Στην Κύπρο και στην Ελλάδα επίκεντρο της επικαιρότητας στα ΜΜΕ είναι η Τουρκία του κ. Ερντογάν.
Ενώ κάποτε υποτίθεται ότι το σλόγκαν, από την εποχή του Μουσταφά Κεμάλ, ήταν «Ειρήνη στη χώρα, ειρήνη στο κόσμο», σήμερα η Τουρκία βρίσκεται σε διαμάχη με όλο τον κόσμο.
Στο Αιγαίο και στη Κύπρο, με την Ελλάδα και τη Κύπρο, στη Μέση Ανατολή στη Συρία και στο Ιράκ και στην Αφρική με τη Λιβύη. Να μην ξεχάσουμε επίσης τις αντιπαλότητες της με τη Σαουδική Αραβία, το Ιράν, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και την Αίγυπτο.
Η Τουρκία είναι ο ταραξίας της περιοχής. Εν τούτοις, αν προσέξει κανείς τη προπαγάνδα της, λέει ότι αυτή ενεργεί σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιον και οι άλλοι είναι οι ταραξίες και οι παράνομοι.
Τί θέλει επιτέλους η Τουρκία και μάλιστα η Τουρκία του κ. Ερντογάν; Ο κ. Ερντογάν είναι στην εξουσία από το 2002, 18 χρόνια τώρα. Είναι φανερό ότι έχει αυτοκρατορικές τάσεις και ούτε λίγο ούτε πολύ θέλει να αναστήσει, όσο το δυνατό, την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Αυτό βέβαια είναι παράλογο αλλά είναι αυτό που φαίνεται να θέλει. Το τί θέλει και τί είναι εφικτό αυτό είναι άλλο θέμα.
Ας πάρομε τώρα χωριστά τις σχέσεις του στα διάφορα μέτωπα:
1. Με Ελλάδα και Κύπρο: Αυτές τις χώρες πρέπει κάποιος να τις πάρει μαζί. Δεν μπορεί να ξεχωρίσει κάποιος τη πολιτική της Τουρκίας απέναντι στη Κύπρο από τη πολιτική της απέναντι στην Ελλάδα.
Όπως έγραψα από το 1975, η Τουρκία θέλει να επαναδιαπραγματευθεί τις Συνθήκες και να πάρει πλεονεκτήματα στο Αιγαίο (νησιά, πετρέλαιο, υφαλοκρηπίδα, και άλλα), Δυτική Θράκη, Δωδεκάνησα (βλ. Χρίστου Θεοδούλου, Το Κυπριακό Πρόβλημα. Απάντηση στη Τουρκική Προπαγάνδα. Αθήναι, Ινστιτούτο του βιβλίου – Μ Καρδαμίτσα, 1975, σελ. 56 έως 61 «Τί θέλει στη πραγματικότητα η Τουρκία;»)
Σχετικά με τη Κυπριακή Δημοκρατία η μακροπρόθεσμη πολιτική της Τουρκίας ήταν να καταλάβει ολόκληρο το νησί, όταν οι περιστάσεις το επιτρέψουν. Προς το παρόν πολιτεύεται όπως μπορεί έχοντας στο μυαλό τον μακροπρόθεσμο στόχο. Η Τουρκία δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία και παρά τις αντίθετες γνώμες άλλων χωρών συνεχίζει να μην την αναγνωρίζει και να την αποκαλεί «εκλιπούσα». Αυτό βέβαια, όπως και όλες τις θεωρίες της, τις στηρίζει σε επιχειρήματα τα οποία προσπαθεί να πείσει τους τρίτους ότι είναι ορθά.
