Περιοδικό “Ουτοπία” 111ο τεύχος Εκδότης Ευτύχης Μπιτσάκης
Εκδόσεις Τόπος
Ενα σημαντικό αφιέρωμα για τη νέα παγκόσμια οικονομική, αντιδημοκρατική πολιτική, κοινωνική, πνευματική, πολιτισμική και πολιτιστική κρίση που έχει δημιουργηθεί από τις νέες γεωστρατηγικές σκοπιμότητες, εκμεταλλεύσεις και εντάσεις των μεγάλων παγκόσμιων συμφερόντων που διαμορφώνει η νομισματική δεινή ανταγωνιστικότητα της αμερικανικής υπερδύναμης της κινεζικής ανταγωνίστριάς της, της ρωσικής συναγωνίστριάς της και της ευρωγερμανικής οικονομικής Ενωσης, με πυρήνα την Ευρωζώνη η οποία κυριαρχείται από τη Γερμανία για νέα πανευρωπαϊκή κυριαρχία.
Αυτή που ανταπτύχθηκε μετά την επανένωση της δυτικης με την πρ. κομμουνιστική Ανατολική Γερμανία για την οποία διατέθηκαν 2 τρισεκατομμύρια για δημιουργική ανάπτυξή της με μεγάλα έργα. Παρά το γεγονός το τείχος του Βερολίνου παραμένει ένα σύμβολο μεγάλης υπόσχεσης που δεν έχει εκπληρωθεί ακόμα, όπως έγραψε το περιοδικό ΤΙΜΕ στο τεύχος 21 Σεπτεμβρίου 2009, όταν ξέσπασε η νέα μεγάλη οικονομική κρίση.
Η “ΑΓΙΑΤΡΕΥΤΗ” ΠΛΗΓΗ ΤΟΥ ΤΕΙΧΟΥΣ ΤΟΥ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ
Ομως, η Γερμανία, από τότε ως τώρα, έχει αφήσει αγιάτρευτη την πληγή του δικού της τεύχους με τη σκληρή και αντιαναπτυξιακή πολιτική της, με μονομερή γεωοικονομική πολιτική για όλη την Ευρώπη, που δεν τη συνενώνει ουσιαστικά, αλλά τη χωρίζει επικυριαρχικά με κίνδυνο μεγάλης ευρωπαϊκής κρίσης μέσα στην πραγματικότητα των γεωστρατηγικών, γεωοικονομικών και γεωενεργειακών ανταγωνισμών μέσα στη νέα τάξη πραγμάτων.
Με αδικαιολόγητες γερμανικές αντιδράσεις, με αφορμή την ελληνική οικονομική κρίση χρέους. Κρίση για την οποία δεν ευθύνονται μόνο ελληνικές παραλείψεις, καταχρήσεις κ.λπ., αλλά ευθύνονται και οι Γερμανοί, με τις πολιτικές του νέου οικονομικού τους ολοκληρωτισμού, ο οποίος εκδηλώνεται ακόμα και τώρα με τις οργανωμένες αρνήσεις βουλευτών του κόμματος της κυρίας Μέρκελ, με χειραγωγό τον κ. Σόιμπλε.
Ομως, σε τούτη την εξαιρετικά κρίσιμη ώρα για την Ελλάδα εμείς θεωρήσαμε απολύτως αναγκαίο να επισημαίνουμε τις ανελαστικές ευρωγερμανικές πολιτικές, αλλά και τις στηρίξεις φίλιων χωρών, όπως η Γαλλία κ.λπ. που, παρά και τα δικά τους συμφέροντα, στηρίζουν και την Ευρωζώνη και την ευρύτερη ευρωπαϊκή αναγέννηση…
Ετσι, σήμερα, παρουσιάζουμε με την αφορμή την ελληνο-ευρωπαϊκή κρίση τις σημερινές και αυριανές νέες στρατηγικές ανταγωνιστικότητες τις οποίες πέρα από τις ενημερώσεις των διεθνών και ελληνικών Μ.Μ.Ε. πιστεύουμε πως πρέπει να τις γνωρίζουν οι Ελληνες – Ελληνίδες πολίτες που τόσο έχουν βασανιστεί τα τελευταία χρόνια.
Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΠΙΕΣΗ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΠΟΛΛΑΠΛΕΣ ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ ΝΕΕΣ ΕΝΤΑΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
Η βαριά ελληνική κρίση γίνεται εξαιρετικά επικίνδυνη μέσα στο χάος της Νέας Παγκόσμιας Α-ταξίας. Μια δραματική πραγματικότητα με γεωπολιτικές ανακατατάξεις στην καπιταλιστική κρίση και στην πλανητική συγκυρία. Με τρομακτική όξυνση των περιφερειακών και παγκόσμιων αντιθέσεων, όπως αναφέρεται στο κείμενο – εισαγωγή του Ηρακλή οικονόμου, πολιτικού επιστήμονα (σελ. 21) στο σημαντικό αφιέρωμα του 111ου τεύχους του περιοδικού “ΟΥΤΟΠΙΑ” με τίτλο “Η νέα παγκόσμια α-ταξία”.
Την επιμέλεια του τεύχους είχε ο Ηρακλής Οικονόμου, ο οποίος αναφέρει ότι «η Συντακτική Επιτροπή του περιοδικού έκρινε ότι η τρέχουσα διεθνής συγκυρία, από την Ουκρανία ως τη Μέση Ανατολή και τη Νοτιοανατολική ήταν και είναι εξαιρετικά κρίσιμη».
ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ Α-ΤΑΞΙΑ
Αξονας του αφιερώματος προσθέτει ο Ηρακλής Οικονόμου είναι ο μεθοδολογικός και οντολογικός πλουραλισμός στην επιλογή των κειμένων, με απώτερο στόχο του αφιερώματος την οικοδόμηση μιας συζήτησης στη βάση διαφορετικών απαντήσεων, αλλά κοινής πρόσληψης του ερωτήματος πώς μπορεί να ερμηνευθεί επιστημονικά από τη σκοπιά μιας κριτικής ριζοσπαστικής θεώρησης το τρέχον κύμα όξυνσης των γεωπολιτικών αντιθέσεων για θεμελίωση ενός ευρύτερου διαλόγου, χωρίς τα κείμενα των συγγραφέων να δεσμεύουν κατ’ ανάγκη τις απόψεις της συντακτικής επιτροπής.
Για να αναφερθεί περαιτέρω, με συμπυκνωμένες προτάσεις στην ουσία των άρθρων των συγγραφέων στο αφιέρωμα του περιοδικού “Ουτοπία” για τη “Νέα παγκόσμια α-ταξία”.
Η ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΙΣΧΥΟΣ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ
Συγκεκριμένα: Η πρώτη ενότητα αποτελείται από κείμενα θεωρητικού, κυρίως προσανατολισμού. Πρώτο κείμενο είναι του Καναδού καθηγητή – ερευνητή της πολιτικής επιστήμης στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο Stephen Gill. Τίτλος του άρθρου είναι: Η γεωπολιτική της παγκόσμιας οργανικής κρίσης. Σκιαγραφεί πτυχές της σύστασης της γεωπολιτικής ισχύος στον παγκόσμιο καπιταλισμό. Με σύλληψη της οργανικής κρίσης σε σχέση με τα ζητήματα του χρέους με άμεσο ελληνικό ενδιαφέρον, με επισήμανση της αποστέρησης και του “νέου συνταγματισμού” τονίζοντας τις αντιφάσεις, τα ερωτήματα και τις δυνατότητες που αφορούν την οικοδόμηση του συλλογικού μέλλοντος. Για να εξετάσει τη γεωπολιτική του πολιτισμού της αγοράς, την οργανική κρίση και τα συμπτώματα νοσημότητας. Το χρέος συσσωρεύεται μέσω αποστέρησης σε ένα νέο συνταγματισμό… Με αγώνες γύρω από την παγκόσμια οργανική κρίση να επιδεινώνονται από νέες περιφράξεις που αφορούν την απαλλοτρίωση των “κοινωνικών κοινών” (social commons).
