Πέντε ιστορίες με πρωταγωνιστές τους τετράποδους φίλους μας τα ζώα, τα οποία εγκαταλείφθηκαν ή έμειναν ανάπηρα από τραυματισμό, και όμως βρήκαν μια ζεστή αγκαλιά από συμπολίτες μας με ιδιαίτερες ευαισθησίες, παρουσιάζονται σήμερα στις “διαδρομές”.
Ιστορίες για τον πιστό και αχώριστο φίλο του ανθρώπου, που στέλνουν τα δικά τους μηνύματα με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων.
Είναι τα Χανιά μια φιλική πόλη για τα ζώα;
Η 4η Οκτώβρη σε όλο τον κόσμο είναι αφιερωμένη στα Ζώα.
Αυτά, μόνο μας προσφέρουν. Βοηθούν ανθρώπους με προβλήματα όρασης, κινητικότητας, βοηθούν στον χώρο της έρευνας, με τη συντροφιά τους, βοηθούν με την ίδια τους τη ζωή. Ας μπορούσαμε να τους μοιάσουμε… Αν μπορούσαμε να αλλάξουμε, να ακολουθήσουμε το παράδειγμά τους, και να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.
Στα Χανιά, όπως επισημαίνει η πρόεδρος της Πανελλαδικής Φιλοζωικής και Περιβαλλοντικής Ομοσπονδίας Νατάσα Βυσσίνου Μπομπολάκη, «τα τελευταία χρόνια έχουμε μπει σε μια τροχιά επαναπροσδιορισμού της σχέσης μας με τα ζώα, η φιλοζωία σαν στάση ζωής έχει κάνει σημαντικά βήματα, κυρίως λόγω της δράσης και της προσπάθειας των φιλοζωικών φορέων. Το θεσμικό πλαίσιο έχει αισθητά βελτιωθεί και οι εμπλεκόμενες αρχές αναγκάστηκαν θέλοντας και μη να επανεξετάσουν την εμπλοκή τους απέναντι στα θέματα των ζώων. Χρειάζονται όμως πολλά να γίνουν ακόμη και κυρίως χρειάζεται αλλαγή νοοτροπίας για τα ζώα».
Σύμφωνα με την ίδια, θα πρέπει να δημιουργηθούν εκείνες οι υποδομές που θα συμβάλλουν στο να γίνει η πόλη μας φιλική προς τα ζώα, όπως συμβαίνει σε μια σειρά χώρες της Ε.Ε.
Να οριστούν pet παραλίες, να υπάρξουν pet ξενοδοχεία, χώροι άθλησης και περιπάτου των κατοικιδίων, εστίες σίτισης και ποτίσματος των αδέσποτων, pet-cafe κ.λπ.
«Ολα αυτά που στην Ευρώπη αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της καθη- μερινότητας των πολιτών εδώ και πολλά χρόνια, στη χώρα μας και στην πόλη μας είναι ακόμη στα σπάργανα.
Είναι λοιπόν απαραίτητο να συμβαδίσουμε με την υπόλοιπη Ευρώπη. Το οφείλουμε κυρίως απέναντι στους βιολογικούς μας εταίρους μας αλλά και απέναντι στους χιλιαδες επισκέπτες μας αλλά και στους συμπολίτες μας.
Ας συμβιώσουμε αρμονικά με τα ζώα και ας δημιουργήσουμε και τις υποδομές γι’ αυτό. Να γίνουν τα Χανιά μια πόλη φιλική προς τα ζώα. Μια πόλη φιλική προς τον πολιτισμό» καταλήγει η κα Μπομπολάκη.
Η γενετίστρια και οι 7 τετράποδοι “φίλοι”
Πώς θα φαινόταν σε κάποιους, εάν άκουγαν ότι στα Χανιά υπάρχει μια επιστήμονας, γενετίστρια που εδώ και 3 χρόνια βοηθάει μόνο ανάπηρα ζωάκια και μάλιστα μεγαλώνει 7 σκυλιά που έχουν διάφορες αναπηρίες με δικά της έξοδα; Και όμως ναι, είναι αλήθεια.
Πρόκειται για την Εύα που έχει υιοθετήσει τον Αρη, ένα κυνηγόσκυλο Κούρτσχααρ τυφλό από πυροβολισμό εξ επαφής, τον Γαλαξία επίσης κυνηγόσκυλο Κούρτσχααρ που έχει μόνο τρία πόδια και ένα προσθετικό μέλος έπειτα από ατύχημα όταν έπεσε σε παγίδα, την Αντουανέτα, ένα λυκόσκυλο που έχει μόνο τα δυο της μπροστινά πόδια έπειτα από τροχαίο, τη Gloria μια τυφλή σκυλίτσα από λεϊσμανίωση, τον Corazon, τυφλό και κουφό σκυλάκο ύστερα από εγκεφαλικό οίδημα που του προκάλεσε τροχαίο, στον οποίο επρόκειτο να κάνουν ευθανασία, τον Billy με συμπεριφορικά προβλήματα επιθετικότητας λόγω κακοποίησης και τον Woody, ένα κυνηγόσκυλο παράλυτο στα πίσω πόδια από τροχαίο στους Αγ. Αποστόλους που πλέον κινείται με αναπηρικό καρότσι.