Επιπλέον έχει μεγάλη ανάγκη αερίου (gaz). Αυτό το αέριο το εισάγει από το εξωτερικό και το περισσότερο από τη Ρωσία, πράγμα το οποίο για πολλούς λόγους δεν της συμφέρει (βλ. Nabil Wakim, “Turquie, Grèce, Chypre: pourquoi le gaz fait flamber la Méditerranee», Le Monde, 18 aout, 2020). Αυτός είναι ο λόγος που μάχεται λυσσωδώς να μπει στο παιχνίδι του αερίου, που βρίσκεται σε μεγάλες ποσότητες φαίνεται στη πλευρά της Κύπρου, της Ελλάδας, της Αιγύπτου και του Ισραήλ.
Οι χώρες αυτές έχουν συμβληθεί και με την Ιταλία αφήνοντας τη Τουρκία εκτός παιχνιδιού.
2. Η περιπέτεια της Λιβύης: Για να απαντήσει σ’ αυτή την κατάσταση, ο κ Ερντογάν διάπραξε ακόμα μια παράνομη πράξη κάνοντας μια συμφωνία με μια από τις δυο Δυνάμεις στη Λιβύη και στέλλοντας στρατό και εφόδια στη Λιβύη, μιμούμενος τον Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή, ο οποίος κατάλαβε τη Λιβύη τον 16ου αιώνα μ.χ. Η Λιβύη είναι γνωστό ότι εκτός από τα άλλα είναι πολύ πλούσια σε πετρέλαιο. Βέβαια, η πράξη αυτή του κ Ερντογάν έφερε την άμεση αντίδραση των άλλων Δυνάμεων μεταξύ των οποίων της Ελλάδας, της Γαλλίας, η δε Αίγυπτος είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει στο έδαφος τα τουρκικά στρατεύματα. Οι ΗΠΑ επεμβαίνουν προς το παρόν για να αποφευχθεί σύγκρουση μεταξύ των δυο συμμάχων τους
3. Η Τουρκία βρίσκεται επίσης σε εμπόλεμη κατάσταση στη Συρία και στο Ιράκ και έχει να αντιμετωπίσει την εχθρότητα των Κούρδων.
Σ’ αυτή τη κατάσταση έχει μπλεχθεί η Τουρκία σήμερα. Δεν είναι βέβαια παράδοξο ότι η οικονομία της παραπαίει και η χώρα έχει ένα πολύ ψηλό βαθμό ανεργίας. Στη Συρία ο κ. Ερντογάν έχει μεγάλες δυσκολίες το δε κόμμα του έχει ηττηθεί στις δημοτικές εκλογές του 2019 χάνοντας τη Κωνσταντινούπολη και τις κύριες μεγάλες πόλεις της χώρας (βλ. Michel Audetat, “Erdogan mène une politique à la sauce ottoman”, Le Matin Dimanche, 26 Ιουλίου 2020, σελ. 15).
Παρ’ όλες αυτές τις δυσκολίες ο κ. Ερντογάν θέλει να ανασυστήσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Παρά τις διαμαρτυρίες της πολιτισμένης ανθρωπότητας μετάτρεψε την Αγία Σοφία σε τζαμί και προσευχήθηκε εκεί όπως ο Μωάμεθ Β’ το 1453 όταν κατάκτησε τη Κωνσταντινούπολη. Επίσης έκτισε ένα μεγαλοπρεπέστατο παλάτι για κατοικία του στην Άγκυρα, 200 χιλ. τ.μ. και 1150 δωματίων που ανταγωνίζεται τα οικοδομήματα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (βλ. ενθ).
Αυτή είναι η κατάσταση σήμερα με τη Τουρκία και τον κ. Ερντογάν. Δεν έχει τελειώσει η ιστορία με αυτή τη χώρα και το σημερινό ηγέτη της. Με τα σημερινά δεδομένα η κατάσταση είναι προβληματική, δυστυχώς όχι μόνο για την Τουρκία αλλά και για όλους με τους οποίους βρίσκεται σε αντιπαράθεση, λόγω ακριβώς αυτής της χώρας και της συμπεριφοράς της.
