Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!
Την περίμεναν πώς και πώς στο πλαίσιο του προγράμματος φιλαναγνωσίας… Κι αν είχαν εντρυφήσει στα βιβλία της! Κι αν είχαν προετοιμαστεί γι’ αυτήν τη συνάντηση! Δικό τους άνθρωπο σαν δασκάλα τους, θεωρούσαν την Αγγελική Βαρελλά, καθώς είχαν κάνει πολλά και όμορφα ταξίδια μαζί της, με τη φαντασία τους, με εμψυχώτριες τις δασκάλες τους… Για τα παιδιά της Γ’ και Δ’ τάξης του 13ου Δημοτικού Σχολείου ο λόγος που ετοίμασαν υλικό για πολλούς Παιδότοπους, απ’ την επίσκεψη της μεγάλης αυτής κυρίας της παιδικής μας λογοτεχνίας στο Σχολείο τους. Τα που φιλοξενούνται σήμερα, μπορεί βέβαια, να είναι λίγα, φανερώνουν, ωστόσο πολλά. Εξ’ ονύχων άλλωστε ο λέων, για να θυμηθούμε την αρχαία ρήση. Λένε, ωστόσο, και κάτι άλλο, πολύ σπουδαίο, ότι δεν αποπαίδισεν ο κλάδος των δασκάλων, δηλαδή. Οτι και στο 13ο Δημοτικό Σχολείο της πόλης μας, με διευθύντρια τη φίλη μου Χρύσα Τερεζάκη, επιτελείται απ’ τους δασκάλους του όμορφο έργο προς χάριν των παιδιών…
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους
Β.Θ.Κ.
Μέσα στην καρδιά μου έχω μία κιθάρα
«Μέσα στην καρδιά μου έχω μία κιθάρα. Όταν ένα θέμα τσιγκλίσει τις χορδές της, τότε κάθομαι και γράφω».
Με αυτά τα λόγια μάγεψε τα παιδιά η αγαπημένη τους συγγραφέας, ενώ απάντησε σε πολλές ερωτήσεις που της έκαναν.
Κατά την επίσκεψή της η κα Βαρελλά θαύμασε τα εικαστικά έργα των παιδιών, απόλαυσε τραγούδια και θεατρικά δρώμενα που της επιφύλαξαν και επικοινώνησε μαζί τους με τον δικό της τρόπο.
Οι μαθητές της Δ’ τάξης δραματοποίησαν τον αγώνα μιας ομάδας παιδιών που έσωσαν μια μικρή αγριοφουντουκιά πριν θυσιαστεί στο βωμό της τσιμεντοποίησης μιας γειτονιάς. Οι μικροί μαθητές αντέδρασαν και διαμαρτυρήθηκαν μπροστά στο περιβαλλοντικό αυτό έγκλημα. Όμως δεν έμειναν εκεί κι ένας αγώνας όπως λέει και η ίδια η συγγραφέας στο βιβλίο της “Φιλενάδα φουντουκιά μου” δεν μπορεί να μένει μόνο σε ένα πρόβλημα.
Συνδέοντας τον αγώνα για περισσότερο πράσινο με το διαχρονικό αγώνα που οφείλουν να δίνουν τα σκεπτόμενα άτομα μέσα σε μια κοινωνία, τον μεταφέρουν στο σήμερα.
Αντιδρούν και αγωνίζονται με τις μικρές τους δυνάμεις και τις αδύναμες φωνούλες τους σε ένα τεράστιο περιβαλλοντικό έγκλημα που υπάρχει ο ορατός κίνδυνος να συντελεστεί στη Μεσόγειο. Και καλούν μέσα από το δρώμενο αυτό να μην απειλήσει τη γη τους ο εφιάλτης της Περσεφόνης.
Γιατί η λογοτεχνία τέτοιες δυνατότητες προσφέρει. Γεφυρώνει το χτες με το σήμερα.
