Η Ακρόπολη σε ποιον ανήκει;

Κύριε διευθυντά,
ξεκίνησε μια νέα σχολική χρονιά, με ευχές, να είναι καλή, δημιουργική, με υγεία και καλή δύναμη. Το εύχομαι και προσωπικά, σε όλους.
Οι προϋποθέσεις όμως δεν φαίνονται και πολύ κατάλληλες για κάτι τέτοιο, όσο και αν όλοι το ευχόμαστε.
Διαπιστώνουμε όλοι ότι τα σχολεία έχουν ανάγκες που παραμένουν σε εκκρεμότητα, εκπαιδευτικοί έχουν δυσκολίες, φοιτητές, μετά τον πανηγυρισμό της επιτυχίας τους, αγωνίζονται να βρούνε στέγη ή εστία για να ξεκινήσουν ήρεμα τις σπουδές τους, για τις οποίες με πολλή αγωνία και μόχθο προετοιμάστηκαν.
Προεκλογικά σενάρια για να μάς ετοιμάσουν για τις νέες πολιτικές εξελίξεις.
Όλοι μας ξεκινάμε, αντί την ηρεμία και την αισιοδοξία, με ανασφάλειες, αγωνίες και προβλήματα.
Μέσα σε όλο αυτό τον “πανικό” το “κερασάκι στην τούρτα” ήλθε και το Υπερταμείο, η Δημόσια περιουσία και όλα όσα ακούγονται…
Παραστατικό και κατατοπιστικό το δημοσίευμα στην εφημερίδα σας “Χ.Ν.”, του κ. Χιωτάκη Σήφη, σχετικά με τη δημόσια περιουσία. Εκφράζει την αγωνία του, που σαφώς είναι αγωνία και όλων των Ελλήνων. Αναφέρει ότι τα Νεώρια, η Πινακοθήκη, το Ινστιτούτο Υποτροπικών, τα Αρχαιολογικά μουσεία και όχι μόνο, ανάλογα δημόσια κτήρια και σε πόλεις της υπόλοιπης Ελλάδας, δεν είναι δικά μας. Συμμερίζομαι την αγωνία του και ερωτώ κι εγώ, που ίσως και νά ’ναι λίγο αφελές: Ο Παρθενώνας τίνος είναι; Με το αίμα τους οι πρόγονοί μας ύψωναν την Ελληνική σημαία στο Ακρωτήρι, στον Φιρκά, στον Παρθενώνα και σε όλη την Ελλάδα, απ’ άκρη σε άκρη. Τώρα δεν έχουμε τίποτε δικό μας; Δεν μάς ενδιαφέρει τι ακριβώς έχουμε; τι μάς απόμεινε; Ερωτήσεις ίσως ενός μικρού παιδιού.
Όλα αυτά όμως που ακούω με κάνουν να νιώθω ευάλωτη, ανενημέρωτη, άσχετη και αφελής. Μπορώ να περιμένω κάτι πλέον θετικό, για να πάρω δύναμη εγώ, εσείς, όλοι μας, για να κρατήσουμε τις οικογένειές μας, τις περιουσίες μας, τη θρησκεία μας, τα ήθη και έθιμα, την ταυτότητά μας; Την ταυτότητα την ελληνική κι όχι μια ταυτότητα που θα είναι ένα κομμάτι μιας παρέας κρατών…
Επί 400 χρόνια, οι πρόγονοί μας δεν έχασαν την ταυτότητά τους…
Τι πρέπει να κάνουμε; τι μπορούμε να κάνουμε; τι υποχρεούμαστε να προσπαθήσουμε; H πατρίδα μας που λέγεται ΕΛΛΑΔΑ, πρέπει να υπάρχει ένδοξη, η ιστορία της να μπαίνει στις ψυχές των παιδιών μας και όλοι μας να ζούμε, έχοντας σκοπό την Ελλάδα μας να την έχουμε ελεύθερη για να αναπνέουμε κι εμείς τον ελεύθερο καθάριο αέρα της λευτεριάς.
Mαριάννα Μαυροματάκη