Οι άγνωστες πτυχές μιας ιδιωτικοποίησης

Η ιδιωτικοποίηση των 14 κερδοφόρων περιφερειακών αεροδρομίων, συμπεριλαμβανομένου και του  αεροδρομίου “Δασκαλογιάννης” των Χανίων, αποτελεί ένα πολιτικό και οικονομικό σκάνδαλο παρά την τυπική ύπαρξη ενός διεθνούς διαγωνισμού.
Τούτο διότι η ιδιωτικοποίηση κερδοφόρων οργανισμών όπως τα εν λόγω αεροδρόμια όχι μόνο αφαιρεί από το ελληνικό Δημόσιο σημαντικά έσοδα, αλλά επειδή ταυτόχρονα η εκχώρηση ενός σημαντικού δημόσιου χώρου εθνικής σημασίας πραγματοποιείται αφενός κάτω από συνθήκες εκβιασμού και αφετέρου μίας προφανούς υποτίμησης της πραγματικής τους αξίας.
Ακόμα περισσότερο όταν τα περιφερειακά αεροδρόμια της χώρας εξαγοράζονται από μία  δημόσια γερμανική εταιρεία με ό,τι συμβολισμό μπορεί να εμπεριέχει αυτό εφόσον είναι η γερμανική ηγεμονία, η οποία, αφού πρώτα εκβίασε την πολιτική ηγεσία, στη συνέχεια προσπαθεί να μετατρέψει τη χώρα σε μία σύγχρονη αποικία της.
Πρόκειται περί μίας επιπλέον υφαρπαγής και κλοπής δεκάδων εκατομμυρίων, τα οποία κερδίζουν τα εν λόγω αεροδρόμια σε ετήσια βάση και τα οποία θα μεταφέρονται πλέον απευθείας στα γερμανικά κρατικά ταμεία διά μέσου της γερμανικής κρατικής εταιρείας Fraport, η οποία θα αποκτήσει τον έλεγχο. Υπάρχουν όμως και άλλες πτυχές οι οποίες θα πρέπει να διερευνηθούν όπως για παράδειγμα η εμπλοκή ως συμβούλου στην εν λόγω ιδιωτικοποίηση της επίσης γερμανικής αεροπορικής εταιρείας Λουφτχάνσα, η οποία είναι επικεφαλής ενός δικτύου αεροπορικών εταιρειών από πολλές χώρες της Ευρώπης συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας καθώς και άλλα τα οποία ο περιορισμένος χώρος δεν μας επιτρέπει να απαριθμήσουμε.
Ενα είναι όμως σίγουρο. Η εκχώρηση αυτή δεν θα περάσει εύκολα και στη συνείδηση του μέσου Ελληνα πολίτη, αλλά ούτε και στην κοινωνία, η οποία τουλάχιστον σε αυτήν εδώ την πόλη έχει μάθει να αντιστέκεται και να δίνει μάχες για την αξιοπρέπεια και την πατρίδα.