Οι αναφορές και κάλυψη της Τουρκίας από τα ΜΜΕ

Η κάλυψη της Τουρκίας και των σχετικών με αυτή τη χώρα από τα ΜΜΕ της Κυπριακής Δημοκρατίας συμπεριλαμβανομένων των ηλεκτρονικών είναι κάτι που θα εξετάσουμε σήμερα.
Το θέμα είναι πολύ λεπτό και βεβαίως χρειάζεται οι παίχτες να το μελετήσουν προτού ασχοληθούν μ’ αυτό.
Πρέπει ένας να προσέξει μιλώντας για τη Τουρκία να μην της κάνει ρεκλάμα και ίσως άθελά του να προπαγανδίσει αυτά που η χώρα και ο σημερινός αυθέντης της κ. Ερντογάν επιδιώκουν.
Και πρώτο το θέμα ορισμένων όρων που χρησιμοποιούνται από τα ΜΜΕ: ο κ. Ερντογάν αποκαλείται από ορισμένους «σουλτάνος». Ο κ. Ερντογάν ούτε σουλτάνος είναι ούτε η χώρα του είναι αυτοκρατορία. Και διερωτάται κάποιος γιατί με το να τον αποκαλούμε «σουλτάνον» δίδομεν περισσότερη αξία και στον ίδιο και στη χώρα του. Τελευταίως δε ένα τηλεοπτικό μέσο μίλησε και για «σεράι».
Αυτά νομίζω πρέπει να σταματήσουν γιατί είναι και λανθασμένα και κάνουμε το αντίθετο απ’ ό,τι θα θέλαμε στη περίπτωση δίδοντας περισσότερη αξία στη χώρα και στους ηγέτες της.
Το δεύτερο που ήθελα να αναφέρω είναι η κάλυψη των περί Τουρκίας στα ΜΜΕ. Αντιλαμβάνομαι βέβαια ότι η Τουρκία είναι σημαντικός παράγοντας για τη χώρα μας. Από την άλλη μεριά δεν πρέπει να αφιερώνουμε τόσο μέρος της ενημέρωσης για τη Τουρκία και το τι γίνεται σ’ αυτή. Και κυρίως δεν μας ενδιαφέρει ούτε πρέπει να μας ενδιαφέρει τί λέει ο κ. Ερντογάν και οι φίλοι του κάθε λεπτό. Σαν παράδειγμα, έχουμε τώρα την άσκηση των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων υπό το όνομα «Γαλάζια Πατρίδα». Εκτενέστατα ρεπορτάζ αφιερώνονται σ’ αυτή την άσκηση με διάφορα σχόλια για το «σουλτάνο» και τί είπε ο σουλτάνος και οι επιτελείς του, πόσα πλοία και αεροπλάνα λαμβάνουν μέρος σ’ αυτή την άσκηση και την «τρομερή» δύναμη που υποδεικνύει αυτή η άσκηση ότι έχει η Τουρκία. Σαν αποτέλεσμα πολύς κόσμος τρομοκρατείται και οδηγείται σε λανθασμένα συμπεράσματα σχετικά με τη δύναμη της Τουρκίας και τους σκοπούς της. Σ’ ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα που παρακολουθούσα, ένας δημοσιογράφος ρώτησε ένα φιλοξενούμενό του «ιδικό» αν κατά τη γνώμη του αυτή η άσκηση έχει σχέση και με τη Κύπρο. Για να μην παρεξηγηθώ: ο κόσμος πρέπει να ενημερώνεται αλλά με φειδώ και έχοντας υπόψη μας πάντοτε τις περιστάσεις και κυρίως το εθνικό συμφέρον.
Και τώρα έρχομαι στο τελευταίο θέμα αυτού του άρθρου: τις ερωτήσεις των δημοσιογράφων και τις απαντήσεις των φιλοξενουμένων τους. Για θέματα εθνικής ασφάλειας και που άπτονται των εθνικών συμφερόντων είναι προτιμότερο να μην γίνονται ερωτήσεις ή αν γίνονται, ο ερωτούμενος να αρνείται να απαντήσει, a fortiori, αν ο ερωτούμενος είναι μέλος της κυβέρνησης ή έχει σχέση με τη πολιτική της χώρας.
Αυτά τα θέματα είναι πολύ λεπτά. Μέχρι που φθάνει το δικαίωμα στη πληροφόρηση και πού σταματά λόγω της ασφάλειας της χώρας και του εθνικού συμφέροντος;
Και βεβαίως γι’ αυτά τα θέματα ο καθένας θα αποφασίσει τι θα πράξει σύμφωνα με την εκτίμηση των γεγονότων εκ μέρους του και μετά σύμφωνα με τη συνείδησή του.
Και ας σταματήσουμε να κάνουμε τζάμπα προπαγάνδα για τη Τουρκία και για τους ηγέτες της, εφόσον η χώρα αυτή μας φέρεται περισσότερο από εχθρικά.