Κύριε διευθυντά,
τα τελευταία 20 χρόνια παρατηρείται μια λίαν ανησυχητική αναλγησία των νεοελλήνων στα πολύνεκρα ατυχήματα που έχουν μακάβρια αποτελέσματα με εκατοντάδες νεκρούς. Όλως ενδεικτικώς αναφέρω το ναυάγιο του πλοίου “ΣΑΜΙΝΑ” με 81 πνιγέντες (2000), τους 102 νεκρούς από τις πυρκαγιές στο Μάτι και τέλος ο τρομακτικός αριθμός των 15.000 νεκρών ένεκα της πανδημίας σαν να πέφτει δηλ. κάθε μέρα ένα λεωφορείο στο γκρεμό με 40 επιβάτες. Η ίδια αφασία παρατηρήθηκε στο φετινό καλοκαίρι που κάηκε η μισή Ελλάδα. Οι εκατόμβες των νεκρών οδηγούν σε εθνικό πένθος αλλά δυστυχώς η κοινωνία παραμένει απαθής λόγω παραλυσίας, έκπτωσης αξιών και παχυδερμίας. Η βία, το χαμηλό επίπεδο και η ανύπαρκτη ποιότητα στα κατάπτυστα σίριαλ, σε ώρες υψηλής τηλεθέασης, αλλοιώνουν την ψυχοσύνθεση του νεοέλληνα με αποτέλεσμα η ευαισθησία να μετατρέπεται σε αναισθησία. Η αθλιότητα των ιδιωτικών καναλιών με βομβαρδισμό από σήριαλ και ριάλιτι υποκουλτούρας επηρεάζουν δυσμενώς την πνευματική ανάπτυξη της νεολαίας. Η χυδαία κατάπτωση των ιδιωτικών καναλιών, με την ακένωτον κενότητα, πρέπει να σταματήσει επειγόντως. Δυστυχώς, ο υφυπουργός και προϊστάμενος για το ΕΣΡ Λιβάνιος, δεν έχει προβεί σε καμία σύσταση ούτε έχει επιβάλλει κυρώσεις στα κανάλια, γιατί απλούστατα βρίσκεται σε βαθύ ανατολίτικο λήθαργο. Να μην εκπλησσόμαστε λοιπόν όταν οι νεοέλληνες οδηγούνται στη βία και οι μαθητές στο bullying και στις καταλήψεις. Δυστυχώς, πέρασαν ανεπιστρεπτί οι εποχές που αποδίδετο στον άνθρωπο -ως εικόνα θεού- η δέουσα αξία της ανεκτίμητης ανθρώπινης ζωής. Η ζωή είναι μοναδική, ιερή και ανεπανάληπτη και αξίζει απροϋπόθετο σεβασμό. Ο θάνατος του ανθρώπου είναι δολοφονία του άξονα της γης. Αναμένω με ενδιαφέρον το σχόλιο του κ. Λιβάνιου.
- Ο Γεώργιος Τρανταλίδης, είναι δικηγόρος
Αγαπητέ, κύριε Γιώργο Τρανταλίδη,
τα πιο θερμά μας συγχαρητήρια για την ζωντανή, αληθινή και δίκαιη φωνή σας κι ελπίζω να ταρακουνήσει την κοινωνική αναλγησία σύμπαντος του Ελληνικού λαού και συνειδήσεις αρμοδίων και υπεύθυνων ηγετών [Κυβέρνησης κι όλων των Βουλευτών της χώρας], που καθεύδουν “τον ύπνον του δικαίου”, ενώ η όμορφη χώρα μας” “χάνεται και υποβαθμίζεται σε αγελαίο επίπεδο” στη σημερινή κοινωνική πολυπλοκότητα. Και σάς ευχαριστούμε προς τούτο θερμά και βέβαια συντάσσομαι και συνυπογράφω τις απόψεις σας και θαυμάζω την γενναιότητα του αληθινού ανθρώπινου προσώπου σας. Εκπλήττομαι για την αβυσσαλέα κοινωνική άγνοια εμάς των Ελλήνων πολιτών, που συνεχώς κι αναιτίως επικαλούμαστε με το παραμικρό το δικαίωμα της ελευθερίας, χωρίς να γνωρίζουμε ποιά, επιτέλους, είναι αυτή η