Μια ταινία του κ. Κ. Γαβρά, πριν προβληθεί στους κινηματογράφους δίχασε τους κριτικούς. Επαινέθηκε και κατακρίθηκε το ίδιο απ’ αυτούς χωρίς ακόμα να τη δουν. Οι μεν παρακινούν τον κόσμο, να πάει να παρακολουθήσει μια “παραγεμισμένη Βαρουφακειάδα” οι δε έσπευσαν να την απορρίψουν, επειδή περιλαμβάνει απομαγνητοφωνήσεις συνεδριάσεων του Γιούρογκρουπ. Το βιβλίο πόνημα του κ. Βαρουφάκη “Αdults in the room” (Ενήλικοι στο Δωμάτιο) ενθουσίασε τον μέγα σκηνοθέτη και παραγωγό, δημιουργό του “Ζήτα” (Ζ) κ. Γαβρά. Καταξιωμένος κατά μίαν έννοιαν κατάφερε να “σκαρφαλώσει” ψηλά να μπει στα αριστοκρατικά σαλόνια της Γαλλικής καλλιτεχνικής ελίτ και να απολαμβάνει προνόμια με όχημα τ’ όνομά του. Γοητεύθηκε, λοιπόν, απ’ τον ιδιαίτερο τρόπο, τον ψυχισμό και τον αυθορμητισμό της συγγραφικής εκδήλωσης του κ. Βαρουφάκη, που δυσκόλως αποκωδικοποιείται και “τού ’ρθε λουκούμι” εξαιρετικά βολικό, να αποκαλύψει τα κατορθώματα του Ευρωπαϊκού ιερατείου να δείξει ποιoς κυβερνά στην ΕΕ και πώς συμπεριφέρεται η ευρωζώνη με την ταινία, που παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ της Βενετίας. Είπαν, ότι πρόκειται για «βαρετή ταινία στην ιστορία του σινεμά» διότι ο Γαβράς «παρεμβάλλεται στην πολιτική μέσω του κινηματογράφου» καθ’ όσον η πηγή της υπόθεσης είναι η πρώιμη απομνημόνευση των γεγονόνων» απ’ τον κ. Βαρουφάκη, που προβάλλει και τους τυχοδιωκτισμούς Τσίπρα το 2015 και που ο σκηνοθέτης τον εμπιστεύεται, χωρίς να επιφυλάσσεται για άλλες «διαχρονικές καταθέσεις προσωπικών ντοκουμέντων» των δύο πρωταγωνιστών. Ποιοι είναι οι “ενήλικοι στο δωμάτιο”. Οι κατ’ εφημισμόν διασώστες μας Σόϊμπλε, Νταϊσελμπλουμ και Κριστίν Λαγκάρντ, που πειραματίστηκαν στην “καμπούρα μας” με τα υψηλά ετήσια πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ για δεκαετίες! Κάθε φορά που ανέκυπτε κάποιο θέμα στα οικονομικά μας, που δεν τους συνέφερε, οι “ενήλικοι” διαξιφίζονταν στα δωμάτια του Γιουρογκρούπ, ν’ αντιμετωπίσουν την “τερατογέννηση” που εκείνοι δημιούργησαν. Η περίπτωσή μας δεν ήταν, βέβαια, η ίδια με της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας. Εκείνοι κατέφυγαν σε μηχανισμό δανεισμού ηπίας μορφής. Εμείς ζήσαμε ταπείνωση, επειδή το πρόγραμμα ήταν βαρύ και οι επιπτώσεις οδυνηρές. Ηταν εκείνη η θρυλική διαπραγμάτευση Βαρουφάκη το πρώτο 6μηνο του 2015. Από ποιους, όμως, καθοδηγήθηκε; Το επέτρεπαν οι ανάγκες της εσωτερικής μάχης για πολιτική επικράτηση ή για εξυπηρέτηση εθνικού συμφέροντος; Θα είμαστε επιεικείς ή αδιάφοροι, όταν ζήσουμε τις λεπτομέρειες στην οθόνη του σινεμά; Θα κρίνουμε, αν απερίσκεπτα ενστερνίστηκε ο κ. Γαβράς τις προσωπικές καταθέσεις του κ. Βαρουφάκη, ή πρόκειται για ταινία “βαρετή” κομματικοποιημένη, που έγινε, όπως λέγεται, με φοροελαφρύνσεις και χρηματοδότηση;