Δ΄ ΤΑΞΗ
H Αγγελική Βαρελά, επισκέφτηκε την πόλη μας, 7- 9 Απριλίου τ. ε. ύστερα από πρόσκληση της Περιφερειακής ΕνότηταςΧανίων, του Σχολικού Συμβούλου 5ης Περιφέρειας Αντώνη Μυλωνάκη και της Διευθύντριας του 13ου Δ. Σ. Χανίων Χρύσας Τερεζάκη.
Στο πρόγραμμα φιλαναγνωσίας του 13ου Δημ. Σχ. συμμετείχαν οι εξής τάξεις:
Γ1 με δασκάλα τη Λαχανοπούλου Αρχοντούλα
Γ2 με δασκάλα την Πανηγυράκη Σοφία
Δ1 με δασκάλα την Κλάδου Σοφία
Δ2 με δασκάλα την Ευθυμάκη Μαριάννα
ΣΤ1 με δάσκαλο τον Τσεκούρα Γιάννη (το τμήμα αυτό παρευρέθηκε και τραγούδησε όταν η Αγγελική Βαρελλά τιμήθηκε από το Δήμαρχο Χανίων για τη συνολική προσφορά της). Περισσότερες πληροφορίες για την τελετή:
Συνέντευξη με την Αγγελική Βαρελλά
Καταγράψαμε μερικές απαντήσεις της κας Βαρελλά στις ερωτήσεις μας.
Πώς εμπνέεστε να γράψετε ένα βιβλίο;
Μέσα στην καρδιά μου έχω μια κιθάρα. Όταν ένα θέμα τσιγγλίσει τις χορδές της, κάθομαι και γράφω.
Πότε γράφατε πιο εύκολα, παλιά ή τώρα;
Με ακολουθούσε από παλιά. Είχα μια δασκάλα που μου έλεγε ότι πρέπει να γράφω, να γίνω φιλόλογος. Νομίζω ότι από παλιά είχα την προδιάθεση να γράφω, υιοθέτησα και το χιούμορ στα βιβλία μου. Αλλά και σήμερα που έχω τόση εμπειρία σίγουρα είναι καλά.
Τι σας προσφέρει η επικοινωνία με τα παιδιά;
Το παν. Ζω από αυτήν. Αν δεν επισκεφτώ ένα σχολείο αισθάνομαι ότι κάτι μου λείπει. Καθημερινά με σας επικοινωνώ, είμαστε φίλοι χωρίς να ξέρω το τηλέφωνό σας ή τη διεύθυνσή σας.
Τι συμβουλή θα δίνατε σε ένα παιδί που θέλει να γίνει συγγραφέας;
Πρέπει να διαβάζει, να διαβάζει, να διαβάζει. Μέσα από όλα αυτά τα διαβάσματα θα μπορέσει να βγάζει τις ιστορίες του.
Ποιο από τα βιβλία σας που έχετε γράψει θα αλλάζατε;
Κανένα κι αυτό γιατί την κάθε σελίδα, την έχω σκεφτεί πολύ. Υπάρχουν κεφάλαια που τα έχω γράψει πολλές φορές. Κανένα βιβλίο μου δε θα τό ’γραφα αλλιώς. Ξέρω πολύ καλά τι κάνω.
Δ΄ ΤΑΞΗ
Μια συγγραφέας στο σχολείο μας
Πολύ καιρό περιμέναμε να έρθει… Την είχαμε γνωρίσει μέσα από τα βιβλία της, που μας άρεσαν πολύ και είχαμε μεγάλη αγωνία να τη δούμε!!! Είχαμε ετοιμάσει ένα σωρό ζωγραφιές, ποιήματα και κατασκευές εμπνευσμένοι από τις όμορφες ιστορίες της, με τα οποία στολίσαμε το σχολείο.