χιλιοειπωμένη “Ελευθερία”. ΩΣΤΟΣΟ, είναι ανάγκη για μια μικρή αναφορά: ” Αυτό που κάνει τα ανθρώπινα όντα να ξεχωρίζουν από τα άλλα όντα, με έναν τρόπο που υπερέχει και πέρα από όλα τα άλλα, είναι η ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ, η φωνή της ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ, η δύναμη της ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ, η ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ της ΗΘΙΚΗΣ ΕΚΛΟΓΗΣ: μόνο με την άσκηση αυτής της δύναμης, δηλαδή της ελεύθερης εκλογής, ο άνθρωπος γίνεται άνθρωπος πραγματικά. Αλλά, για την ΠΡΑΓΜΑΤΩΣΗ ή ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ αυτής της έννοιας -ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ- απαιτείται η ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΗ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ της ΕΥΘΥΝΗΣ για την όποια επιλογή ή εκλογή μας. Αλλιώς, το δικαίωμα της ελευθερίας δεν υφίσταται: Και σ’ ολόκληρη την ανθρωπότητα, τίποτα δεν είναι πιο αποφασιστικής σημασίας από τις ελεύθερες πράξεις εκλογής που γίνονται από πρόσωπα προικισμένα με λόγο και συνείδηση. Αγαπητέ κ. Γ. Τρανταλίδη, η “Παιδεία¨στη χώρα μας “Εάλω”, εδώ και πολύν καιρό, γιατί -δυστυχώς- επικράτησαν οι μίζερες και μικρόψυχες τακτικές και πολιτικές, από άκρου εις άκρον της εν γένει κοινωνικής ζωής μας. Θλίβομαι, καθημερινώς, για το κατάντημα σύμπαντος του Ελληνικού Κράτους κι ευτυχώς διασκεδάζω με μερικά τηλεπαιχνίδια γνώσεων, όπου κοπέλες που σίγουρα αποφοίτησαν από το “Λύκειο”, κι ενδεχομένως είναι φοιτήτριες ή και πτυχιούχοι Πανεπιστημιακών Σχολών, που στη σχετική ερώτηση “ποιές πόλεις ανήκουν στην Περιφέρεια Θεσσαλίας;” απαντούν ευθαρσώς: ” Η Καβάλα!!!”. Έλεος πια!! Και πάλι συγχαρητήρια για το ανωτέρω αξιοθαύμαστο και φλογερό άρθρο σας, αλλά να γνωρίζετε ότι αμέτρητοι Έλληνες πολίτες συμμερίζονται και συντάσσονται με τις αληθείς απόψεις σας. Αυτή η “δυναμική” μπορεί να μην φαίνεται ή να μην εκδηλώνεται, αλλά σάς διαβεβαιώ ότι υπάρχει στο νου και τις καρδιές χιλιάδων και χιλιάδων ανθρώπων της πατρίδας μας, ανεξαρτήτως φύλου και όποιας κοινωνικής και πολιτικής πεποίθησης τους. Με εξαιρετική φιλική εκτίμηση: Γιώργος Καραγεωργίου, συντ/χος νομικός, κοινωνιολόγος ΧΑΝΙΑ [Από “Ερατεινή” Ημαθία ορμώμενος”.
Ο άνθρωπος για να μην χάνει την ψυχική του ισορροπία και δεν είναι μετά σε θέση να ζήσει τη δικιά του ζωή, από ένα σημείο και μετά δεν ασχολείται ούτε με το θάνατο των άλλων ούτε με τα προβλήματα του κόσμου, αυτό είναι εντελώς φυσιολογικό, ίσχυε πάντα και παντού και δεν έχει σχέση με τα σίριαλ στην τηλεόραση.
