«Οι θάλασσες είναι κοινή περιουσία της ανθρωπότητας(!). Επομένως δεν συνάδει ούτε με το εθνικό ούτε με το διεθνές δίκαιο μια χώρα, μια κοινότητα να καρπούται και να το εκμεταλλεύεται μονομερώς»
[Μπιναλί Γιλντιρίμ (φωτ.), 22/11, σύμφωνα με το Κυπριακό Πρακτορείο (ΚΥΠΕ)]
Η Τουρκία εξελίσσεται σε “ταραξία” της περιοχής. Ο Σουλτάνος της, αλλά και πλήθος υψηλόβαθμων αξιωματούχων της τουρκικής κυβέρνησης, κάθε μέρα κάνουν δηλώσεις που περιέχουν, έχουν άγριες διαθέσεις απέναντι σε Κύπρο και Ελλάδα. Προβαίνουν σε προκλήσεις που δεν ευνοούν την ειρήνη στην περιοχή. Οι Τούρκοι επιδιώκουν με τις λεκτικές αλλά και τις πρακτικές ενέργειές τους στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου και το Αιγαίο, μια «αναθεώρηση» του status της περιοχής το οποίο έχει επιτευχθεί μέσω διεθνών συνθηκών.
Οσο δε η χώρα μας επιμένει στη διεθνή νομιμότητα, όσο διευρύνει τις συμμαχίες της με Αίγυπτο και Ισραήλ, όσο τα Βαλκάνια συμπράττουν από κοινού στο ενεργειακό (Βουλγαρία-Ρουμανία-Σερβία-Ελλάδα (και Ισραήλ) και όσο διατηρούμε την ψυχραιμία μας μη παρασυρόμενοι στο επικίνδυνο παιχνίδι της γείτονος, άλλο τόσο η Τουρκία θα προβαίνει σε σφοδρότερες προκλήσεις στο Αιγαίο (και την Κρήτη!) Απώτατος στόχος της; Η συνεκμετάλλευση των δικών μας ΑΟΖ στη Μεσόγειο (Ελλάδα-Κύπρος). Αλλά το δίκαιο της θάλασσας που έχουν προσυπογράψει όλες -ή σχεδόν όλες- οι παραθαλάσσιες χώρες του κόσμου πλην της Τουρκίας, οφείλει ως διεθνές να υπερισχύει των αρπακτικών βλέψεων μιας χώρας που βασίζεται στη στρατιωτική της δύναμη. Εκτός κι αν οι λεονταρισμοί αυτοί γίνονται για εσωτερική κατανάλωση.
Η πολιτική της… ψυχραιμίας από πλευράς μας, εκτός του ότι είναι η μόνη ενδεδειγμένη απέναντι σε έναν μη αξιόπιστο συνομιλητή που ηθελημένα παραβιάζει ή παρακάμπτει τη διεθνή νομιμότητα, θεωρείται και σωστή. Και λόγω της βαθιάς οικονομικής κρίσης που μας μαστίζει χρόνια, και γιατί πιστεύουμε ότι δεν υπάρχουν διαφορές στο Αιγαίο που να βασίζονται στο διεθνές δίκαιο. Εξάλλου, όλοι θυμόμαστε πώς δημιουργήθηκαν τα τετελεσμένα γεγονότα εις βάρος μας (no troops, no ships, no flags) στα Ιμια (1996) τα οποία σήμερα είναι παράδειγμα προς αποφυγή.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να επαγρυπνούμε, ότι δεν πρέπει να ετοιμαζόμαστε για τα χειρότερα. Τουναντίον. Είναι γνωστό πως η τουρκική διπλωματία θέλει να δημιουργεί τετελεσμένα (γκρίζες ζώνες) εκεί που δεν υπάρχουν, ώστε “ζωγραφίζοντας” με νέους χάρτες την ελληνική ή κυπριακή ΑΟΖ να απαιτήσει μετά απόσυρση (ουσιαστικά απονέκρωση) κάθε ερευνητικής προσπάθειας εξόρυξης υδρογονανθράκων προς όφελός της, αναγκάζοντας -εμάς τους άλλους- σε… διαπραγμάτευση (δηλαδή σε παραχώρηση εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων μας)! Παλιά τακτική. Ας μη παρασυρθούμε λοιπόν!