Οταν μπήκε στην αίθουσα, όλα τα παιδιά τη χειροκροτήσαμε με ενθουσιασμό! Το πρόσωπό της ήταν λαμπερό σαν τον ήλιο. Είχε καφέ μάτια σαν τη σοκολάτα και φορούσε φωτεινά ρούχα με χρωματιστά κολιέ από πάνω. Ήταν ευγενική, καλόκαρδη, γλυκιά και με πολύ χιούμορ. Άκουγε με προσοχή ό,τι τη ρωτούσαμε και μας απαντούσε με υπομονή και χαμόγελο. Μας είπε ότι η “έμπνευση” είναι μια μικρή πυγολαμπίδα, που φωτίζει μια στιγμή την καρδιά μας και μπορεί να έρθει από οπουδήποτε και οποιαδήποτε στιγμή, ακόμη κι απ’ τη μυρωδιά από τα τηγανητά κεφτεδάκια του γείτονα…
Μας συμβούλεψε, πως ό,τι όμορφο διαβάζουμε, να το φυλάμε καλά σε μια κρυψώνα που υπάρχει μέσα μας, γιατί κάποια στιγμή μπορεί να μας βοηθήσει στη ζωή μας.
Είναι μια πολύ σοφή γυναίκα… Μας άρεσαν πολύ τα λόγια της και το ήρεμο πρόσωπό της και θα τα φυλάξουμε κι εμείς καλά στην κρυψώνα που μας έδειξε… Μας βοήθησε να καταλάβουμε ότι τα βιβλία μπορούν να γίνουν οι καλύτεροί μας φίλοι και ότι οι συγγραφείς δε γερνάνε ποτέ!!!
ΤΑΞΗ Γ2
Συνάντηση με μία συγγραφέα…
[…] Είπαμε επίσης πως με ένα βιβλίο ταξιδεύουμε, χαλαρώνουμε, ονειρευόμαστε… Μάλιστα μας διηγήθηκε μία ιστορία για μια αθλήτρια, τη Νίκη Μπακογιάννη, που είχε πολύ άγχος πριν τον αγώνα, αλλά διάβασε ένα βιβλίο και χαλάρωσε. Έτσι όταν επέστρεψε στο σπίτι της είχε ένα αργυρό μετάλλιο! Ακόμη μας συμβούλεψε όταν διαβάζουμε κάτι ωραίο να το φυλάμε στην καρδιά μας.
Στη συνέχεια έβγαλε από την τσάντα της μια ζωγραφιά. Ήταν η “έμπνευση”, όπως την είχε ζωγραφίσει ένα κοριτσάκι. Μια κυρία με ένα κάτασπρο φόρεμα, γεμάτο τσέπες που η κάθε τσέπη είχε μέσα μια ιδέα.
Κάναμε κι άλλα ωραία πράγματα που απ’ ό,τι φάνηκε της άρεσαν πολύ. Της τραγουδήσαμε το τραγούδι “Όπου υπάρχει αγάπη” και το συνοδέψαμε με χορευτικές κινήσεις.
Μετά βγήκαμε φωτογραφίες και της προσφέραμε δύο λευκώματα γεμάτα με πολύχρωμες ζωγραφιές, σκέψεις και ευχές. Στη συνέχεια μάς υπέγραψε τα βιβλία που κρατούσαμε. Χάρηκε όταν είδε πως είχαμε διαβάσει τόσα βιβλία. Σε κάθε παιδί έγραψε κάτι διαφορετικό. Παράλληλα μας μιλούσε και μας έκανε ερωτήσεις, όπως για παράδειγμα τι δουλειά θα κάνουμε όταν μεγαλώσουμε.
Στο τέλος την ξεναγήσαμε στις εργασίες που είχαμε εμπνευστεί από τα βιβλία της και την αποχαιρετήσαμε με την ελπίδα ότι θα ξαναέρθει σύντομα. […]
ΤΑΞΗ Γ1