Τέτοια σίριαλ υπάρχουν παντού στον κόσμο, δεν είναι ελληνικό φαινόμενο, υπάρχουν γιατί υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που θέλουν να τα κοιτάζουν, δημοκρατία έχουμε και οι άνθρωποι επιτρέπεται να ζουν όπως θέλουν, ποιος είμαι εγώ, ποιος ο κ.Τρανταλίδης, ποιος ο κ. Λιβάνιος, για να ορίζουμε τι θα κοιτάζει ο κόσμος;
Aξιότιμε κ.Τρανταλίδη, νομίζω ότι η αγανάκτηση σας (εν μέρει δικαιλογημένη)σας παρασύρει να ζητάτε από το κοινοβουλευτικό μας πολίτευμα συμπεριφορά απολυταρχίας τύπου “αποφασίζομεν και διατάσσομεν”.Είναι γνωστό στους πάντες ότι η δημοκρατία όπως την ξέρουμε στην Ευρώπη έχει ατέλειες και είναι διαρκώς εξελίξημη.Ο Τσώρτσιλ νομίζω το απέδωσε στην ρεαλιστική του διάσταση.”Η δημοκρατία είναι το χειρότερο πολίτευμα,με εξαίρεση όλα τα άλλα”.Οι παραπάνω σχολιαστές κ.Καραγεωργίου και κ.Καγιάς καταθέτουν επαρκώς εμπεριστατωμένες απόψεις ,οι οποίες καταδεικνύουν ότι ο τρόπος που η κοινωνία αντιλαμβάνεται τα γεγονότα είναι πολυσύνθετος.Ο αξιότιμος κ.Καραγεωργίου ας μου επιτρέψει να μην συμφωνήσω στο ότι το παιχνίδι στην παδεία μας είναι χαμένο. ΄Εχουν γίνει μεγάλα λάθη και η απομάκρυνση από την κλασσική παιδεία είναι βουτιά στον Καιάδα του τίποτα.΄Ομως η νεολαία μας διαθέτει καλά μυαλά,είναι ανταγωνιστική και αρκεί μια διορθωτική κίνηση στον προσανατολισμό του εκπαιδευτικού μας συστήματος για να δούμε λαμπρά αποτελέσματα!! Από την περιπλάνηση μου στον κόσμο διαπίστωσα ότι οι νέοι μας δεν υστερούν σε τίποτα,ακόμη και με τις ελλειπείς συνθήκες που μέχρις στιγμής υπάρχουν στην χώρα μας….Με εκτίμηση
Αγαπητέ κ. Γιώργο Κιαγιά,
με απόλυτο σεβασμό κι εκτίμηση στο ελεύθερο, μοναδικό και διαφορετικό πρόσωπό σας και χωρίς ίχνος κριτικής για το ανωτέρω σχόλιό σας, ωστόσο, επιτρέψτε με -όλως φιλικώς- να σχολιάσω, ότι είναι σεβαστή η όποια δική σας κοσμοθεωρία για τον άνθρωπο, τον Θεό, κι ολάκερο το σύμπαν, αλλά είναι ΔΙΚΗ σας ΑΠΟΨΗ και θεώρηση των πραγμάτων κι εκπλήττομαι πόσο εύκολα την χαρακτηρίζετε οικουμενική – παγκόσμια δηλαδή, όταν για χιλιάδες και χιλιάδες χρόνια άνθρωποι σοφοί, ειδικοί επιστήμονες, ερευνητές και μελετητές ανάλωσαν τη ζωή τους για να σημαδέψουν – χαράξουν έναν κοινωνικό δρόμο που θα οδηγεί στην υποφερτή -έστω- θεμιτή κοινωνία – οικονομία, για ειρηνική συμβίωση και συνύπαρξη των συνανθρώπων όπου γης κι ωστόσο, ακόμη και στη σημερινή υψηλή ανάπτυξη και τεχνολογική πρόοδο, οι θεωρίες, μελέτες, φιλοσοφίες και τα παντοία κοινωνικά και οικονομικά συστήματά τους ΦΑΝΤΑΖΟΥΝ και είναι δυστυχώς Ο Υ Τ Ο Π Ι Ε Σ: Το γιατί, θαρρώ, πολλές φορές αναλύθηκε σε σχόλια κι εργασίες στα “Χ.Ν.”