Τα ζωάκια αυτά έχουν ξεπεράσει τις δύσκολες στιγμές που πέρασαν κοντά στους ανθρώπους και πλέον ζουν ξένοιαστα και με ασφάλεια μαζί με την Εύα. Η ίδια πιστεύει ότι οποιοδήποτε έμψυχο πλάσμα, άνθρωπος ή ζώο, πρέπει να έχει ίσα δικαιώματα στη ζωή. «Οσοι είμαστε αυτάρκεις και αυτόνομοι, χωρίς προβλήματα, θα έπρεπε να νοιαζόμαστε λίγο γι’ αυτούς που δεν μπορούν. Γι’ αυτούς που χρειάζονται εμάς ώστε να μπορέσουν να συνεχίσουν είτε είναι άνθρωποι είτε ζώα» ανέφερε.
«Αυτά τα ζωάκια επειδή αντιλαμβάνονται ότι έχουν πρόβλημα, βλέπεις μέσα από τη ζωή μαζί τους, δείχνουν μια υπέρτατη ευγνωμοσύνη, γιατί ξέρουν ότι κάποιος τα έχει βοηθήσει. Δεν είναι βέβαια καθόλου εύκολο, αλλά πολύ δύσκολο. Χρειάζεται πρόγραμμα γιατί αυτά τα σκυλιά χρειάζονται ιδιαίτερη φροντίδα και μεγάλη αυτοπειθαρχία. Βέβαια το αντίτιμο όλου αυτού, είναι ευτυχία. Νοιώθω ευτυχία όταν βλέπω τα ζωάκια αυτά να τρέχουν -όπως μπορούν- χαρούμενα να παίζουν. Ξέρω πως εάν δεν βρίσκονταν εδώ, θα τους είχε γίνει ευθανασία» κατέληξε η Εύα.
Ο χαρούμενος Αλεξ που είναι τυφλός
Φέτος τον Απρίλιο η Ολγα με τον σύζυγό της Δημήτρη, αποφάσισαν να μεγαλώσουν την οικογένειά τους, και να αποκτήσουν νέο μέλος, ένα χαριτωμένο σκυλάκι 3 ετών. Μόνο που ο Αλεξ, ο ημίαιμος σκυλάκος είναι τυφλός και κάποιοι τον είχαν εγκαταλείψει σε ένα έρημο χωράφι στο Γαλατά για να πεθάνει.
«Ολοι θέλουν σκυλάκια, που περπατάνε, που βλέπουν, που “χορεύουν” κ.λΠ. Σκεφτήκαμε ότι κανείς δεν θα υιοθετούσε ένα τυφλό σκυλάκι. Είχαμε κι άλλα ζωάκια, τέσσερα αδέσποτα γατιά και δεν ήταν πολύ εύκολο. Ομως το αποφασίσαμε και το κάναμε. Δεν το μετανιώσαμε ούτε στιγμή. Αυτός ο σκυλάκος μάς έχει κάνει καλύτερους ανθρώπους. Γιατί βοηθώντας ένα ανάπηρο ζωάκι που είχε ανάγκη, πήραμε τόση αγάπη. Το ότι είναι τυφλό δεν μας δημιουργεί πρόβλημα. Τον πάμε βόλτα με το λουρί του, όπως πρέπει να κάνουν όλοι οι ιδιοκτήτες δεσποζόμενων. Τα γατιά τρίβονται πάνω του και αυτός είναι το πιο υπάκουο και καλό σκυλάκι. Ούτε κλαψουρίζει, ούτε λερώνει μέσα στο σπίτι, ούτε ζημιές κάνει… Δεν έχουμε κανένα θέμα» ανέφερε η Όλγα.
Η καλοσύνη των… ξένων
Στη Σπλάντζια συναντήσαμε τη Ρεμπέκα και τη Λία, με την μητέρα τους Μπία που ήρθαν από την Ελβετία για να πάρουν μαζί τους, στη χώρα τους, ένα σκυλάκι, το οποίο κάποιοι τραυμάτισαν και εγκατέλειψαν στα Χανιά. Εμαθαν γι’ αυτό μέσα από τον Σύλλογο “η Μικρή Κιβωτός του Νώε”, ευαισθητοποιήθηκαν και αποφάσισαν να το υιοθετήσουν. Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που επισκέπτονται την πόλη αλλά η τρίτη. Δεν ανήκουν σε κάποιον φιλοζωικό σύλλογο στη χώρα τους, απλώς είναι φιλόζωοι και έχουν επίσης πολλούς συμπατριώτες τους που αγαπούν και ενδιαφέροντα για τα ζώα. Γνωρίζοντας πόσα ζώα ζουν τραυματισμένα στα Χανιά, η οικογένεια από την Ελβετία αποφάσισε να κινητοποιηθεί στη χώρα τους. Μέσα από φίλους και γνωστούς, κατάφεραν μέσα σε αυτά τα 3 χρόνια να συγκεντρώσουν το ποσό των 9.000 ευρώ και να τα προσφέρουν για την περίθαλψη τραυματισμένων ζώων στα Χανιά. Επίσης η οικογένεια κατά την παραμονή της στα Χανιά για μια εβδομάδα, αφιέρωσε χρόνο για να βοηθήσει πρακτικά το φιλοζωικό σύλλογο, καθαρίζοντας και περιθάλποντας ζώα που βρίσκονται σε χώρο για ανάρρωση.