ΟΙ ΑΠΕΡΙΣΚΕΠΤΕΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΥΨΗΛΗΣ ΜΟΧΛΕΥΣΗΣ
Αλλά αυτή η αποστέρηση συνοδεύεται από τη χονδροειδή διακοπή χρηματοδότησης των αναπτυξιακών δυνατοτήτων πολλών από τις χώρες του κόσμου. Με αυτές να πασχίζουν να πληρώσουν τα συσσωρευμένα χρέη τους. Συνήθως στους ίδιους ξένους τραπεζίτες που έκαναν τις απερίσκεπτες επενδύσεις υψηλής μόχλευσης και διασώθηκαν από τις κυβερνήσεις…
Οπως έγινε τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα μας από την εικοσαετία 1981-2001 και στη συνέχεια ως το 2007 που οι ίδιες οι κυβερνήσεις έσπρωχναν τον ελληνικό λαό να δανείζεται με κάπως χαμηλά επιτόκια μέσα στο κλίμα της υπερκατανάλωσης που είχε διαμορφωθεί ώσπου η Ελλάδα υπερδανεισμένη έφθασε αντιμέτωπη
Η ΚΡΙΣΙΜΗ ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΙ ΛΑΪΚΗ ΑΓΩΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΥΡΙΟ
με την παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008 – 2009 με παπανδρεϊκή πρωτοβουλία και ευθύνη την παράδοσή μας στους μνημονιακούς μηχανισμούς. Με τις καταστροφικές συνέπειές τους, που μας έφθασαν στο χείλος της αβύσσου που στεκόμαστε τώρα, με τόσο κρίσιμη εθνική λαϊκή αγωνία για το αύριο: είτε με ιδιαίτερα οδυνηρά μέτρα λιτότητας, είτε με εφιαλτική χρεοκοπία, έξοδο από τη ζώνη του ευρώ, στερούμενοι το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα, αλλά και την ευρύτερη ανασφάλεια που θα δημιουργήσουν φίλοι και εχθροί εντός και εκτός Ευρωζώνης που εμείς, μόνοι μας θα αγωνιζόμεθα να επιβιώσουμε και να ανορθωθούμε ξεπληρώνοντας από τη μια πλευρά το δυσβάστακτο χρέος και από την άλλη πληρώνοντας το βαρύ τίμημα του ευτελισμού, του εμπαιγμού και του λοιδορισμού μας ως χώρας (της αρχαίας δόξας που τώρα για τα μεγάλα και μικρά συμφέροντα έχει τόσο ανελέητα αποδοξαστεί).
Η ΔΙΕΥΡΥΝΟΜΕΝΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΑΓΟΡΑ ΣΕ ΝΕΟΥΣ ΤΟΜΕΙΣ
Αλλά ας επιστρέψουμε στη “Νέα παγκόσμια αταξία” και στο άρθρο του καθηγητή Stephen Gill που ο συγγραφέας του μας λέει ότι: Σήμερα το κεφάλαιο συγκεντρώνεται όλο και περισσότερο στην πλειονότητα των βασικών τομέων μιας διευρυμένης καπιταλιστικής παγκόσμιας αγοράς: π.χ. μέσα μαζικής επικοινωνίας, πληροφορική, ενέργεια, φάρμακα, αυτοκίνητα, χρηματική πίστη.
…Με τη νέα καπιταλιστική τάξη να είναι δομημένη ιεραρχικά: για να ενδυναμώνει συστηματικά τα προνομιούχα κοινωνικά στρώματα του πολιτισμού της αγοράς… Για να έχουν διερωτηθεί οι Financial Times από το 2006 ότι το 2% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει σήμερα περισσότερο από το 50% των παγκόσμιων περιουσιακών στοιχείων… Ενώ αντίθετα ως και το 90% του παγκόσμιου προλεταριάτου (όπως ονομαζότανε από τον Μαρξ) θεωρούνταν αναλώσιμοι και το 70% από τους εργαζομένους δεν είχαν καμιά κοινωνική προστασία. Ενώ σήμερα οι στρατιές των ανέργων, κυρίως, είναι χωρίς καμιά προοπτική.
