ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α’:
«Αν μιλάω τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, έγινα ένα κομμάτι χαλκός που βγάζει ήχους ή ένα κύμβαλο που ξεκουφαίνει. Κι αν έχω προφητεία, και γνωρίζω όλα τα μυστήρια και όλη τη γνώση, και αν έχω όλη την πίστη, ώστε να μετατοπίζω βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, δεν είμαι τίποτε. Κι αν διανείμω όλα τα υπάρχοντά μου, κι αν παραδώσω το σώμα μου για να καώ, αλλά δεν έχω αγάπη, τίποτε δεν ωφελούμαι.
H αγάπη μακροθυμεί, αγαθοποιεί· η αγάπη δεν φθονεί· η αγάπη δεν αυθαδιάζει, δεν υπερηφανεύεται, δεν φέρεται με απρέπεια, δεν ζητάει τα δικά της, δεν εξάπτεται, δεν συλλογίζεται το κακό· δεν χαίρεται στην αδικία, συγχαίρει όμως στην αλήθεια. Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει.
H αγάπη δεν ξεπέφτει ποτέ· τα άλλα, όμως, είτε προφητείες είναι, θα καταργηθούν· είτε γλώσσες, θα σταματήσουν· είτε γνώση, θα καταργηθεί· επειδή, κατά μέρος γνωρίζουμε, και κατά μέρος προφητεύουμε· όταν, όμως, έρθει το τέλειο, τότε το κατά μέρος θα καταργηθεί.
Ώστε, τώρα, μένει πίστη, ελπίδα, αγάπη, αυτά τα τρία· όμως, απ’ αυτά, μεγαλύτερη είναι η αγάπη».
Με αυτό το κείμενο, σε ελεύθερη απόδοση, ο Απόστολος των Εθνών αναφέρθηκε στην αγάπη. Και με απλά λόγια, ο πιστός λαός συμπέρανε: Ό,τι και να πράξεις, αν δεν έχεις αγάπη δεν έχεις τίποτα.
Απόγευμα Πάσχα, τελέσθηκε ο Εσπερινός της Αγάπης. Πόσοι απ’ όσους παρακολουθήσαμε την Ακολουθία και… αλληλοασπασθήκαμε, κρατήσαμε την αγάπη και μετά την εκκλησία. Στο σπίτι, στη δουλειά, σε όποια ασχολία.
Ένα απλοϊκό, ίσως, αλλά γλαφυρό παράδειγμα, διάβασα κάποτε, κάτι σαν βαθμολογία. Έχεις αγάπη, έχεις το νούμερο 1.
10. Τακτική παρακολούθηση Ακολουθιών και Ολονυκτίων.
100. Θεία Μετάληψη κάθε Κυριακή.
1.000. Τασσίματα, κεριά και λαμπάδες.
10.000. Κονίσματα και αγιογραφίες.
100.000. Εικονοστάσια και εκκλησίες.
Αν αφαιρέσεις το ένα δεν σου μένουν παρά μερικά μηδενικά.
Μίσος και Χριστός δεν πάνε μαζί.
Χριστός Ανέστη και του χρόνου.
Ένα παράδειγμα συγχωρήσεως και αγάπης αντιγράφω:
«Η μεγαλοψυχία ενός θύματος
ΜΟΝΟ ένα άτομο θα παρακολουθήσει την κηδεία του Ντέιβιντ Μακ Αλιστερ, που πέθανε την περασμένη εβδομάδα σε γηροκομείο της Φλόριντα, στα 77 του χρόνια.
Το άτομο αυτό θα είναι ο 32χρονος Κρις Κάριερ, ο οποίος όταν ήταν 10 χρόνων είχε δεχθεί τη βίαιη, άνευ λόγου επίθεση του Μακ Άλιστερ, που τον άφησε ετοιμοθάνατο σε μια χαράδρα σε εθνικό πάρκο της Φλώριντα.
Ο αδίστακτος δράστης είχε απαγάγει το μικρό κι αφού τον βασάνισε, τον μαχαίρωσε και τον πυροβόλησε, τον έριξε στη χαράδρα πιστεύοντας ότι είναι νεκρός. Ο γηραιός Μακ Αλιστερ ομολόγησε το έγκλημα του λίγο πριν πεθάνει και ο Κάριερ, ένας ιδιαίτερα αφοσιωμένος χριστιανός έσπευσε να τον συναντήσει αμέσως και να του πει ότι τον έχει συγχωρέσει.
Και σαν να μην έφθανε αυτό ο μεγαλόψυχος Κρις του κράτησε συντροφιά όσο διάστημα έζησε μετά τη συνάντησή τους και θα είναι ο μοναδικός άνθρωπος που θα παραβρεθεί στην κηδεία του, αφού ο Μακ Αλιστερ δεν είχε ποτέ του κανένα άλλο φίλο». (ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ 9-10-1996)
