Ήθελα να ’μαι στη ζωή
τσ’ άνοιξης συννεφάκι
να ταξιδεύω σ’ ουρανούς
οσάν και το πουλάκι.
Σε πέλαγα μ’ ωκεανούς
με τα θαλασσοπούλια
με τσι γοργόνες του αφρού
τ’ αστέρια και τη πούλια.
Ήθελα να ‘μαι στη ζωή
τσ’ αυγής το συννεφάκι
π’ αχτίδες να με λούζουνε
σαν φεύγει το βραδάκι.
Σε κόσμους με παράδεισους
μόνο να τριγυρίζω
και με νεράϊδες των ρυακιών
να γλυκοπαιγνιδίζω.
Εις τ’ ουρανού τα πέλαγα
μα πιάνω για σεργιάνι
και εις τσ’ ανεμοθύελες
να ψάχνω για λιμάνι.
Ήθελα να ‘μαι στη ζωή
τσ’ άνοιξης συννεφάκι
να ταξιδεύω σ’ ουρανούς
κοντά στο φεγγαράκι.
Πούνε τσι νύχτας βασιλιάς
ασημοφωτισμένος
και με γλυκό χαμόγελο
ονειροστολισμένο.