Η ακροδεξιά στην Ελλάδα

Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι ταυτόχρονα με την οικονομική χρεοκοπία της χώρας μας, παρουσιάσθηκε μια ισχυρή τάση ακροδεξιάς κατεύθυνσης του εκλογικού σώματος.
Aυτή η τάση βρήκε μια υπολογίσιμη απήχηση, γιατί οι δυνάμεις που την εκφράζουν κατόρθωσαν να εκμεταλλευτούν και να διοχετεύσουν την λαϊκή δυσφορία και αγανάκτηση του Λαού μας εναντίον των κατεστημένων πολιτικών κομμάτων.
Κρίσεις αντιπροσώπευσης, διαφθοράς, δυσαρέσκεια του εκλογικού σώματος για τα κατεστημένα κόμματα, οικονομικά προβλήματα αποτελούν τις κύριες αιτίες για την δημιουργία της ακροδεξιάς στην Ελλάδα. Στοιχεία της ακροδεξιάς έκφρασης αποτελούν ο αντισημιτισμός, ο εθνικισμός, η ξενοφοβία, ο ρατσισμός, η απόρριψη της δημοκρατίας, ο σωβινισμός της κοινωνικής πρόνοιας, η ισχυρή έκφραση στον νόμο και την τάξη, η έμφαση στην εθνική ταυτότητα, η απόρριψη του πολιτισμικού πλουραλισμού και του φιλελεύθερου συστήματος αξιών σε σχέση με τις εθνικές μειονότητες, η πατριδοκαπηλία. Δυστυχώς, αυτά τα στοιχεία δεν τα βρίσκει κανείς μόνο στην “Χρυσή Αυγή” αλλά και σε τμήμα της σημερινής Ν.Δ.
Η σημερινή Ν.Δ. έχει εγκαταλείψει τις ιδεολογικές και πολιτικές παρακαταθήκες του ιδρυτή της Κων/νο Καραμανλή, είτε γιατί πιστεύει ότι έτσι θα συρρικνώσει το ποσοστό της “Χρυσής Αυγής”, είτε γιατί μια ισχυρή τάση της πιστεύει ότι έτσι επιστρέφει σε “πατροπαράδοτους” ιδεολογικούς χώρους, που ο ιδρυτής της αποστασιοποιήθηκε απ’ αυτούς στο παρελθόν!
Αν το κάνει για τον πρώτο λόγο, δηλαδή θέλοντας να αναμετρηθεί ιδεολογικά με την “Χρυσή Αυγή”, τότε να μην εκπλαγούμε αν ξαναδούμε σωρευτικά φαινόμενα αμφισβήτησης της Δημοκρατίας στη χώρα μας.
Η καθαρή ιδεολογική θέση ενός κόμματος και μόνο, μπορεί να φέρει εκλογικά θετικά αποτελέσματα και όχι ο επικίνδυνος μικροκομματισμός του και που αναπτύσσεται δυστυχώς προς τον χώρο της ακροδεξιάς!
Αν το κάνει για τον δεύτερο λόγο, δηλαδή γιατί θέλει να απομακρυνθεί από τις ιδεολογικές αρχές που της άφησε ο ιδρυτής της Κ. Καραμανλής, τότε δείχνει το μέγεθος της πολιτικής της υποκρισίας, γιατί τον θυμάται… περιστασιακά!
Το ότι έχει στραφεί η σημερινή Ν.Δ. Προς την ακροδεξιά κατεύθυνση, εξαφανίζοντας την κεντροδεξιά έκφρασή της, δεν είναι μια έωλη προπαγάνδα. Αποτελεί γεγονός.
Εκφραστές αυτής της ισχυρής τάσης μέσα στην Ν.Δ. είναι οι Μαυρουδής Βορίδης και ο Αδ. Γεωργιάδης.
Καθοδηγητής αυτών ο Α. Σαμαράς, και δυστυχώς με την κάλυψη του σημερινού αρχηγού της Ν.Δ.! Ο Α. Γεωργιάδης είναι αντιπρόεδρος της Ν.Δ. και ο Μαυρουδής Βορίδης, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπός της. Και οι δύο καθημερινοί εκπρόσωποι της Ν.Δ. στα ιδιωτικά κανάλια. Αποτελούν δηλαδή την βιτρίνα της Ν.Δ.!
