Εξακολουθούμε να βρισκόμαστε στην κόψη του ξυραφιού και από καιρό οι ιθύνοντες ερωτοτροπούν με τη σκληρή φορολογία. Προχωρούν με γνώμονα την εκάστοτε καταβολή της δόσης που ουσιαστικά πληρώνονται οι μισθοί και οι συντάξεις και όχι ρίχνεται χρήμα στην αγορά.
Δεν μπορώ να καταλάβω πώς και με ποιον τρόπο θα αναστραφεί το κλίμα.
Αδυνατώ να παρακολουθήσω δε τον πρωθυπουργό που σε καθημερινή βάση εκτοξεύει μύδρους κατά του συνόλου της αντιπολίτευσης και εκλιπαρεί τους πολίτες να κάνουν υπομονή. Η αγορά, από την άλλη, δεν δείχνει σημάδια ανάκαμψης και ο τζίρος δεν αυξάνεται.
Με αυτά τα δεδομένα και μονάχα με τις επισκέψεις των «ημετέρων» που αποσκοπούν στα δικά τους προεκλογικά παιχνίδια, δεν βλέπω πώς και με ποιον τρόπο θα επέλθει η περιβόητη ανάπτυξη, που την ακούμε εδώ και περίπου έξι χρόνια και που στο τέλος μετατίθεται από έτος σε έτος. Αυτή ακριβώς η μετάθεση είναι που εξοργίζει και προκαλεί. Μετάθεση της αναπτυξιακής διαδικασίας και πολλά λόγια στο προσκήνιο.
Οι υπηρεσίες και οι ελεγκτικοί μηχανισμοί όμως έχουν τον τρόπο να απονέμουν δικαιοσύνη εκεί που πραγματικά χρειάζεται.
Περισσεύουν, λοιπόν, τα λόγια για τους δήθεν μεγάλους και εξαντλητικούς ελέγχους, που τις περισσότερες φορές αφορούν τα φτωχά νοικοκυριά. Περισσεύουν και οι υποσχέσεις για την περιβόητη ανάπτυξη γιατί πολύ απλά δεν χωρούν στο πρόγραμμα αφαίμαξης των πολιτών.