. Και μόλις παραπάνω αναλύθηκε ο ορισμός του ΑΠΟΛΥΤΟΥ μεγέθους του δικαιώματος της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ [φυσικά και δεν έχει σχέση με την πολιτική ελευθερία], το οποίο ΠΡΑΓΜΑΤΩΝΕΤΑΙ κι ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΕΤΑΙ μόνο με την ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΗ ΣΥΝΕΙΔΗΤΗΤΟΤΑ της ΕΥΘΥΝΗΣ για την όποια ΕΠΙΛΟΓΗ- ΕΚΛΟΓΗ ΜΑΣ. Αλλά, δυστυχώς, φαίνεται, ο ανωτέρω ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΟΡΙΣΜΟΣ της ελευθερίας αποτείνεται και πορεύεται στα “ΛΕΥΚΑ ΟΡΗ”!! Συνακόλουθα, δεν αναλύσατε [δεν σάς παίρνει κι ο χρόνος και ο χώρος βέβαια] “ποιά είναι, τέλος πάντων, αυτή η δικιά ζωή του κάθε ανθρώπου που όλοι οι άνθρωποι έχουν τις ίδιες φυσικές και συναισθηματικές ανάγκες να ικανοποιήσουν κ.λ.π, που χρειάζονται τόμοι και τόμοι για την ανάλυση αυτού του προβληματισμού…” και βέβαια έχετε παρεξηγήσεις και δεν αντιληφθήκατε την έξοχη απόδοση του σπάνιου άρθρου του κ. Τρανταλίδη. Εσείς μπορείτε να έχετε και να εξακολουθείτε να έχετε -δικαίωμά σας- όποια δική σας άποψη και δεν επιτρέπεται σε κανέναν να επέμβει σ’ αυτό το δικαίωμα, αλλά το ζήτημα δεν είναι αυτό κι ούτε το άρθρο εστιάζεται στο απαράδεκτο φαινόμενο των σίριαλ κ.λ.π θεαμάτων που ωστόσο ΦΑΝΕΡΩΝΟΥΝ ΣΙΓΟΥΡΑ και την πνευματική ποιότητα του σημερινού -κι έχετε δίκιο που το επεκτείνετε το θέμα- ανθρώπινου γένους, Και βέβαια, κανείς δεν μπορεί να επεμβαίνει στην όποια ηθική επιλογή των συνανθρώπων μας, αλλά, αγαπητέ κ. Γιώργο Κιαγιά, στη σημερινή [αλλά και την παλιότερη] κοινωνική πραγματικότητα και πολυπλοκότητα που οι άνθρωποι μαστίζονται, δεινοπαθούν και υποφέρουν από καθημερινά βάσανα και προβλήματα, δοκιμασίες σκληρές, δυσκολίες ανυπέρβλητες και παντοίους πειρασμούς και για την επίλυσή τους προβαίνουν σε αμέτρητες μεθόδους και πράξεις [είναι γνωστές κοινωνικές συμπεριφορές], ωστόσο, εμείς οι αδύναμοι άνθρωποι δεν αντιλαμβανόμαστε – συνειδητοποιούν ότι ΟΛΕΣ αυτές οι δοκιμασίες, τα κοινωνικά προβλήματα της καθημερινότητας, οι αμέτρητοι πειρασμοί [είναι γνωστοί κι αυτοί] μάς ΟΔΗΓΟΥΝ στη σύνεση, [ας μην αναφερθώ στην θεία Σοφία και παρεξηγηθώ ενδεχομένως], στην ΥΠΟΜΟΝΗ [μέγιστη αρετή και χάρισμα του ανθρώπου], στην πνευματική τελειότητα κι ολοκλήρωση εμάς των ανθρώπων! Αλλά, τώρα μπαίνουμε σε άλλα “αμπέλια” και “χωράφια” και ο διάλογος πάει πολύ μακριά. Χαίρομαι που ανταλλάξαμε τις όποιες απόψεις μας κι εύχομαι τα καλύτερα για υγεία κι εργασίες. Με εκτίμηση Γιώργος Καραγεωργίου, συντ/χος νομικός, κοινωνιολόγος ΧΑΝΙΑ.
Αγαπητέ κ. Καραγεωργίου, χαίρομαι που ακούγεται ξανά η σοφή φωνή σας.
Παραξενεύομαι που νομίζετε πως γενικεύω κάτι και το κάνω οικουμενικό, ακριβώς το αντίθετο κάνω όταν λέω πως δεν ισχύει για κάθε άνθρωπο το ίδιο.