Ο Αδ. Γεωργιάδης, είναι γνήσιος εκφραστής της ακροδεξιάς ιδεολογικής τάσης.
Αντισημιτιστής, αρνητής της ύπαρξης ολοκαυτώματος, φανατικός αντικομμουνιστής αφού διακήρυξε ύστερα από 45 χρόνια ότι οι κομμουνιστές πρέπει να τεθούν εκτός νόμου (δηλαδή ξανά ξερονήσια), ρατσιστής, προπαγανδιστής του εθνικισμού (βασικό γνώρισμα της ακροδεξιάς) και οπαδός της ξενοφοβίας.
Ο Μαυρουδής Βορίδης, υπήρξε αρχηγός της μεταδικτατορικής νεολαίας του δικτάτορα Παπαδόπουλου, συνεργάτης του αρχηγού της “Χρυσής Αυγής” κατά το παρελθόν και ιδεολογικός καθοδηγητής του εθνικισμού.
Να τι πίστευε για τη Ν.Δ. και τον ιδρυτή της: «Η Δεξιά επέζησε της προδοσίας του Καραμανλή, που αφού τον υποδέχθηκε το 1974 ως μεγάλο Εθνάρχη, διαπίστωσε λίγους μήνες μετά ότι ο Καραμανλής έσπαζε την ενότητα της παρατάξεως και πελεκούσε την ιδεολογική της φυσιογνωμία με την αποχουντοποίηση, με την ιδεολογία του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού, με την νομιμοποίηση του ΚΚΕ. Ο εθνικισμός πρέπει να προσφέρει την εναλλακτική λύση στον φιλελευθερισμό και τον σοσιαλισμό. Ο κυριότερος εχθρός του εθνικισμού είναι ο φιλελευθερισμός της Ν.Δ.».
Θέλει δηλαδή την Ν.Δ. Κόμμα εθνικιστικό, αντικομμουνιστικό και εκφραστή των χουντικών.
Και συνεχίζει:
«Μόνο το εθνικά συνειδητοποιημένο τμήμα του λαού, μόνο οι Έλληνες πατριώτες, μόνο η εθνική Δεξιά, μόνο ο Γεώργιος Παπαδόπουλος μπορεί να δώσει λύση στο χάος».
Έχουν λοιπόν κυριολεκτικά επιβάλει μια ακροδεξιά κατεύθυνση στη Ν.Δ., αυτά τα δύο στελέχη της, που ο ακροδεξιός Καρατζαφέρης πανηγυρίζει γιατί οι πρώην συνεργάτες του έφεραν το κόμμα της Ν.Δ. στον “πατροπαράδοτο” δρόμο της!
Και επί των ημερών του ιδρυτή της υπήρχε τάση σκληρής Δεξιάς μέσα στη Ν.Δ., με εκφραστή της τον Ε. Αβέρωφ. Αλλά δεν τολμούσε να “ξεμυτίσει”… Γιατί υπήρχε ο Κ. Καραμανλής.
Γι’ αυτό το λόγο ο Κ. Καραμανλής βοήθησε στην εκλογή του Γ. Ράλλη στην πρωθυπουργία. Ήθελε οι ξεκάθαρες αρχές περί ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού, να μην εγκαταλειφθούν και γνώριζε ότι αν το κόμμα το καθοδηγούσε ο Ε. Αβέρωφ, θα είχαν ανατραπεί.
Δεν ξεχνά λοιπόν η σκληρή Δεξιά ότι ο Καραμανλής δεν έκανε πρωθυπουργό της τον εκφραστή της Αβέρωφ. Δεν ξεχνά η σκληρή Δεξιά ότι ο ιδρυτής της Ν.Δ., φυλάκισε τους πρωτεργάτες της δικτατορίας, έδιωξε το παλάτι,νομιμοποίησε το ΚΚΕ, καθιέρωσε την Δημοτική γλώσσα, έκανε κρατικοποιήσεις, ερχόμενος σε αντιπαλότητα με το μεγάλο κεφάλαιο. Και επιζητά επιστροφή της Ν.Δ. σ’ αυτή.
