Ως παράγων κοινωνικής προόδου και αναπτύξεως των σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων
Με κυρίαρχο όμως το διαχρονικό ΜΙΣΟΣ
Μιχαήλ Μακράκη
Καθηγητής Θεολογίας
Φιλοσοφίας – συγγραφέας
Έκδοση 1969
Βιβλιοθήκη σχέσεων
και επικοινωνίας
Εκδοσις Ελληνικής
Εταιρείας Δημοσίων Σχέσεων
Αγαπητοί αναγνώστες και αναγνώστριες των Χανιώτικων Νέων
Χριστός Ανέστη
για 40 ημέρες, αλλά μετά και για κάθε μέρα
Με αυτή την έννοια, όπως προανήγγειλα, παρουσιάζουμε σήμερα, πάλι, ένα σημαντικό κείμενο για την ΑΓΑΠΗ.
Μια διάλεξη του Θεολόγου-Φιλόσοφου και διακεκριμένου πανεπιστημιακού καθηγητή και πολυγραφώτατου συγγραφέα και συνεργάτη στα Χανιώτικα Νέα- τον Χανιώτη Μιχάλη Μακράκη.
ΟΜΙΛΙΕΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ
Η σημαντική αυτή ομιλία για την ΑΓΑΠΗ, έγινε σε μια κρίσιμη περίοδο της δικτατορίας του 1967, που κυριαρχούσε το μίσος, ο φόβος, η ανελευθερία και ο αντιδημοκρατισμός.
Τότε (1969) η Ελληνική Εταιρεία Δημοσίων Σχέσεων έκανε τη δική της πνευματική αντίσταση στη Δικτατορία με οργανώσεις Διαλέξεων, με μεγάλους Έλληνες στοχαστές όπως, ο Παπανούτσης, ο διάσημος αρχιτέκτονας Κωνσταντίνος Δοξιάδης κ.α.. Εγώ, είχα την ευθύνη οργάνωσης αυτών των διαλέξεων και διαλόγων. Πρώτη εκδήλωση ήταν για την ΑΓΑΠΗ-στη σειρά «Συζητήσεις-Ομιλίες-Διαλέξεις» Εκδόσεις της Ελληνικής Εταιρίας Δημοσίων Σχέσεων.
ΚΡΙΣΙΜΗ Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΧΩΡΙΣ ΑΓΑΠΗ
Σ’ αυτή την πρώτη σημαντική εκδήλωση κεντρικός ομιλητής-εισηγητής ήταν ο Θεολόγος και φιλόσοφος Μιχάλης Μακράκης, με συζητητές τον Ευάγγελο Θεοδώρου, καθηγητή της Θεολογικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, τον ψυχίατρο Ν. Ρασιδάκη, την κοινωνιολόγο Ι. Μαγγανάρα και όπως ανέφερα στο προηγούμενο κείμενό μου τον μεγάλο πνευματοφόρο Νίκο Καρούζο…. Συντονιστή της συζήτησης ήταν ο γνωστός Χανιώτης επικοινωνιολόγος και συγγραφέας Γιάννης Βαλασίδης.
Η σπουδαία ομιλία του Φιλόσοφου και Θεολόγου Μιχάλη Μακράκη αποτελείται από τα εξής επτά μέρη με τους κάτωθι τίτλους:
Α) Η μοναξιά του ανθρώπου χωρίς αγάπη και η μοναξιά του σημερινού ανθρώπου στην πολυκοσμία των μεγάλων πόλεων.
