Όταν το υλικό χρησιμοποιεί το άυλο καταστρέφει.
Όταν το άυλο χρησιμοποιεί το υλικό, δημιουργεί, θαυματουργεί.
Αυτή τη περίοδο λαμβάνει χώρα στο κόσμο εκείνη η ανατροπή, εκείνη η παράξενη μετατροπή ανθρώπων και πραγμάτων, που σηκώθηκε σαν φάντασμα, έπεσε σαν αρρώστια από τη ταχύτητα της τεχνολογίας και άλλαξε τη ζωή παντού. Ο κόσμος γέμισε απ’ όλα όσα δεν χρειάζεται. Κυβερνάται από μηχανές και παράγει ολοένα και περισσότερα αυτά που δεν εχει ανάγκη. Έχουν δημιουργηθεί μεγάλα πλούτη, μεγάλες εξουσίες πάνω στο κόσμο. Οι ισχυροί αποφασίζουν και μοιράζουν. Όποιος δεν είναι ισχυρός μένει με άδεια χέρια. Όλοι και όλα μετατρέπονται. Τέχνες, τεχνικές, ταλέντα. Το μεγάλο θύμα αδιαμφισβήτητα αυτής της εξέλιξης είναι το πνεύμα. Το φρόνημα και η ψυχοσύνθεση των πολιτών εισδύει τώρα όσο ποτέ στον πνευματικό χώρο και μετατρέπει τη φύση σε μια τεράστια μηχανή που λειτουργεί σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τα συμφέροντα του ανθρώπου. Ο, τι ισχύει για το εργοστάσιο και το χρηματιστήριο, ισχύει τώρα πια για την επιστήμη και τη τέχνη. Όσο για τη φιλοσοφία, αυτή περιφρονείται ανοιχτά. Η διαμαρτυρία του πνεύματος δεν έχει αντοχή και καταρρέει. Όσο περισσότερα μέσα έχουμε για τον πολιτισμό, τόσο λιγότερα χρησιμοποιούμε. Όλα οδηγούν στον μηδενισμό. Ο Γκαίτε, ο οποίος είχε προβλέψει αυτή την εξέλιξη είχε πει. « Βλέπω να έρχονται οι χρόνοι στους οποίους ο Θεός δεν θα αισθάνεται πια καμιά χαρά για την ανθρωπότητα και θα αναγκαστεί να συντρίψει πάλι τα πάντα για να δημιουργήσει απ΄ αυτά ένα νέο κόσμο». Η πνευματική παραγωγή έχασε τη μάχη με την υποβάθμιση σε απλό κλάδο του βιοπορισμού των μεγαλουπόλεων. Το τοπικό στοιχείο αποκεντρώνεται και όσο για το εθνικό είναι κοντά η εξαφάνισή του. Ποιοι θα προσφέρουν στο εξής τους ερευνητές, τους καλλιτέχνες, τους ποιητές, τα δημιουργικά άτομα ? Τα πάντα έγιναν “μπίζνες” και οι υπόλοιποι υπάλληλοι αυτών που θεωρούν τις “μπίζνες” σημείο αναφοράς του πολιτισμένου κόσμου μας. Τα λίγα ψίχουλα στήριξης που δίνονται και ονομάζουν χορηγίες, ικανοποιούν τον ναρκισσισμό τους και ησυχάζουν την συνείδησή τους. Για να δημιουργηθεί ο νέος κόσμος θα πρέπει να καταστραφεί ο παλιός. Για να γεννηθεί ο νέος άνθρωπος θα πρέπει να πεθάνει ο παλιός. Ο πολιτισμός και το πνεύμα πεθαίνει πρώτο αλλά αυτό είναι το μικρότερο πια μπροστά στην απειλή των πυρηνικών, των “αστρικών πολέμων”, της συστηματικής και ταχύτατης καταστροφής των οικολογικών συστημάτων της φύσης, της εξαφάνισης πληθώρας ζωικών και φυτικών ειδών. Η αλήθεια είναι ότι λίγοι μπορούν να κάνουν λίγα πιά. Όσο αισιόδοξα και αν θελήσουμε να δούμε το μέλλον μας, είναι αδύνατον να μην παραδεχτούμε την ήττα μας αφού καθημερινά τη βλέπουμε μπροστά στα μάτια μας.