Δεν μπορείτε, όμως, να αρνηθείτε πως σε όλον τον κόσμο υπάρχουν άνθρωποι απλοί σε μόρφωση και χαρακτήρα που τους αρέσει να βλέπουν σίριαλ, μάλιστα πιστεύω πως ο χαρακτήρας εδώ μετράει πιο πολύ από την μόρφωση, γνωρίζω γιατρούς, δικηγόρους, επιστήμονες γενικά, που παρακολουθούν με πάθος σίριαλ. Η μητέρα μου είχε τρία αδέρφια που όλα πήγαν πιο πολλά χρόνια στο σχολείο από αυτήν, που έβγαλε μόλις το δημοτικό. Και όμως η μητέρα μου δεν έχει κοιτάξει ποτέ σίριαλ, έχει όμως διαβάσει χιλιάδες λογοτεχνικά βιβλία. Τα αδέρφια της ούτε εφημερίδα δεν άνοιξαν ποτέ. Όλα είναι λοιπόν θέμα προσωπικότητας, και αυτή δεν γεννιέται αποκλειστικά από ανατροφή, μόρφωση, παιδεία, υπάρχει ασφαλώς και το DNA, αλλά και πέρα από αυτά, η προσωπικότητα είναι κάτι το μυστήριο, και τελικά δεν θα μπορέσουμε ποτέ να καταλάβουμε τι ακριβώς είναι ο άνθρωπος, αφού και τι είναι ελευθερία δεν μπορούμε να καταλάβουμε. Το σημαντικό είναι να δίνεται στους ανθρώπους η δυνατότητα να είναι ελεύθεροι και η δυνατότητα να ζουν ανάλογα με τον χαρακτήρα τους, αυτά νομίζω τα προσφέρει η Δημοκρατία.
Σχεδόν όλοι οι φίλοι μου παρακολουθούν σίριαλ και δεν θα μπορούσαν ποτέ να με πείσουν να τα κοιτάζω και εγώ, τα βρίσκω κούφια, βαρετά, χωρίς αισθητική, αυτοί όμως ενθουσιάζονται από αυτά. Εγώ πάλι ενθουσιάζομαι ακούγοντας κλασική μουσική και διαβάζοντας όμορφα ζωντανά βιβλία, εγώ πάλι δεν θα μπορούσα να τους πείσω να ακούσουν κλασική μουσική, που δεν τους αγγίζει ή μάλλον τους εκνευρίζει, ή να διαβάζουν. Αυτό δεν έχει να κάνει με την παιδεία, κανένας στο περιβάλλον μου δεν άκουγε κλασική μουσική, ούτε στο σχολείο την γνώρισα, απλά μου άρεσε από την πρώτη στιγμή που την άκουσα συνειδητά στο ράδιο, ήμουν 15, και μετά για πολλά χρόνια δεν άκουγα καμία άλλη μουσική.
Όσο και να ψάχνουν λοιπόν οι επιστήμονες για τον σωστό δρόμο στην ζωή, δεν πρόκειται να τον βρούνε, γιατί σωστοί δρόμοι υπάρχουν όσοι υπάρχουν και άνθρωποι.
Επίσης, δεν είμαι ιδεαλιστής, δεν έχω κάποια εικόνα για τον άνθρωπο, έχω μάθει να δέχομαι και να αγαπώ τους ανθρώπους και όλη τη ζωή όπως είναι, αυτό απελευθερώνει αφάνταστα και μας κάνει πιο δίκαιους στην κρίση μας. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν χρειάζονται βελτιώσεις, πάντα χρειάζονται, αλλά σε μικρά βήματα και φυσικά ό άνθρωπος δεν θα αλλάξει ποτέ ριζικά, πάντα θα είναι αυτός που γνωρίζουμε εδώ και χιλιάδες χρόνια. Δεν νομίζω πως πρέπει να ασχολούμαστε με το πως ζουν οι άνθρωποι τη ζωή τους, ο κάθε άνθρωπος είναι ικανός να βρει το δρόμο του. Τα θέματα που από δω και πέρα πρέπει να μας απασχολούν είναι η Δημοκρατία, η Ειρήνη, το Περιβάλλον, όλα τα άλλα τρέχουν σχεδόν από μόνα τους.
Με εκτίμηση
Αγαπητοί, Γιώργο και Γιώργο χάρηκα διαβάζοντας τον υψηλού επιπέδου και ευγενικό διάλογο ανάμεσα σας!
Ζούμε σε δύσκολες εποχές και θα ευχόμουν μεγαλύτερη συμμετοχή και επικοινωνία συμπολιτών μας επί σημαντικών θεμάτων!