Β΄ Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΕΡΩΤΙΚΗΣ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑΣ
Γ΄ Ο ΘΕΙΟΣ ΕΡΩΤΑΣ
Δ΄ Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΑΠΗ
Ε΄ Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΓΑΠΗ
Ζ΄ Η ΑΓΑΠΗ ΩΣ ΜΕΣΟΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ και αποφυγή της τελικής του καταστροφής
Το πρώτο μέρος της ομιλίας του ο κ. Μακράκης αναφέρεται στην μοναξιά του ανθρώπου χωρίς αγάπη, μέσα σε μια καταθλιπτική αδιαφορία για τους κινδυνεύοντες και έχοντες ανάγκη βοηθείας συνανθρώπους μας. Κυρίως στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις όπως στη Ν. Υόρκη, που δεν υπάρχει συμπόνια στον άσπλαχνο κόσμο της, μέσα στο ανώνυμο πλήθος των σημερινών ανθρώπων. Αυτών όλων που αποτελούν την ανθρώπινη μάζα, όπου μέσα σ’ αυτήν οι άνθρωποι αλαφιασμένοι τρέχουν σα μηχανές αδιαφορώντας για το συνάνθρωπό τους, ακόμα και αν είναι νεκρός. Αλλά μέσα σε αυτή την μεγαλούπολη αλλά και σε άλλες μεγαλουπόλεις είναι δύσκολο, ν’ακούσεις ακόμη και τις καμπάνες ή να παρακολουθήσεις όπως παλιά διάφορες τελετουργίες που ανακουφίζουν τις ψυχές. Που άλλοτε η εκπλήρωσή του, με ορισμένους κανόνες και τελετές θα μπορούσε να φέρει τη λύτρωση της ψυχής.
Η ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ Η ΑΛΛΗΓΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
Στο δεύτερο μέρος της διάλεξής του αναφέρεται στην αναζήτηση ερωτικής συντροφιάς με την προσπάθεια του ανθρώπου να ξεπεράσει τη μοναξιά του με την ικανοποίηση του ερωτικού του πόθου. Όμως στη σημερινή εποχή δεν μπορεί να βρει πια ο άνθρωπος αγάπη και χαρά στη γενετήσια ομιλία, αφού έχει διακόψει γενικότερα τον διάλογο και με τους συνανθρώπους.
Στο τρίτο μέρος με τίτλο «ο θείος έρωτας», συνομοιώνει τον έρωτα προς την γυναίκα με τον έρωτα προς τον Θεό. Γιατί, η αλήθεια είναι ότι στη θρησκεία, ο έρωτας ανήκει στον άνδρα και στην γυναίκα, με την υγειά μορφή και αποτελεί την εικόνα και την αλληγορία της ΑΓΑΠΗΣ της ανθρώπινης ψυχής προς τον Θεό. Για να είναι «ΚΡΑΤΑΙΑ ΩΣ ΘΑΝΑΤΟΣ Η ΑΓΑΠΗ».
ΑΓΑΠΗ ΤΟ ΥΨΙΣΤΟ ΑΓΑΘΟ ΚΑΘΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ
Στο τέταρτο Κεφάλαιο έχει τίτλο: «Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΑΠΗ» και υπότιτλο: «Η Θρησκεία της αγάπης (αγάπη προς τον θεό και αγάπη προς τον πλησίον). Για να πει σ’ αυτό το κύριο μέρος της ομιλίας του ο αείμνηστος Μιχάλης Μακράκης και τα εξής: «Γενικά στον χριστιανισμό η αγάπη είναι το ύψιστο αγαθό κάθε χριστιανού, σύμφωνα με τα λόγια του ίδιου του Χριστού: «εν τούτω γνώσονται πάντες ότι εμοί μαθηταί έστε, ενώ αγάπην έχητε εν αλλήλοις (Ιωαν. ιγ, 35).
Όπου, με θεμέλιο τον λόγο του Χριστού, ο Χριστιανισμός έχει χαρακτηριστεί ως «η ΘΡΗΣΚΕΙΑ της ΑΓΑΠΗΣ».
