“Ο πρώτος άνθρωπος που εκτόξευσε μια προσβολή αντί για μια πέτρα ήταν ο θεμελιωτής του πολιτισμού”.
Ζίγκμουντ Φροϋντ
Ο άνθρωπος μηχανή – παραγωγής, ο άνθρωπος καταναλωτής, ο ανθρωπος πολέμαρχος, ο άνθρωπος χωρίς ψυχή. Αυτόν τον άνθρωπο δημιούργησε ο πολιτισμός μας, αυτόν τον άνθρωπο κανακεύει, επιβραβεύει και στηριζει η κοινωνία μας.
Ο πολιτισμός σκεπάζει τη γη με μια λάβα σκουριας και σωρούς σκουπιδιών. Η φύση πληρώνει καθημερινά ένα σκληρό τίμημα καθώς ο πολιτισμένος άνθρωπος χαράζει βαθιές ουλές στο πρόσωπο της.
Οι ρόλοι μπερδεμένοι, οι ανάγκες ιεραρχημένες λάθος, η έλλειψη της πίστης στη ζωή, της πίστης στον εαυτό μας , της πίστης στο Θεό, η άρνηση να ανοίξουμε τα μάτια της ψυχής μας οδηγεί στο χάος που βιώνουμε καθημερινα.
Η σημερινή πολιτική δε θα μπορούσε παρά να αντικατοπτρίζει αυτό το χάος. Στην πλειονότητα τους οι άνθρωποι είναι δυστυχισμένοι. Υποφέρουν όχι από την έλλειψη αγαθών και υπηρεσιών αλλά από την τεράστια έλλειψη επικοινωνίας με το ιδιο τους το είδος. Το να σέβεται κανείς την ανθρωπότητα και ταυτόχρονα να βασανίζει τους υφιστάμενους του, το να θεωρεί την εκκλησία ή το κόμμα ιερά και ταυτόχρονα να κάνει την καθημερινή δουλεία του άσχημα και άτσαλα, αυτή είναι η αρχή κάθε διαφθοράς.
Το αντικείμενο της πάλης που διεξάγεται τώρα είναι το σώμα και η ψυχή του κόσμου. Αγάπα τον πλησίον σου είπε ο Χριστός, αναρτημένα κείμενα παντού που υποδεικνύουν την θετική σκέψη, την αισιόδοξη στάση ζωής, την θεωρία της αγάπης που παραμένει μοναχά στα λόγια. Γιατί όλα αυτά δεν μπορούν να γίνουν πράξη στην καθημερινότητα μας, παρά μόνο όταν αντιμετωπίζουμε τραγωδίες; Γιατί είναι τόσο δύσκολο να κατανοήσουμε ότι έχουμε ανάγκη τον διπλανό μας; Είμαστε έρμαια της επιθυμίας μιας άρρωστης κοσμοκρατορίας, μιας καλά στημένης παγίδας που εξυπηρετεί το κακό σε όλες του τις διαστάσεις.
Η ανθρωπότητα , δηλαδή η πλειοψηφία των ανθρώπων, ήταν πάντα εναντίον εκείνων που επιθυμούσαν το καλό, γιατί οι μάζες δεν είναι ούτε καλές ούτε κακές, είναι πάνω από όλα αδρανείς και δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο γιαυτούς από το να επικαλεστούν τη συνείδηση τους. Η εξέλιξη προς ανώτερα επίπεδα θα υπάρξει μόνο όταν καταφέρουμε πρώτα σα μονάδες κι έπειτα σα μάζες να υπερνικήσουμε τον εγωισμό και την αδράνεια. Αυτό προυποθέτει προσωπική δουλειά σκληρη και επίπονη για τον καθενα ξεχωριστά. Ξεκινώντας από τον εαυτό μας συνεχίζοντας με την οικογένεια και τους φίλους και καταλήγοντας με το σύνολο. Όταν όλοι προσπαθήσουμε συνειδητά θα δούμε θαυματα μπροστά στα μάτια μας. Η ιστορια θα αλλάξει πορεία, τα τέρατα θα κρυφτούν στα έγκατα της γης αφου η δική μας ανοχη τους επέτρεψε να βγούν στην επιφάνεια. Το ανθρώπινο πρόσωπο του κόσμου θα αρχίσει να ξεκαθαρίζεται αργα αλλα σταθερά. Ας ενωθούμε πριν είναι πολύ αργά, πριν χρειαστεί να μας ενώσει η τραγωδία , ο θάνατος , η καταστροφή. Ας ελευθερώσουμε την συνείδηση μας από το κλουβί που την κρατάμε φυλακισμενη και ας στρέψουμε τα μάτια στην ψυχή μας που περιμένει παρατημένη σε μια γωνιά ανήμπορη να της δώσουμε σημασία.
