Κύριε διευθυντά,
το κείμενο που ακολουθεί πρέπει να ενδιαφέρει τους χιλιάδες ιδιοκτήτες airbnb που έχουμε στο νομό μας. Επίσης θα είναι καλό να το διαβάσει ο δήμαρχος Σημανδηράκης για να καταλάβει, ίσως, πως τα airbnb δεν είναι η έξαρση μιας επιδημίας, αλλά ό,τι το καλύτερο για τον δήμο μας και τους δημότες του.
Die im Schatten stehen, die sieht man nicht (Bertolt Brecht )
Αυτούς που στέκονται στην σκιά (στο περιθώριο) δεν τους βλέπει κανείς.
Όταν γίνεται δημόσια λόγος για τα airbnb, τότε μόνο για να παρουσιαστούν ως πρόβλημα.
Για τους πάνω από εκατό χιλιάδες Έλληνες που έχουν airbnb δεν μιλάει σχεδόν κανείς, και όποιος το κάνει, θα το κάνει για να τους κατηγορήσει πως δεν ενοικιάζουν τα σπίτια τους μακροπρόθεσμα σε Έλληνες πολίτες. Οι ιδιοκτήτες ενός, ή δύο ακίνητων, που τα έχουν κάνει airbnb δεν στέκονται στο φως της δημοσιότητας, γιατί δεν είναι στη μεριά του τρέχοντος πολιτικά ορθού: Δεν ενοικιάζουν τα σπίτια τους στον φοιτητή ή τον δάσκαλο. Είναι καπιταλιστές που ενεργούν κατά του κοινού συμφέροντος. Πρέπει να ντρέπονται και να κρύβονται από τον ηθικό δικαστή τους.
Αν δεν καταργήσουμε τελείως τα airbnb, τότε τουλάχιστον ας τα περιορίσουμε.
Διαβάζουμε πως για να περιοριστεί ο αριθμός των airbnb γίνονται σκέψεις να επιτραπεί στα τοπικά δημοτικά συμβούλια κάθε δήμου μετά από επιστημονική μελέτη να αποφασίζουν πόσα airbnb θα επιτρέπουν στον δήμο τους.
Ο ιδιοκτήτης ενός ακίνητου, στον ελεύθερο κόσμο, και όχι στον κομμουνισμό, πρέπει να έχει το δικαίωμα να ενοικιάσει το ακίνητό του σε όποιον ιδιώτη του το ζητήσει και για όσον καιρό θέλει. Δεν έχει καμία υποχρέωση, ούτε νομική ούτε ηθική, να θυσιάσει τα δικά του συμφέροντα για άλλους, που δεν έκαναν τις ανάλογες θυσίες να αποκτήσουν και αυτοί ακίνητο, ή που δεν είχαν για άλλους λόγους τη δυνατότητα να αποκτήσουν. Αν είχε αυτή την υποχρέωση, θα έπρεπε και όλοι οι άλλοι πολίτες να συμμετάσχουν ανάλογα στην ικανοποίηση των αναγκών για στέγαση. Πιο απλά: Αν εγώ μπορώ με βραχυπρόθεσμη μίσθωση να κερδίζω κατά μέσο όρο 800 ευρώ το μήνα και για το ίδιο ακίνητο με κλασική μακροχρόνια μίσθωση 300 και το κράτος δεν μου επιτρέπει να το ενοικιάσω βραχυπρόθεσμα για να καλυφτούν οι ανάγκες στέγασης του πληθυσμού, με υποχρεώνει, έμμεσα, να πληρώνω εισφορά 500 ευρώ το μήνα για την στέγαση πολιτών. Αυτό θα ανταποκρινόταν μόνο τότε στην θεμελιώδη αρχή της ισονομίας αν και όλοι οι άλλοι πολίτες πλήρωναν ανάλογη εισφορά.
Να μην επιτρέπεις σε έναν ιδιοκτήτη ακίνητου να ενοικιάσει το σπίτι του όπως αυτόν συμφέρει, στην ουσία είναι αντισυνταγματικό και παραβιάζει τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς.
Αλλά αυτό έχει γίνει αποδεχτό από το νομοθέτη, γι’ αυτό οι βραχυπρόθεσμες μισθώσεις είναι νόμιμες και έχουν μητρώο.
Από τη στιγμή που η βραχυπρόθεσμες μισθώσεις είναι νόμιμες, είναι καθαρή αυθαιρεσία του κράτους να περιορίζει τον αριθμό τους, να λέει δηλαδή σε κάποιους εσύ ναι και ο άλλος όχι.
