Ποτέ μου δεν ζήλεψα τα μεγάλα σπίτια γιατί αγαπώ τον εαυτό μου. Τι σημαίνει αυτό; Με τα μεγάλα σπίτια δεν κάνεις τη ζωή σου εύκολη. Την κάνεις ένα βαρύ φορτίο και δέσμευση. Θέλουν διαρκώς συντήρηση και καθαριότητα. Συνεπώς χάνεις πολύτιμο χρόνο που τον κλέβεις απ΄ τη ζωή σου.
Άσε που όταν μένεις σ’ ένα μεγάλο σπίτι μιλάς μόνος σου και ακούς τον αντίλαλό σου.
Ζεις για να υπηρετείς ένα σπίτι και χάνεις ανθρώπους, παρεάκια, ταξίδια, διακοπές ή ακόμα και τα πιο απλά όπως περίπατο. Μεγάλο κόστος τα μεγάλα σπίτια.
Προτιμώ τα μικρά σπίτια με μεγάλα παράθυρα να μπαίνει άπλετο φως.
Προτιμώ τις μεγάλες καρδιές που εκπέμπουν και λαμβάνουν αγάπη, που χωράνε ακόμα κι αυτούς που δεν είναι του συναφιού τους. Καρδιές που έχουν μεγάλα παράθυρα που κοιτάζουν το φως του ήλιου και του φεγγαριού, που δεν φοβούνται μη λερώσουν οι επισκέπτες τα πανάκριβα χαλιά τους.
Ποτέ μου δεν ζήλεψα τα πολλά και τα μεγάλα λόγια με πομπώδεις και ακαταλαβίστικες φράσεις.
Προτιμώ λίγα ζεστά απλά και γεμάτα νόημα αλήθειες και καλοσύνη.
Δεν μου αρέσουν οι μεγάλοι έρωτες που πεθαίνουν άδοξα και μετά πάνε στον παράδεισο. Αφού πρώτα έχουν περάσει από την κόλαση της αγωνίας, της προσδοκίας, της ζήλειας και της τοξικότητας.
Προτιμώ τους απλούς αληθινούς έρωτες χωρίς προσδοκίες, που η κάθε όμορφη στιγμή τους μπορεί να είναι ένας μικρός παράδεισος που είναι πηγή ενέργειας και έμπνευσης.
Που σε κάνουν να θέλεις να χορέψεις, να δημιουργείς, να χαίρεσαι.
Το μόνο που ζηλεύω είναι τα μεγάλα μυαλά που σκέφτονται πως μέσω της επιστήμης ή της τέχνης που θα βοηθήσουν – διευκολύνουν ή λυτρώσουν τις ψυχές και τις ζωές των ανθρώπων. Αυτά τα μεγάλα μυαλά θαυμάζω!!!
