“Το 2019 θα είναι η χρονιά της αναγέννησης της πατρίδας μας. Και με τη δική σας σφραγίδα, η αναγέννηση αυτή θα είναι οριστική…”.
(Από το πρωτοχρονιάτικο μήνυμα του κ. πρωθυπουργού, 1/1/2019)
Η αναγέννηση είναι κανόνας της φύσης, όχι όμως και της πολιτικής! Η εναλλαγή ημέρας και νύχτας, η βεβαιότητα ότι με την Πρωτοχρονιά θα αρχίσει το φως να νικάει το σκότος, η ελπίδα ότι το αύριο θα είναι καλύτερο από το σήμερα, είναι θεμελιώδη στοιχεία σύμπασας της οικουμένης στην οποία ζει κι ο άνθρωπος.
Τις εναλλαγές αυτές εκμεταλλευόμαστε, ώστε να ζούμε καλύτερα προσαρμοζόμενοι σ’ αυτές. Αυτό είναι κι ο στόχος της πολιτικής: να προσαρμόζεται στα νέα δεδομένα, παρακάμπτοντας πολλές φορές τη βούληση του λαού.
Αυτή η ελπίδα για ένα «αύριο -που- όλα θα πάνε καλύτερα», τρέφει τη θέληση για ζωή, για δημιουργία, για διαιώνιση. Τρέφει και την πολιτική. Γι’ αυτό υπάρχουν οι “ανασχηματισμοί”, οι “διασπάσεις” οι “ανεξαρτητοποιήσεις”, η δημιουργία “μικροκομμάτων”.
Το ίδιο συμβαίνει και με την εναλλαγή των προσώπων μιας κυβέρνησης, ενός καθεστώτος, μιας πολιτικής. Αλλά και στην ιδιωτική μας ζωή, στα πρόσωπα που μας συντροφεύουν, στις παρέες ή στις σημαίνουσες προσωπικότητες που γνωρίζουμε.
Γι αυτό υπάρχουν κι οι εκλογές, τα πολιτικά ή ιδιωτικά “διαζύγια”, γι’ αυτό κάνουμε επιλογές ή απορρίψεις φίλων. Γι’ αυτό υπήρχαν στο παρελθόν οι “αποστασίες”, οι “συγκυβερνήσεις”, οι “μεταπηδήσεις” από κόμμα σε κόμμα, όπως θα δούμε να γίνεται αθρόα, λίγο πριν τις επικείμενες εκλογές.
Απλά, στην πολιτική, άλλους ψηφίζεις, άλλοι σου προκύπτουν. Ενώ το λογαριασμό του “ανακατώματος της τράπουλας”, πάντα πληρώνει ο λαός!
Κυρίως οι πολιτικές εναλλαγές -όπως η αναμενόμενη στους Συριζανέλ- δείχνουν, όχι μόνο την αστάθεια του ανθρώπινου χαρακτήρα, αλλά και το πανάρχαιο μυστικό της πολιτικής – τον καιροσκοπισμό: πηγαίνεις με εκείνον που κατά τα φαινόμενα θα είναι η επόμενη εναλλαγή στην εξουσία! Τέτοιες “εναλλαγές” δεν είναι ποτέ για το καλό του συνόλου.
Ολα αυτά, πλαισιωμένα από μια αδιόρθωτη τάση των κυβερνώντων να δίνουν απατηλές υποσχέσεις. Και, αντί να μας δίνουν κουράγιο και δύναμη στο να παλέψουμε την καθημερινότητα, μας προκαλούν μάλλον μεγαλύτερη απέχθεια προς την πολιτική. Θα μου πείτε πως αυτό είναι ζωή: συνεχής αγώνας και αδημονία για κάτι καλύτερο από αυτό που ζούμε. Αλλά πάντα αυτή η προσδοκία σκοντάφτει σε άστοχες υποσχέσεις ή άκαρπες πολιτικές καθώς και στην εκμετάλλευση ή την αποψίλωση -όπως τώρα- των λαϊκών κατακτήσεων.
Ετσι, όσο υπάρχει η πολιτική, πάντα οι πολιτικοί
-οποιασδήποτε απόχρωσης, θεσμού και θέσεως- θα μας “εύχονται” πως όλα από δω και πέρα θα πάνε καλύτερα!
Ετσι, κάθε καινούργια χρονιά γίνεται ευπρόσδεκτη με χιλιάδες φώτα, έστω και απατηλά. Παντού σε όλο τον κόσμο η προσδοκία για ένα καλύτερο μέλλον είναι αιτούμενο. Με μουσικές, θορύβους, διασκεδάσεις και πολιτικές… υποσχέσεις. Επενδύουμε, καλώς ή κακώς, στην ελπίδα κι ας διαψευδόμαστε οικτρά στο τέλος της χρονιάς…