Πραγματικά όσο οι οδύνες του παρελθόντος-Β.Π.Π, εμφύλιος- απομακρύνονται και οι μνήμες ξεθωριάζουν πρέπει να αναζητούμε, ιδιαίτερα οι νέοι, σταθερά βήματα πορείας στον ταχύτητα μεταβαλλόμενο σημερινό κόσμο!
Με εκτίμηση!
Αγαπητέ, κύριε, Γιώργο Κιαγιά,
Το μεσημέρι έγραψα ένα σχόλιο, κι όταν έφτασα στα τελειώματά του, ξαφνικά εξαφανίστηκε από την οθόνη ολόκληρο το κείμενο. Είμαι, βέβαια κι άσχετος με την καλή χρήση του κομπιούτερ, εν πάση περιπτώσει πάντα στον διάλογο θα υπάρχουν συμφωνίες, διαφωνίες και ενδεχομένως διαφορετικές εκτιμήσεις κι απόψεις και είναι σεβαστές κι αυτές. Βέβαια, άνθρωπος με τεράστια γκάμα γνώσεων και βιωμάτων, με καλή πάντα πρόθεση για όλους ανεξαιρέτως τους συνανθρώπους, βασίζεσαι στο κοινωνικό δόγμα “οι άνθρωποι απανταχού της γης έχουν και βιώνουν τις ίδιες φυσικές και συναισθηματικές ανάγκες”. Αυτή η αναγνώριση είναι πολύ σημαντική, αλλά, κ. Γιώργο Κιαγιά, η κοινωνική πραγματικότητα είναι ΕΝΤΕΛΩΣ διαφορετική και δύσκολα ΚΑΤΑΝΟΗΤΗ.
Εντυπωσιάστηκα με την σχεδόν παγιωμένη αντίληψή σου, ότι ” ΔΕΝ νομίζω πως πρέπει να ασχολούμαστε με το πώς ζουν οι άνθρωποι τη ζωή τους και ολοκληρώνετε την ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑ σας [τόσο εύκολα κι ανέξοδα]: ” ο κάθε άνθρωπος είναι ικανός να βρει το δρόμο του: ΟΧΙ, αγαπητέ Γιώργο, όχι δεν μπορεί ο άνθρωπος να βρει μόνος του τον όποιο δρόμο του. Όταν το κάνει αυτό [άλλο είναι το ζήτημα, το ΞΕΚΑΘΑΡΟ του δικαιώματος της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ] σίγουρα βρίσκει κι οδηγείται στον δρόμο των χαμαιτυπείων, της μιζέριας κι εξαθλίωσης των γνωστών και πολύ μεγάλων Γάλλων Ποιητών, του Βερλαίν δηλαδή και επιστήθιου φίλου του.!! Αλλοίμονο στην ανθρώπινη κοινωνία που δεν απασχολείται πώς ζουν οι άνθρωποι. Αγαπητέ κ. Γιώργο Κιαγιά, ανοίγονται μπροστά μας πολλά και δύσκολα προβλήματα… Κι ας σταματήσω σ’ αυτό το σημείο. Με φιλική εκτίμηση Γιώργος Καραγεωργίου, συντ/χος νομικός, κοινωνιολόγος, ΧΑΝΙΑ.