Μα, θα μου πείτε, αυτά ίσχυαν πριν 40 χρόνια! Σήμερα στη Ν.Δ. βρίσκονται νέα πρόσωπα. Δυστυχώς, για την Ελλάδα, τα πολιτικά τζάκια δεν έχουν σύντομη παρουσία. Αυτός εξάλλου είναι και ένας από τους λόγους της οπισθοδρόμησης της Ελλάδας. Όλοι οι ξένοι πολιτικοί αναλυτές αναφέρουν ότι δύο είναι οι κύριες αιτίες της οικονομικής καταστροφής της χώρας μας.
Η οικογενειοκρατία και η διαφθορά.
Παρόλο λοιπόν που έχουν περάσει 40 χρόνια περίπου από τις μέρες Καραμανλή – Αβέρωφ, η “αβερωφική” τάση του κόμματος της Ν.Δ. εκφράζεται σήμερα από τον Α. Σαμαρά. Αυτός υπήρξε ο κληρονόμος της σκληρής Δεξιάς, που είχε εκφραστή τον Αβέρωφ.
Ο Αβέρωφ θέλοντας να εκδικηθεί τον Κ. Καραμανλή, γιατί δεν τον πρωθυπουργοποίησε, στήριξε την υποψηφιότητα Μητσοτάκη στην ηγεσία της Ν.Δ. Γνωρίζω πολύ καλά ότι επιθυμία του Καραμανλή ήταν να αναλάβει ο Κ. Στεφανόπουλος και που δικαιώθηκε από την μετέπειτα θητεία του για 10 χρόνια στην προεδρία της Δημοκρατίας (Κ. Στεφανόπουλος).
Οι κύριοι, λοιπόν, εκφραστές των πολιτικών τζακιών και της τάσης της σκληρής Δεξιάς, είναι ο Κυρ. Μητσοτάκης και ο Α. Σαμαράς, στην σημερινή Ν.Δ.
Δυστυχώς, όμως, για τον τόπο είναι συνοδοιπόροι και συνυπεύθυνοι για την στροφή της Ν.Δ. προς την σκληρή Δεξιά, γιατί και οι δύο θέλουν να αποστασιοποιηθούν από την κληρονομικά του ιδρυτή  της. Ο μεν Σαμαράς θέλοντας να δικαιώσει τον ιδεολογικό του “πατέρα” Αβέρωφ, ο δε Μητσοτάκης να δικαιώσει τον πατέρα του για τον αντικαραμανλισμό του και που μας τον παρουσίασε μετά θάνατο με την συνέντευξή του στον δημοσιογράφο Παπαχελά.
Ο ένας δηλαδή είναι συνειδητά ακροδεξιός (Σαμαράς) ο δε άλλος μιμείται τον ακροδεξιό (Μητσοτάκης).
Αυτή η στροφή της Ν.Δ. προς την σκληρή Δεξιά είναι επικίνδυνη για τον τόπο (τελευταία γεγονότα στη Βουλή), αλλά και εμπόδιό της για την απήχησή της στον κεντρώο χώρο. Ο αείμνηστος Π. Κανελλόπουλος, λίγο πριν την επιβολή της δικτατορίας του 1967, διακήρυσσε ότι η Ελλάδα κινδυνεύει από κομμουνιστικό κίνδυνο και καλούσε την “εθνικόφρονα” Δεξιά σε εγρήγορση. Τον πρώτο που συνέλαβε η Χούντα λίγες μέρες μετά τα όσα διακήρυσσε, ήταν ο ίδιος!
Στην πολιτική οι καθαρές θέσεις μπορούν να φέρουν λαϊκή απήχηση και όχι επικίνδυνοι μικροκομματικοί υπολογισμοί και η πρόσκαιρη ικανοποίηση του πάθους του φθόνου, όσων καθοδηγούν πολιτικές παρατάξεις. Για την αντιμετώπιση όμως κάθε ακροδεξιάς τάσης στο εκλογικό σώμα απαιτείται κοινωνική πολιτική για την εξάλειψη της φτώχειας, σωστή λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών, αξιοκρατία, πάταξη της διαφθοράς, και σωστή διαπαιδαγώγηση του Λαού μας, όσο αφορά τον κίνδυνο της πατριδοκαπηλίας και του εθνικισμού.
Χρειάζεται δηλαδή μια Δημοκρατία με πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό περιεχόμενο. Κάθε ιδεολογία αντιμετωπίζεται με ιδεολογία και όχι με αφορισμούς!