Δραματικά γίνονται τα πράγματα όταν αυτή την απόφαση θα μπορούν να την παίρνουν δημοτικά συμβούλια του κάθε τόπου. Εκεί άνθρωποι, οι ίδιοι με ιδιωτικά συμφέροντα στον τόπο τους, θα μπορούν να αποφασίζουν, στην ουσία κατά το δοκούν, τι θα κάνουν και τι δε θα κάνουν οι δημότες με την περιουσία τους. Αυτό συνιστά κατάλυση του κράτους δικαίου. Ο δήμος ως τσιφλίκι του δήμαρχου. Όταν έχεις ένα ακίνητο που θέλεις να το ενοικιάζεις ως βραχυπρόθεσμη μίσθωση, αν είσαι τυχερός θα έχεις δήμαρχο που θα σου το επιτρέψει, αν όχι, αποφασίζει ο δήμαρχος τι θα το κάνεις. Επιστροφή στον μεσαίωνα, που ήσουν δούλος τοπικών αρχόντων.
Μα θα υπάρχουν επιστημονικές μελέτες, ακούω να λένε.
Άσχετα πως δεν μπορεί να υπάρξει επιστημονική μελέτη βάση της οποίας θα λες στον ένα ναι και στον άλλο όχι, αν η μελέτη είναι επιστημονική, αυτό σημαίνει πως υπάρχει ένας αντικειμενικός “αλγόριθμος” για τον περιορισμό των βραχυπρόθεσμων μισθώσεων για όλη τη χώρα! Μετά, τι δουλειά έχουν τα δημοτικά συμβούλια να αποφασίσουν για τον τοπικό περιορισμό!
Οτιδήποτε αφορά την χρήση της ιδιοκτησίας ενός Έλληνα πολίτη, πρέπει να ισχύει για όλη την Ελλάδα βάση των ίδιων νόμων και είναι υπόθεση του κεντρικού κράτους, και ΟΧΙ ΤΩΝ ΔΗΜΩΝ!!!
Όλα αυτά που έγραψα ισχύουν για φυσικά πρόσωπα που ενοικιάζουν ένα δύο ακίνητα με βραχυπρόθεσμη μίσθωση.
Δεν ισχύουν για επαγγελματίες και εταιρείες που εκμεταλλεύονται τους πιο ευνοϊκούς όρους της βραχυπρόθεσμης μίσθωσης για να είναι πιο ανταγωνιστικοί απέναντι στα κλασικά ξενοδοχεία. Αν θέλει λοιπόν το κράτος κάποιους περιορισμούς, να ασχοληθεί μόνο με αυτούς τους επαγγελματίες και να αφήσει τον απλό Έλληνα πολίτη, που τόσο υπέφερε από δέκα χρόνια κρίσης, να είναι μια φορά και αυτός ο τυχερός μιας συγκυρίας.
Τα airbnb είναι η επανάσταση των “μικρών” ανθρώπων.
Είναι μια σιωπηλή και δημιουργική επανάσταση. Ο άνθρωπος που δουλεύει και δημιουργεί δεν φωνάζει. Άλλωστε δεν έχουν λόμπι οι μικροϊδιοκτήτες των airbnb.
Φωνάζουν οι άλλοι: Οι βολεμένοι καρεκλοκένταυροι, που δεν καταλαβαίνουν τίποτα, αλλά έχουν άποψη για όλα, θέλουν να επέμβουν για να δικαιολογήσουν κάπως την καρέκλα τους. Καθοδηγούμενοι, συνήθως χωρίς να το ξέρουν, από τα μεγάλα συμφέροντα, ίσως και κάποιες φορές από αυτά καλά πληρωμένοι (λαδωμένοι για να λέμε τα σύκα σύκα). Μαζί τους και πολιτικοί που, χωρίς να έχουν μελετήσει το αντικείμενο από τις ρίζες του και στην ουσία του, προσαρμόζονται απλά στην μόδα της πολιτικής ορθότητας που εδώ λέει να είμαστε μαζί με αυτόν που ζητάει σπίτι, αυτός που προσπαθεί να βγάλει λίγα ευρώ παραπάνω για να βγει από τη μιζέρια, εκμεταλλευόμενος με τον καλύτερο γι’ αυτόν τρόπο την μικρή του ιδιοκτησία, φαίνεται να μην είναι Έλληνας πολίτης με τα δικαιώματά του, αλλά ένας ανήθικος μικροκαπιταλιστής που μολύνει την ατμόσφαιρα.