Αγαπητέ κ. Καραγεωργίου, όλα αυτά θα σήκωναν μεγάλη συζήτηση και ασφαλώς δεν θα την κάνουμε εδώ στην εφημερίδα. Μόνο λίγα. Όταν λέω πως δεν πρέπει να ασχολούμαστε με το πως πρέπει να ζει ό άνθρωπος, εννοώ με άνθρωπος το άτομο και όχι την κοινωνία, δεν κάνω δηλαδή κοινωνιολογία αλλά παίρνω πολύ στα σοβαρά την ελευθερία του ατόμου, νομίζω πως είναι αντίφαση να μιλάμε για ελευθερία του ατόμου και ταυτόχρονα να θέλουμε να καθοδηγήσουμε αυτήν την ελευθερία. Φυσικά το κράτος και η κοινωνία πρέπει να φροντίσουν για κατάλληλη παιδεία και γενικά κατάλληλο πολιτισμό ώστε το άτομο να έχει πολλές θετικές επιλογές στην διάθεση του για να ασκήσει την ελευθερία του πιο θετικά. Επιμένω όμως στο γεγονός πως δεν είναι όλοι οι άνθρωποι φτιαγμένοι για να απολαμβάνουν ψηλή κουλτούρα, δεν είναι καθόλου τυχαίο πως παντού στον κόσμο μεγάλος αριθμός ανθρώπων ζει μια ζωή που οι άνθρωποι με πιο ψηλή κουλτούρα σνομπάρουν, ο λόγος που πολλοί άνθρωποι δεν θέλουν ψηλή κουλτούρα είναι μάλλον ανθρωπολογικός και όχι κοινωνιολογικός. Επίσης, τι το κακό έχουν τα σίριαλ σε τελική ανάλυση; Στην ουσία προσφέρουν με πιο απλό τρόπο από την ψηλή τέχνη τα ίδια πράγματα που προσφέρει η ψηλή τέχνη, διηγούνται ιστορίες, ψυχαγωγούν, βάζουν τάξη στην πραγματικότητα, ηρεμούν, ναι και ηθικά διδάγματα προσφέρουν, γεμίζουν με εικόνες, χρώματα και ήχους το μυαλό μας. Τα σίριαλ δεν κάνουν κακό στον άνθρωπο ούτε τον κάνουν κακό. Δεν πρέπει να χωρίζουμε τους ανθρώπους σε ανθρώπους της κουλτούρας και αυτούς τον σίριαλ
( εκτός βέβαια εκεί που θέλουμε να τους περιγράψουμε), τις ίδιες ανάγκες έχουμε όλοι, απλά λόγω διαφορετικών χαρακτήρων και ικανοτήτων τις ικανοποιούμε διαφορετικά. Νομίζω πως έχω πολύ καλύτερη γνώμη για τους απλούς ανθρώπους από εσάς. Γενικά έχω πολύ καλύτερη γνώμη για τους ανθρώπους, γιατί τους δέχομαι όπως είναι και δεν τους ζυγίζω σχετικά με κάποιες ουτοπίες, αγαπάω τους ανθρώπους και ας πιστεύουν σε συνωμοσίες και ας μην εμβολιάζονται, και ας κοιτάζουν σίριαλ, ας είναι βλάκες, ο μόνος λόγος να μην αγαπώ έναν άνθρωπο είναι όταν αυτός είναι κακός, όταν αυτός δεν αγαπάει τους ανθρώπους, όταν αυτός κοροϊδεύει τους ανθρώπους συστηματικά όπως ο Α. Τσίπρας. Συνοπτικά: Πρέπει να ασχολούμαστε με τα κοινά και όχι απευθείας με το άτομο, πρέπει να φροντίσουμε για σωστά πλαίσια μέσα στα οποία το άτομο μπορεί να ζει την ελευθερία του και αυτά τα πλαίσια φυσικά εξαρτώνται κυρίως από το αν υπάρχει δημοκρατία, καλή παιδεία και τώρα πια και καλό περιβάλλον ( την φύση εννοώ). Ειλικρινά, δεν πιστεύω πως οι άνθρωποι σήμερα, σε γενικές γραμμές, είναι σκληροί, εγωιστές, ακαλλιέργητοι, μάλλον το αντίθετο ισχύει, οι άνθρωποι είναι πιο πληροφορημένοι από ποτέ, έχουν επαφές με ανθρώπους από όλον τον κόσμο, ζουν μια ζωή με λιγότερο φόβο από παλιά σε σχετική ευημερία, αυτά τους κάνουν πιο ανεκτικούς, λιγότερο κομπλεξικούς, λιγότερο εχθρικούς απέναντι στους άλλους. Προσωπικά έχω κάνει στην ζωή μου στο εξωτερικό, που έζησα 40 χρόνια, και στην Ελλάδα σχεδόν μόνο καλές εμπειρίες με τους ανθρώπους στην προσωπική επαφή, το ίδιο καλές με εργάτες, με σκουπιδιάρηδες ( ο ίδιος χρηματοδοτούσα τις σπουδές μου καθαρίζοντας κάθε πρωί ένα κέντρο νεολαίας ), με καθηγητές πανεπιστημίων, με ανθρώπους της γνώσης, με ανθρώπους που πάνε στην όπερα, με ανθρώπους που κοιτάζουν σίριαλ. Νομίζω πως τα λίγα χρόνια που ζούμε το θαύμα της ζωής, είναι μεγάλη σπατάλη να χωρίζουμε τους ανθρώπους σε αξιόλογους και σε άχρηστους , μεγάλη σπατάλη είναι επίσης να γκρινιάζουμε συνέχεια και να μην μας ευχαριστεί τίποτα, μεγάλη σπατάλη να παίρνουμε τα πάντα τόσο στα σοβαρά, στην ουσία η ζωή είναι απλή, μέχρι να τα καταλάβω αυτά κατάστρεψα πολλά χρόνια της ζωής μου, όταν τα κατάλαβα άρχισα να ζω, αλλά ήταν πλέον αργά για πολλά πράγματα, τα είχα χάσει πλέον για πάντα. Αν συναντούσα τον εαυτό μου στα 18 του θα του έλεγα: Μην ψάχνεις τίποτα, δεν υπάρχει τίποτα να βρεις, ζήσε και όλα θα τα κάνεις καλά, όλα θα είναι καλά. Η ζωή η ίδια είναι η αλήθεια, δεν υπάρχει τίποτα πίσω από αυτήν.
