∆ηµοκρατία, όπως µας είχαν µάθει στο σχολείο και µας λένε συνέχεια, είναι το πολίτευµα, όπου ο λαός είναι κυρίαρχος και ασκεί, άµεσα ή/και έµµεσα, την εξουσία.
Επειδή, λοιπόν, πολλά και διάφορα θα γραφούν και θα ειπωθούν µε αφορµή τα 100 χρόνια της δηµοκρατίας του Μεσοπολέµου και τα 50 χρόνια της Μεταπολίτευσης από πολλούς, προσωπικά, όµως, εάν µας ρωτήσετε, αλλιώς τη σκεφτόµαστε και τη θέλουµε την αληθινή δηµοκρατία και γι’ αυτήν πάντα θ’ αγωνιζόµαστε αψηφώντας το όποιο τίµηµα.
Αληθινή δηµοκρατία λέµε ότι είναι να σέβοµαι ανυπόκριτα τα ατοµικά και τα κοινωνικά δικαιώµατά σου και να σέβεσαι ταυτόχρονα και εσύ, καλέ µου άνθρωπε, τα δικά µου.
Είναι να τηρούνται απ’ όλα ανεξαιρέτως τα µέλη του οργανωµένου κοινωνικού συνόλου και δίχως «παραθυράκια προς εαυτούς και ηµέτερους» απαρέγκλιτα όλοι οι νόµοι και όχι να «χαλκεύονται» υπέρ ολίγων και εις βάρος των πολλών.
Είναι να εκπληρώνουν όλοι τις υποχρεώσεις τους στο ακέραιο και χωρίς δόλιες υπεκφυγές τόσο απέναντι στο κράτος, όσο και προς τους συµπολίτες µας.
Είναι η µε λόγια και έργα όλων µας προστασία όλων των συµπολιτών µας από κάθε στείρο φανατισµό, άγονο ρατσισµό και τυφλό φασισµό, που διχάζουν τις κοινωνίες.
Είναι η συνεχής µέριµνα της εκάστοτε κυβέρνησης για προσοδοφόρα και κοινωφελή εργασία, για δηµόσια και δωρεάν και ποιοτική εκπαίδευση και υγειονοµική περίθαλψη προς όλους δίχως διακρίσεις τους πολίτες.
Είναι ο διαρκής άγρυπνος έλεγχος των κρατούντων εκ µέρους των πολιτών εάν τηρούνται έµπρακτα οι νόµοι και τα υπεσχηµένα εις όφελος της κοινωνίας µε απώτερο στόχο ένα καλύτερο παρόν για εµάς και ένα πιο ανθρώπινο µέλλον για τις κατοπινές γενιές.
Τέλος, αληθινή δηµοκρατία θεωρούµε πως είναι ο ελεύθερος και ανοικτός και γονιµοποιός διάλογος και η άοκνη κοινή µε όσες ψυχοσωµατικές και πνευµατικές διαθέτει ο καθένας εξ ηµών δυνάµεις των πολιτών προσπάθεια για την αντιµετώπιση των κοινών καθηµερινών προβληµάτων, αλλά συνάµα και η αέναη ενεργός συµµετοχή µας στα κοινά και στα κέντρα λήψης αποφάσεων.
Αλήθεια, εσείς τι λέτε;