Τα airbnb έχουν πάρα πολλά οφέλη.
Για τον τουρισμό: Νέοι άνθρωποι από όλο τον κόσμο προτιμούν τα airbnb, αν δεν βρουν airbnb στην Ελλάδα (ή στα Χανιά για εμάς) θα κάνουν αλλού διακοπές. Οι επισκέπτες των airbnb μένουν συχνά για πολλές μέρες, εβδομάδες ή και μήνες στο airbnb και λαμβάνουν μέρος στην τοπική ζωή, πάνε σε μουσεία, σε ταβέρνες, ρωτούν για τοπικά σπεσιαλιτέ (τους αρέσει η χανιώτικη μπουγάτσα), ψωνίζουν στη λαϊκή, στον μπακάλη της γειτονιάς, στον φούρνο και πάει λέγοντας. Έρχονται το χειμώνα ως ψηφιακοί νομάδες. Οι επισκέπτες των airbnb είναι οι ποιοτικοί τουρίστες, που κατά τ’ άλλα τόσο πολύ θέλουμε, είναι επίσης χειμερινός τουρισμός.
Για την οικονομία του κράτους: Το κράτος εισπράττει φόρους, όχι μόνο άμεσα από την φορολόγηση των ενοικίων, αλλά ξανά και ξανά από το χρήμα που μπήκε στον οικονομικό κύκλο.
Για τεχνίτες και μαγαζιά. Για να μετατραπεί ένα απλό σπίτι σε airbnb και για να είναι μετά ενεργό θα δουλέψουν ή θα πουλήσουν: Χτίστες, μπογιατζήδες, ξυλουργοί, αλουμινάδες, μαρμαράδες, πλακατζήδες, ηλεκτρολόγοι και άλλοι. Μαγαζιά με ηλεκτρικές συσκευές, με ξενοδοχειακό ιματισμό και εξοπλισμό, επιπλάδικα, μαγαζιά με χαλιά, καθαριστήρια και άλλα.
Τα airbnb ανασταίνουν (με την έννοια του Λάζαρου) ερείπια και ολόκληρες γειτονιές. Στα Χανιά, τους πρώτους ορόφους όλης της παλιάς πόλης, τα ισόγεια είχαν αναστήσει ήδη η εστίαση και άλλα μαγαζιά. Αυτοί οι όροφοι δεν κατοικούνταν καν, άρα τα airbnb δεν μειώνουν σε αυτήν την περίπτωση την προσφορά σε κλασική μίσθωση.
Ανεβάζουν την ποιότητα των αστικών κατοικιών κατακόρυφα. Για να γίνει ένα airbnb ανταγωνιστικό πρέπει να είναι τέλειο. Δεν μπορεί να έχει σοβάδες να πέφτουν, υγρασίες και σάπια υδραυλικά.
Πολλά από τα Airbnb επιστρέφουν κάποια στιγμή ποιοτικά αναβαθμισμένα στην κλασική μίσθωση.
Η απασχόληση με τα airbnb κάνει καλό στην ψυχολογία του ιδιοκτήτη. Εκτός του χρήματος που εισπράττει, ξυπνά μέσα του η δημιουργικότητα, τον βάζει σε μια γενική εγρήγορση, του αυξάνει την αυτοπεποίθηση, τον κάνει πιο θετικό απέναντι στη ζωή. Πολίτες με θετική ψυχολογία είναι πλεονέκτημα για την οικονομία και για όλη τη λειτουργία μιας χώρας.
Πως σε έναν βαθμό επηρεάζουν τις τιμές των ενοικίων και περιορίζουν κάπως την προσφορά σπιτιών προς κλασική μίσθωση, είναι το αναπόφευκτο τίμημα που έχει κάθε ανθρώπινη επιλογή.
Το όφελος από τις βαραχυπρόθεσμες μισθώσεις σε σχέση με τις αρνητικές παρενέργειες, για το σύνολο της κοινωνίας, εκτιμώ πως είναι 80% προς 20%.