«Ηρθαμε στα Χανιά, φωτογραφίσαμε τα ζωάκια και έπειτα ρωτήσαμε τους φίλους μας στην Ελβετία εάν μπορούν να βοηθήσουν. Ειδικά τα τραυματισμένα ζώα που βρήκαμε δεν θα είχαν καμία πιθανότητα να επιβιώσουν στα Χανιά. Πραγματικά οι εικόνες που είδαμε μας αναστάτωσαν και μας σόκαραν. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε γιατί η Πολιτεία δεν κάνει κάτι και το πρόβλημα συνεχώς διογκώνεται» μας είπε η Ρεμπέκα.
Η οικογένεια από την Ελβετία, ήδη έχει βρει σπίτια για υιοθεσία στη χώρα τους, σε 27 τραυματισμένα σκυλάκια από τα Χανιά.
Ο παιχνιδιάρης Goolfy
Ο πεντάχρονος Goolfy, ένας αδεσποτάκος που είχε βρεθεί πυροβολημένος στο Βαρύπετρο, έπειτα από επέμβαση του Φιλοζωικού Συλλόγου Χανίων “η Προστασία των ζώων”, κατάφερε να χειρουργηθεί, να νοσηλευτεί και να παραμείνει ζωντανός με τη φροντίδα της Δέσποινας, ακόμη και εάν έμεινε με τρία πόδια.
«Το σκυλάκι έμεινε μαζί μου για αρκετό διάστημα και συνήθισε, με αγάπησε και το αγάπησα, και δεν μετάνιωσα ποτέ για την επιλογή μου. Το βασικό για μένα είναι ότι δεν νοιώθω πως έχω ένα σκύλο με κάποια ιδιαιτερότητα. Το θυμάμαι μόνο από κάποιες αντιδράσεις του κόσμου όταν εκπλήσσεται που βλέπει ένα σκυλί χωρίς πόδι και ρωτάει τι έπαθε. Είναι ένα χαρούμενο, υπερδραστήριο σκυλί, πολύ υπάκουος, άψογος. Το μόνο άγχος που έχω είναι μήπως όταν τρέχει, πέσει και κτυπήσει, επειδή του λείπει ένα πόδι» ανέφερε η Δέσποινα.
Bibo ο μαχητής
Ο μικρός Bibo, ένα ημίαιμο γκριφονάκι 1,5 ετών, αν και είχε ιδιοκτήτη, εκείνος το άφηνε να περιφέρεται στη γειτονιά κοντά στα Νεροκούρου, μέχρι που το ζώο χτυπήθηκε από αυτοκίνητο και έμεινε ανάπηρο, στα δύο πίσω πόδια του.
Όταν μια γειτόνισα ειδοποίησε τον Φιλοζωικό Σύλλογο “Η προστασία των ζώων”, το ζώο μεταφέρθηκε στον κτηνίατρο που εκτίμησε πως το σκυλί θα μπορούσε να συνέλθει. Η Χριστίνα φρόντισε να το φιλοξενήσει προσωρινά, όμως ο χρόνος περνούσε και το ζωάκι δεν κατάφερνε να ξαναπερπατήσει, γιατί όπως τελικά διαπιστώθηκε, από το ατύχημα είχε πάθει βαθιά κάκωση της σπονδυλικής στήλης, μη αναστρέψιμη. Ετσι αποφασίσθηκε να αγοραστεί ένα αναπηρικό αμαξίδιο ώστε ο μικρός Bibo, να μπορεί να ξαναπερπατήσει. Και να βρει μια μόνιμη αγκαλιά καθώς η Χριστίνα δεν είναι σε θέση να τον κρατήσει μόνιμα. Οπως λέει η ίδια «παρά το γεγονός ότι είναι ανάπηρο, είναι ένα πολύ ζωηρό σκυλάκι μόλις 1,5 χρονών, που του αρέσει το παιχνίδι, να τρέχει, να έχει μια φυσιολογική ζωή. Εγώ το περιφέρω στον κήπο σηκώνοντας με ένα πανί τα δύο πίσω πόδια του, και προχωράω μαζί του, παίζω, τρέχω μαζί του».