Για να πει ο Stephen Gill στο τέλος της σελίδας 27 του περιοδικού αφιερώματος για τη νέα παγκόσμια τάξη του περιοδικού “Ουτοπία” και τα εξής:
ΚΑΘΕ ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΑΠΑΙΤΕΙ ΑΝΑΖΩΟΓΟΝΗΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
«Στο πλαίσιο αυτών των παρατηρήσεων… υποστηρίζω ότι κάθε απόφαση της παγκόσμιας οργανικής κρίσης απαιτεί μια αναζωογόνηση της Δημοκρατίας… με λήψη μέτρων που είναι βιώσιμα και δεν υλοποιούνται μονόπλευρα για λογαριασμό του κεφαλαίου.
Πράγματι, θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι η τρέχουσα συγκυρία αντιστοιχεί εν μέρει, με το κινέζικο ιδιόγραμμα για την κρίση. Ενα σύμβολο που συνδυάζει στιγμές κινδύνου και ευκαιρίας. Κι αυτό συνδέεται με το γεγονός ότι η τρέχουσα παγκόσμια πολιτική κατάσταση εγκυμονεί το εξής παράδοξο που πρώτη φορά διατυπώθηκε από τον Gramsci ως εξής: «Η κρίση συνίσταται ακριβώς στο γεγονός ότι το παλιό πεθαίνει και το νέο δεν μπορεί να γεννηθεί γιατί σε αυτό το μεσοδιάστημα εμφανίζεται μια μεγάλη ποικιλία νοσηρών συμπτωμάτων. Οπου το μέλλον του κόσμου εγκυμονεί ένα πλήθος τεμνόμενων και αλληλένδετων κρίσεων, κάθε μια εκ των οποίων
ΠΟΛΛΑ ΝΟΣΗΡΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΒΙΩΝΟΝΤΑΙ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΕΝΤΑΣΗ
παρουσιάζει στιγμές κινδύνων και ευκαιριών για διαφορετικές πολιτικές δυνάμεις… Με τα πολλά νοσηρά συμπτώματα να βιώνονται με διαφορετική ένταση στον παγκόσμιο νότο και στον παγκόσμιο βορρά. Αν και ορισμένες συνθήκες και στις δύο περιοχές φαίνονται να συγκλίνουν με την επίδραση του ιμπεριαλισμού του χρέους, την αποστέρηση, τον αυταρχισμό, τη δικτατορία και την ξένη επέμβαση… Για να ζούμε σε έναν κόσμο που χαρακτηρίζεται από την ολοένα και μεγαλύτερη εκμετάλλευση των ανθρώπων και της φύσης… Με τις κεντρικές τράπεζες να είναι η βασική κινητήρια δύναμη για την έκδοση του μαζικού και αυξανόμενου δημόσιου χρέους μετά το κραχ του 2008. Χρέη τα οποία κατά τη διάρκεια των τελευταίων επτά ετών αγγίζουν τα πλέον τα 199 τρισ. δολάρια ή το 286% του Α.Ε.Π.
Με αυτά τα δεδομένα αναμένονται τα επόμενα χρόνια τεράστιες πολιτικές μάχες γύρω από το μέλλον της δημοσιονομικής
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΕΣ ΟΙ ΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ
αυστηρότητος και την αποπληρωμή αυτών των χρεών…
Ωστόσο, στη σελ. 32 ο Stephen Gill προείπε ότι: …Επιπλέον παρά τους ισχυρισμούς ότι οι κεντρικές τράπεζες είναι “ανεξάρτητες” έναντι πολιτικών επιρροών ή γεωπολιτικών τάσεων η νέα κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα δεν θα είναι σε θέση να επωφεληθεί από τις ευεργεσίες της Ε.Κ.Τ., δεδομένου ότι η τελευταία αρνήθηκε να δανείσει στις ελληνικές τράπεζες με εγγύηση ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, ένα μέτρο που δεν ισχύει για τα άλλα μέλη της Ευρωζώνης. Για να προσθέσει και τα εξής: Τη στιγμή που γράφεται το παρόν άρθρο η Ε.Κ.Τ. απειλεί την Ελλάδα με πιστωτική κρίση τη στιγμή που η χώρα επιδιώκει λίγο χώρο για να αναπνεύσει και να επαναδιαπραγματευτεί το χρέος της. Η Ε.Κ.Τ. θα φανεί στην Ελλάδα ότι τιμωρεί τον ελληνικό λαό επειδή τόλμησε να ψηφίσει μια εναλλακτική προς την οικονομική ορθοδοξία της Ευρώπης…».
ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΧΘΕΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΜΕ ΣΥΝΕΤΟΥΣ ΧΕΙΡΙΣΜΟΥΣ
Τώρα, όμως, παρά την ένταση της ελληνικής κρίσης των τελευταίων ημερών στα κριτήρια και τα επικριτήρια των Ευρωπαϊκών Ναών της οικονομίας ο ελληνικός λαός πέρασε σε έσχατη ταπείνωση και εξαθλίωση με κοινές πολιτικές και κοινωνικές προμαχήσεις για σταθερή ελληνική παραμονή στην Ευρωζώνη, με πλείστες όσες νέες ελληνικές διαπραγματευτικές ελληνικές υποχωρήσεις για μεγάλες δοκιμασίες του λαού μας.
Ομως όλο το δραματικό ελληνικό πρόβλημα μπορούσε να αποφευχθεί με συνετές αντιμετωπίσεις από το 2009 ως σήμερα που η Ελλάδα βρίσκεται στο ευρωπαϊκό πραιτώριο αντιμετωπίζοντας την ευρωπαϊκή “ηθική του οίκτου” και την αμερικανική υποστήριξη “του ήθους” του δολαρίου. Εκτός και αν το γερμανικό μίσος του κ. Σόιμπλε ανατρέψει τις καλές προσδοκίες των Ελλήνων και των φιλικών χωρών της Ευρωζώνη και της Ε.Ε.
ΝΑ ΜΗ ΒΡΕΘΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΙΩΡΟΥΜΕΝΗ ΣΤΟ ΚΕΝΟ
Για να βρεθεί η Ελλάδα αιωρούμενη στο κενό εμπλεγμένη στη Νομισματική Αντιπαλότητα Δολαρίου Ευρώ και Γιεν. Μια αντιμαχία μέσα στη νέα- νέα παγκόσμια αταξία της γεωοικονομικής, γεωστρατηγικής και γεωενεργειακής σύγκρουσης νέων μεγάλων και μικρών πολέμων.
Στο αφιέρωμα της Ουτοπίας ο Ηρακλής Οικονόμου αναφέρεται και στα υπόλοιπα κείμενα όπως του Δημήτρη Μπελαντη που φωτίζει τους βασικούς πυλώνες κριτικής προσέγγισης προς τις σύγχρονες γεωπολιτικές ανακατατάξεις… παγκοσμιοποίησης και ιμπεριαλισμού. Για να συνεχίσει ο Κώστας Μελάς με το θέμα “Το πολιτικό στη συγκρότηση του σύγχρονου παγκοσμιοποιημένου μαζικοδημοκρατικού γίγνεσθαι”. Ακολουθεί το άρθρο του Τάκη Φωτόπουλου με τίτλο “Η παγκοσμιοποίηση, η αριστερά και ο μύθος του πολύπλοκου κόσμου”.
Στη συνέχεια ο Pepe Escodar γράφει το άρθρο με τίτλο: «Μπορούν η Κίνα και η Ρωσία να εκδιώξουν την Ουάσιγκτον από την Ευρασία». Το μέλλον μιας συμμαχίας Πεκίνου – Μόσχας – Βερολίνου ενώ ακολουθούν 11 ακόμα σημαντικά άρθρα αν το σύστημα δεν είναι σε θέση να επιβιώσει και ο κόσμος βρίσκεται σε χαοτική κατάσταση με ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Immanuel Waller. Ενα αφιέρωμα για να αντιληφθούμε τις νέες γεωστρατηγικές εξελίξεις, που πρέπει να ξέρουν οι Ελληνες και οι Ελληνίδες, που τώρα και χρόνια βρίσκονται στην κρίση του χάους της δικής μας περιπέτειας που αυτές τις μέρες έχει κορυφωθεί για μια λύση δημιουργική…