Είναι εντελώς παράλογο να πιστεύουμε πως μειώνοντας τεχνητά το όφελος, βάση επιστημονικών μελετών (που μόνο επιστημονικές δεν είναι, δεν υπάρχει εκεί επιστήμη που τα ανθρώπινα πιστεύω, θέλω, προτιμώ είναι μέρος της εξίσωσης) από το 80% στο, ας πούμε, 70%, θα μειωθούν οι παρενέργειες στο 10%. Στην πραγματικότητα όταν επέμβεις σε έναν μηχανισμό που δουλεύει άψογα, μπορείς να τον κάνεις να μην δουλεύει πια καθόλου. Μια κρίσιμη βίδα να απομακρύνεις, το σύστημα παραλύει.
Η μέθοδος πονάει κεφάλι κόβει κεφάλι δεν είναι ποτέ λύση ενός προβλήματος. Για τα πάντα υπάρχουν στον ελεύθερο και ορθολογικό κόσμο έξυπνες λύσεις.
Για παράδειγμα θα μπορούσε να διατεθεί ένα μέρος των φόρων που εισπράττει το κράτος από τις βραχυπρόθεσμες μισθώσεις στη δημιουργία νέων φοιτητικών εστιών.
Φοιτητές που θα προτιμούν συγκατοίκηση με άλλους φοιτητές, σε ιδιωτικά διαμερίσματα, να παίρνουν πιο ψηλό επίδομα ενοικίου από αυτούς που θέλουν ένα διαμέρισμα για τον εαυτο τους.
Όπως έγραψα πιο πάνω, όσο είναι αυτό νομικά δυνατό, να περιοριστεί η δραστηριότητα της βραχυπρόθεσμης μίσθωσης σε φυσικά πρόσωπα: στους ίδιους τους ιδιοκτήτες μικρών ακινήτων.
Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει σοβαρή έλλειψη κατοικιών στην Ελλάδα. Το πρόβλημα, εν μέρει, δημιουργείται επειδή όλοι θέλουν να κατοικούν κοντά στη δουλειά τους ή στο κέντρο της πόλης. Αν ήταν διατεθειμένοι να μένουν λίγο πιο μακριά από τον τόπο εργασίας τους ή λίγο πιο έξω από το κέντρο της πόλης, όπως συμβαίνει στις περισσότερες άλλες χώρες, το πρόβλημα θα γινόταν πολύ μικρότερο. Μεγαλύτερη κινητικότητα λοιπόν.
Μια έξυπνη λύση είναι επίσης τα φτηνά στεγαστικά δάνεια για νέους.
Τα airbnb δεν εκτοπίζουν μόνιμους Έλληνες κάτοικους από τις γειτονιές τους ή από τις πολυκατοικίες, αφού το 70% των Ελλήνων μένουν σε δικά τους σπίτια. Στην πολυκατοικία που μένω, στο κέντρο της πόλης, από τα 28 διαμερίσματα είναι μόλις 2 airbnb, το ίδιο ισχύει και για την πολυκατοικία που μένει η μητέρα μου. Εκεί που μιλάμε για γειτονιές μόνο με τουρίστες, η κατάσταση ήταν και πριν των airbnb περίπου η ίδια, απλά προστέθηκαν τωρα και σπίτια που πριν δεν κατοικούνταν καθόλου και ανακατασκευάστηκαν για να γίνουν airbnb.
Τα airbnb είναι μια άκρως θετική εξέλιξη στον τομέα του τουρισμού, γιατί φέρνουν οφέλη του τουρισμού σε πολλούς Έλληνες πολίτες και στις τοπικές οικονομίες, αντίς σε λίγες μεγάλες, συχνά ξένες, εταιρίες.
Αν το κράτος, ή ο δήμος, πει σε κάποιον που έχει airbnb πως πρέπει να το καταργήσει ως airbnb γιατί χρειάζονται σπίτια, π.χ., οι φοιτητές, ο ιδιοκτήτης θα πει από μέσα του: Το σπίτι μου θα το δώσω σε αυτούς που θέλω εγώ και για όσο καιρό θέλω εγώ, ως τώρα γι’ αυτό πλήρωνα φόρους στο κράτος, αν αυτό δεν τους θέλει πια, τόσο το καλύτερο για μένα.
Και κάτι άλλο: Ο πολιτικός που πιστεύει πως θα κερδίσει ψήφους με το να περιορίσει τα airbnb, κάνει λάθος. Αυτός που θα βρει σπίτι να μείνει, δεν τον ενδιαφέρει γιατί το βρήκε, αυτός όμως που επένδυσε σε airbnb και χάνει τα πάντα, ξέρει πολύ καλά ποιος του έφταιξε.
Γιώργος Κιαγιάς
