Η Παναγία της Επιστροφής

”Οταν ο Χριστός αποφάσισε να πάρει μαζί του τη Μητέρα του, της έστειλε τρεις μέρες νωρίτερα τον άγγελό του να της το πει. Εκείνη, χαρούμενη που θα συναντούσε το παιδί της, πήγε πρώτα στο Ορος των Ελαιών να προσευχηθεί, όπου τα δέντρα έγειραν και τη χαιρέτησαν. Γύρισε σπίτι, ετοίμασε το κρεβάτι της και όσα νεκρικά θα της χρειάζονταν, άναψε κεριά και κάλεσε γείτονες και συγγενείς να παραβρίσκονται στον θάνατό της. Τους έκανε γνωστό το μήνυμα του αγγέλου και τους έδειξε κι ένα κλαδί φοινικιάς, που εκείνος της άφησε. Αρχισαν τα κλάματα οι γυναίκες, αλλά η Παναγία της παρηγορούσε ότι καθόλου δεν θα ξεχάσει τον κόσμο. Μοίρασε και τα λιγοστά της φορέματα στις φτωχές. Υστερα ακούστηκε μια βροντή, σύννεφα σκέπασαν το σπίτι και να οι μαθητές του Χριστού που συνάχτηκαν από τα πέρατα της οικουμένης για τη θανή της. Η Παναγία έτοιμη, έπεσε στην κλίνη της και παρέδωσε το πνεύμα. Οι ίδιοι οι απόστολοι σήκωσαν το νεκροκρέβατο την ώρα της πομπής και την έθαψαν στον κήπο της Γεθσημανή”. Ετσι συγκινητικά και ανθρώπινα περιγράφεται η θανή της Παναγίας στο συναξάρι της (Πηγή: Αικατερίνης Τσοτάκου- Καρβέλη “Λαογραφικό Ημερολόγιο – Οι δώδεκα μήνες και τα έθιμα τους”).
Η θανή, η Κοίμηση, όπως έχει καθιερωθεί να τη λέμε, της Παναγίας, της Θεοτόκου, αύριο 15 Αυγούστου. Το Πάσχα του καλοκαιριού στη συνείδηση του ελληνικού λαού. Μια γιορτή που μας παραπέμπει στην Ανάσταση. Στον ουρανό, δίπλα στον Μοναχογιό της βρίσκεται η Παναγία κι είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμη να προστρέξει σε βοήθεια με το που θα την καλέσει ο οποιοσδήποτε. “Εν τη Γεννήσει την παρεθνίαν εφύλαξας, εν τη Κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλιπες Θεοτόκε” της λέμε στο απολυτίκιό της. Και παρακάτω: “Μετέστης προς την ζωήν, Μήτηρ υπάρχουσα της ζωής”. Μάνα όλων μας η μάνα του Χριστού!…
Αγία Σιών, Αγεώργητος Χώρα, Αέναος Κρήνη, Αγιόπρωτος κόρη, Αδιόδευτος Πύλη, Βαλασαρού, Βαραγκιώτισσα, Βλαχέρνα, Βαδιμήρκαγια, Βλαχαίρενα, Γη Εκλεκτή, Γλυκοκυματούσα, Γαλανούσα, Γαλακτική, Γάλλου, Δακρυρροούσα, Δικαιοτάτη, Δουβέργαινα, Δευτέρου, Δημοκράνια, Επουράνιος Πύλη, Επίκουρος, Εύπαις, Εύψυχος Βίβλος, Εγγυήτρια, Ζωαρχική, Ζωοποιός, Ζωήρρυτος, Ζωοπάροχος Τράπεζα, Ζεριχιώτισσα, Ηλιόκαλη, Ηλιοτόκος, Ηίθεος, Ηδεία, Ηδύπνους, Θαλασσινή, Θαλασσίτρα,  Θερμιανή, Θεοτροφιλάτρια, Θεοκυήτωρ, Ιεσαί, Ιεροσολυμίτισσα, Ιαμα, Ιερό θσηαύρισμα, Ιαματική Κουροτρόφος, Κοσμοπόθητος, Κυριοτόκος, Κρατίστη, Κουφοτάτη Νεφέλη, Λαγούδα, Λυπητερή, Λουλουδιανή, Λαμπρυνούσα, Λαποβίτισσα, Μεγαλόχαρη, Μακεδονίτισσα, Μαχαιριώτισσα, Μυροβλύτισσα, Μεγαλομάτα, Ναζηραία, Νυμφόστολος, Νεφέλη Φωτός, Νεροχιονίτισσα, Νεοφάνεισα, Ξυνήγορος, Ξενοβλήτης, Ξηροκαμπίτισσα, Ξισώτισσα, Ξένη, Ομιαλών, Ουρβακίου, Ομόθεος, Ορθρος, Ουράνιο Μάνα, Παυσολύπη, Περίβλεπτη, Προαναγγελόμενη, Πάνσοφος, Παναμίμητη, Ροδινή, Ροϊδίτισσα, Ραφαήλ, Ρούμπη, Ρωμαία, Στρατηλάτισσα, Σουμελά, Σαλήμ, Σαμακιώτισσα, Σαμακοβλιώτισσα, Τροοδήτισσα, Τρυπητή, Ταξιδιάρισα, Τοπλού, Τελεία, Υπαπαντή, Υπακοή, Υπέρφωτος, Υπεραγαθιώτισσα,  Υπερφυής, Φαναριώτισσα, Φιδούσα, Φωτολαμπούσα, Φίλαγνος, Φιλανθής ανθηδών, Χώρα του Αχωρήτου, Χαρίεις, Χρυσή Λυχνία, Χελιδονού, Χρυσογαλούσα, Ψυχοσώστρια, Ψυχαγωγός, Ψαλτή, Ψαλμοφιλής, Ψυχαπηδόχος, Ωκεανός, Ωραία κηπουρός, Ωδή, Ωραϊσμός, Ωκυτάτη. Να τα 120 (5 από κάθε γράμμα της Αλφαβήτου) από τα 5.500 (!) ονόματα της Παναγίας που έχει καταγράψει στο βιβλίο του “Θεοτοκωνύμια” (Αθήνα 1992) ο εξ’ Αποκορώνου ορμώμενος πολυβραβευμένος ποιητής και συγγραφέας, μακαριστός Ιωάννης Ιωσήφ Σηφάκης. Μεσοχωριανή, Περβολιτσιανή και Παναγία του Κλάδου, τα ονόματα των εκκλησιών της Παναγίας στο χωριό μου.
Η Παναγία της επιστροφής, το κατ’ εξοχήν όνομα της “δικής” μου Παναγίας. Ευλογία, μεγάλη ευλογία για μένα, να επιστρέφω προπάντων τα τελευταία χρόνια, στο Νίππος από την παραμονή της Χάρης της. Να περνώ πρώτα απ’ το κοιμητήρι του Αγιού Αθανάση, για ν’ ανάψω το καντήλι των γονέων μου… Να πηγαίνω στο καφενείο, του επίσης φευγάτου στην Χώρα των Μακάρων παιδικού μου φίλου, του Κοτσιφογιάννη και να συναντώ πολλούς απ’ τους “απανταχού” χωριανούς μου… Να κοιμάμαι το βράδυ στο πατρικό σπίτι και να με ξυπνά το πρωί η καμπάνα της Μεσοχωριανής Παναγίας…