Όμως, όπως πολλές φορές συζητούσαμε με τον πνευματικό αυτάδελφο Μιχάλη Μακράκη, αναφερόμαστε στην τραγωδία του Χριστιανισμού που εξακολουθεί να είναι και θα ακολουθεί να είναι ως απαράδεκτο γεγονός, ότι η εκκλησία της αγάπης και της ειρήνης του Χριστού πρόδωσε ουσιαστικά την αγάπη του και την ειρήνη του. Για να γίνει εκκλησία αλληλομίσους και πολέμων.
Η ΑΓΑΠΗ ΤΗΣ ΓΑΛΗΝΗΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΧΑΘΕΙ
Κατά βάση κυριαρχεί το μίσος της ίδιας της εκκλησίας της αγάπης και της ενότητας, τόσο μέσα στους οργανισμούς της εκκλησίας όσο και στους κοινωνικούς της φορείς.
Στο πέμπτο μέρος της ομιλίας του ο Μακράκης αναφέρεται στη φιλοσοφική ΑΓΑΠΗ, που η επιδίωξή της είναι μια ολοκληρωμένη εικόνα του κόσμου, αγκαλιάζοντας με αγάπη όλες τις γνώσεις του επιστητού.
Στο έκτο μέρος ο Μακράκης πραγματεύθηκε την αληθινή και πραγματική αγάπη. Με την ορθή κατανόηση της αγάπης προς τον εαυτό μας, η οποία είναι η «εσωτερική ακεραιότητα» ως γαλήνη μέσα στον άνθρωπο σαν μια φυσική απαίτηση του ενιαίου και της απλής ουσίας της ψυχής του.
Για να σημειώσουμε ότι όλος ο πολιτικός- θεσμικός και υπερκυρίαρχος χριστιανισμός έχει εδώ και χρόνια, δημιουργήσει την τρομερή ανησυχία τόσο στις χριστιανικές ψυχές, όσο και στις αλλόθρησκες, σε όλο τον πλανήτη, για να έχει χαθεί η αγάπη της γαλήνης που αποτελεί το θεμέλιο της πραγματικής αγάπης του χριστιανισμού.
Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ, ΔΗΛΑΔΗ ΤΟ ΜΙΣΟΣ, ΜΕΓΙΣΤΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ
Για να μην μπορούμε ν’αγαπήσουμε εν ειρήνη ούτε τους εαυτούς μας, ούτε και τους εχθρούς μας.
Στο έβδομο μέρος της ομιλίας η αγάπη, ως παράγων κοινωνικής προόδου και ανάπτυξης των σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων ο σημαντικός Χανιώτης Θεολόγος-Φιλόσοφος και συγγραφέας έχει τίτλο: Η ΑΓΑΠΗ ως μέσον τελειώσεως του ανθρώπου και αποφυγής της τελικής του καταστροφής.
Για να πει: «η τελειώτερη εκδήλωση αγάπης είναι η αγάπη προς τους εχθρούς. Μια επαναστατική-ριζοσπαστική απαίτηση του Χριστού προς όλους τους χριστιανούς του κόσμου η οποία δεν εφαρμόστηκε ούτε μεταξύ των χριστιανικών εκκλησιών, ούτε μεταξύ των κληρικών, αλλά, και ούτε μεταξύ των πιστών που, γενικά σταυροκοπιούνται και αλληλομισούνται».
Όμως, κατέληξε ο Μ. Μακράκης. Η έλλειψη της αγάπης, το ΜΙΣΟΣ δηλαδή, αποτελεί τον μεγαλύτερο κίνδυνο παντελούς εξάλειψης του ανθρώπινου γένους από προσώπου της ΓΗΣ…
Όμως, η ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ παραμορφώνεται από την ΑΠΙΣΤΙΑ ΤΩΝ Χριστιανών, όπως έγραψε στο περίφημο δοκίμιό του ο ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΣ Ρώσος Φιλόσοφος Ν. Μπερντιάγεφ τη σκέψη του οποίου θα παρουσιάσουμε στο κείμενο της Κυριακής του ΘΩΜΑ.
