσταση. Τα όπλα τους είναι απαρχαιωμένα. Είναι σαν να πολεμάνε τον εχθρό με σφεντόνες, με τόξα και γιαταγάνια.
Η άλλη πλευρά έχει σύγχρονα όπλα. Έχουν την ασφάλεια τους, την πολυτελή στέγη τους, την οικονομική άνεση και είναι μέλη του συστήματος. Εκεί που όλα διακινούνται με το χρήμα. Αυτοί που έχουν την εξουσία κι αυτοί που θεσπίζουν νόμους κομμένους και ραμμένους στα μέτρα τους, δεν νοιάζονται για τις απώλειες.
Άοπλοι είναι οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι ηλικιωμένοι και τα παιδιά. Οι εργαζόμενοι υποχωρούν. Δουλεύουν 12ωρα και χωρίς να υπολογίζουνε υπερωρίες και πληρώνονται 8/ωρο. Οι άνεργοι καλούνται να επιβιώσουν με το επίδομα. Ένα πενιχρό χαρτζιλίκι.
Αν τους ρωτήσεις τι δουλειά κάνουν θα σου απαντήσουν με θλίψη επιδοματίας.
Οι ηλικιωμένοι είναι δυο κατηγορίες. Οι τυχεροί και εύποροι και οι άλλοι… οι άτυχοι και άποροι.
Το μόνο τους όπλο που είναι και ασπίδα προστασίας τους είναι η αγάπη και το νοιάξιμο της οικογένειας (αν υπάρχει) και του περίγυρου.
Τα παιδιά ή πιο τρωτές κατηγορίες ανθρώπων. Σ΄ αυτά καθρεφτίζονται οι γονείς και το εκπαιδευτικό σύστημα. κι αυτά το μόνο όπλο και ασπίδα προστασίας που έχουν είναι η αγάπη και το ενδιαφέρον.
Αλλιώς… τα βλέπουμε στους δρόμους σαν αδεσποτάκια σε αγέλες πολλές φορές επιθετικά και παραβατικά.
Ας οπλιστούμε όλοι με αγάπη με ενδιαφέρον με δραστηριότητα, με ελπίδα και αισιοδοξία και κανείς δεν θα μας πειράξει.
Υ.Γ. κι αν βρεθούμε έρμαια της φύσης και των φυσικών καταστροφών θα πρέπει κάποιοι να νοιαστούν πριν με έργα προστασίας κι όχι μετά με επιδόματα και αποζημιώσεις. Ας γίνει επιτέλους ανακωχή και ειρήνη να τελειώσουν οι πόλεμοι κάθε μορφής που μόνο απώλειες έχουν, κάθε μορφής. Ποιος κερδίζει από ένα πόλεμο; Κανείς!!!
