Η ανάγκη στήριξης του δηµόσιου πανεπιστηµίου

Ως “παιδί” του ελληνικού δηµόσιου πανεπιστήµιου, από το οποίο ξεκίνησα και σήµερα έχω την τιµή να υπηρετώ, το θεωρώ ως έναν από τους ελάχιστους, ίσως και τον τελευταίο, µηχανισµούς παροχής ίσων ευκαιριών προς όλες και όλους. Κι αυτό γιατί το ελληνικό δηµόσιο πανεπιστήµιο χωρά από το κορίτσι του αγρότη από τις Σέρρες και το γιο του ταβερνιάρη από τη Θεσσαλία µέχρι τα παιδιά που αποφοίτησαν από τα καλύτερα ιδιωτικά σχολεία των Αθηνών.
Για τον λόγο αυτό θεωρώ ότι κάθε συζήτηση που ξεκινά για το θέµα, θα πρέπει να γίνεται µε στόχο να δυναµώσει και να διασφαλίσει πρώτα τη σε υψηλό επίπεδο λειτουργία του δηµόσιου πανεπιστηµίου και όχι απλά να ανοίξει το δρόµο στα λεγόµενα πανεπιστήµια του ενός ορόφου.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να γίνει κάτι τέτοιο µε βασικότερο τη χρηµατοδότηση, που αυτή τη στιγµή είναι πενιχρή και φυσικά την ενίσχυση της έρευνας. ∆εν ανήκω σε αυτές που αποκλείουν τα ιδιωτικά πανεπιστήµια από τη συζήτηση, αλλά µε την προϋπόθεση ότι πρώτα θα στηρίξουµε τα δηµόσια.