Νέος κύκλος εσωστρέφειας ανοίγεται στους κόλπους της ΔΗΜ.ΑΡ. με αρνητικές προοπτικές μετά τη διαγραφή του κ. Ψαριανού, την ανεξαρτητοποίηση της κας Μάρκου και την παραίτηση του κ. Α. Παπαδόπουλου απ’ την Κ. Επιτροπή, διαμαρτυρομένου για τη διαγραφή Ψαριανού. Επί ξηρού ακμής βρίσκεται και ο κ. Λυκούδης παραμένοντας στο κόμμα, αν και προς το παρόν είναι αμφίβολη η συμμετοχή του στο προετοιμαζόμενο συνέδριο του Σεπτεμβρίου. Πώς τα κατάφερε ο κυρ Φώτης αντί η ΔΗΜ.ΑΡ. να εμπλουτίζεται και να αναβαθμίζεται, συνεχώς ευτελίζεται. Χάνει, αδίκως ίσως, βουλευτές της τον ένα μετά τον άλλον -δεν έχει και την πολυτέλεια των πολλών- και οι απ’ έξω παρακολουθούν το κόμμα να βρίσκεται μπροστά από αδιέξοδα και περιδίνηση. Οσο και να προσπαθεί, φαίνεται, ότι δεν μπορεί να επιβάλει ένα είδος πολιτικής σοβαρότητας. Δεν επιθυμεί εκλογές, γι’ αυτό αποφεύγει να κάνει κουβέντα επ’ αυτού. Αν και θεωρεί ότι απ’ τη σημερινή Βουλή δεν πρέπει να εκλεγεί Πρόεδρος Δημοκρατίας, εκτιμά πως, επειδή οι μήνες μετά τα μπάνια του λαού θα είναι δύσκολοι για την κυβέρνηση, μπορεί να προκηρυχθούν εκλογές για το φθινόπωρο, οπότε θ’ αναγκαστεί να βρεθεί στη διαμάχη των αναμετρήσεων.
Προσκάλεσε, λοιπόν, τους αρχηγούς κομμάτων του κεντροαριστερού τόξου Βενιζέλο, Τσίπρα, Θεοδωράκη και τους ανεξάρτητους βουλευτές για διάλογο, να καθορίσουν, ποια πορεία πρέπει ν’ ακολουθήσουν για την εδραίωση της κεντροαριστεράς, που θα κατατείνει στη διαμόρφωση μιας προοδευτικής κυβέρνησης. Σκέφθηκε ότι εμείς με το 1,2% δεν μπορούμε μόνοι μας να περπατήσουμε και μοιραίως είμαστε αναγκασμένοι να πάμε με κάποιον ισχυρότερο. Δεν αναφέρθηκε ακριβώς ότι θα προτιμούσε τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αυτόν εννοούσε, αδιαφορώντας, αν όποιος δεν συμφωνήσει, θα προτιμήσει να φύγει απ’ τη ΔΗΜ.ΑΡ. Εδώ έγκειται, ίσως και η διαφορά του με τον κ. Ψαριανό, τον οποίον διέγραψε και ως φαίνεται, επιβεβαιώνεται αυτή η πρόβλεψη απ’ το ότι μετά την αποχώρηση της κας Μάρκου και την παραίτηση του κ. Παπαδόπουλου δεν έδωσε συνέχεια κι άφησε τα πράγματα να εξελιχθούν μόνα τους. Στην έκκληση Κουβέλη ανταποκρίθηκε ο κ. Βενιζέλος υπό την προϋπόθεση ότι η ΔΗΜ.ΑΡ. θα δεσμευθεί για την εκλογή ΠτΔ, αλλά κι αν το θέλει ο αρχηγός, δεν είναι σίγουρο ότι θα υποταχθούν στη θέλησή του και οι βουλευτές του, όσοι θάχουν μείνει ως τότε. Αφού δεν μπορεί να τους πείσει να μείνουν στο κόμμα, θα τους εξαναγκάσει να ψηφίσουν Πρόεδρο Δημοκρατίας; Ο κ. Θεοδωράκης δεν ενδιαφέρεται για την ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς ή τη διάσωση των παλαιών κομμάτων. Δείχνει ότι φτιάχθηκε το “Ποτάμι” ν’ ακολουθήσει ροή σε άλλη κοίτη.
Ως τόσο η ανακολουθία του κ. Κουβέλη δεν περιγράφεται με το να προσκαλεί το “Ποτάμι”, διότι σε δηλώσεις του είχει πει: “Το ποτάμι είναι ένα νεφέλωμα. Δεν μπορεί να προσδιορισθεί γενικά και αόριστα μέσα στην κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα της ελληνικής κοινωνίας για το τι γίνεται, πού πάμε πώς θα εκφρασθεί ο Ελληνας πολίτης, αλλά το ερώτημα είναι συγκεκριμένο και διόλου ρητορικό. Είναι δυνατόν, η έκφραση της κοινωνίας να γίνεται με νεφελώματα, η έκφραση της αγωνίας με το θα δούμε τι θα κάνουμε… Νέο δεν είναι εκείνο που πρωτοεμφανίζεται, αλλά αυτό που έχει νέο περιεχόμενο. Κάθε φορά μπορεί νάχουμε κι άλλο νέο. Αυτό δεν φθάνει από μόνο του να δικαιολογήσει την ύπαρξη του όποιου κομματικού σχήματος”. Αναξιοπιστίας το ανάγνωσμα! Οχι κοντή μνήμη, αλλά καθόλου μνήμη! Είδαμε και τα άλλα σχήματα στο θέατρο του παραλόγου με το παλιό “περιεχόμενο” πόσο ανέφελα ήσαν τα βαρομετρικά χαμηλά τους και τι θολά νερά κατέβασαν! Κρίμα, ένας συγκροτημένος πολιτικός να είναι αθεράπευτα θεωρητικός και να μην μπορεί να προσαρμοσθεί με την πολιτική πραγματικότητα.