Έχω έναν φίλο από την Κολομβία, με τον οποίο έχω κάνει πολλά ταξίδια, αυτός κάθε τόσο μου έλεγε ( στα αγγλικά ): Μην ανησυχείς Γιώργο, η ζωή είναι ένα παιχνίδι, μόνο η δουλειά μας δεν είναι παιχνίδι, πρέπει να την παίρνουμε στα σοβαρά γιατί από αυτήν ζούμε, όλα τα άλλα είναι παιχνίδι, life is a game Jorgos. Εγώ συμπλήρωσα, η υγεία μας επίσης δεν είναι παιχνίδι όπως και η υγεία και το καλό των ανθρώπων που έχουμε κοντά μας, αλλά κατά τ’ άλλα έχεις δίκιο.
Aξιότιμε κύριε Καγιά,αφού συμφωνήσω απολύτως με το κείμενο σας επιτρέψτε μου δυο λέξεις σχετικά με τα σίριαλ επειδή κάποια από αυτά μπορεί να καταστούν επικίνδυνα για την πατρίδα μας δεδομένου ότι είναι υποχρεωμένη να ζει με ένα γείτονα με “ιδιαιτερότητες” και δυστυχώς για την περιοχή μας δεν υπάρχει (με βάση τα υπάρχοντα δεδομένα) πιθανότητα αλλαγής πορείας προς την κανονικότητα.Η γειτονική μας χώρα ακολουθεί μεθόδους του γνωστού διεστραμένου αρχιναζί Γκέμπελς και δια της προπαγάνδας των σίριαλ προσπαθεί να προβάλλει την μεγαλοπρέπεια και την δήθεν ανωτερότητα της στοχεύοντας στο φρόνιμα και στο θυμικό του λαού μας. Είναι σαν κάποιος να ισχυρίζεται ότι το απαίσιο σκουλίκι με το όνομα Δρ.Γκέμπελε έκανε πειράματα στους κρατούμενους του ΄Αουσβιτς για το καλό της ανθρωπότητος….Αυτά σε ότι αφορά την γείτονα όπου όπου αφέλειες και ονειρώξεις δεν επιτρέπονται….Κατά τα άλλα οι απόψεις μας συμπίπτουν,είναι θέμα προσωπικής επιλογής..Με εκτίμηση.
Aξιότιμε κύριε Καγιά,αφού συμφωνήσω απολύτως με το κείμενο σας επιτρέψτε μου δυο λέξεις σχετικά με τα σίριαλ επειδή κάποια από αυτά μπορεί να καταστούν επικίνδυνα για την πατρίδα μας δεδομένου ότι είναι υποχρεωμένη να ζει με ένα γείτονα με “ιδιαιτερότητες” και δυστυχώς για την περιοχή μας δεν υπάρχει (με βάση τα υπάρχοντα δεδομένα) πιθανότητα αλλαγής πορείας προς την κανονικότητα.Η γειτονική μας χώρα ακολουθεί μεθόδους του γνωστού διεστραμένου αρχιναζί Γκέμπελς και δια της προπαγάνδας των σίριαλ προσπαθεί να προβάλλει την μεγαλοπρέπεια και την δήθεν ανωτερότητα της στοχεύοντας στο φρόνιμα και στο θυμικό του λαού μας. Είναι σαν κάποιος να ισχυρίζεται ότι το απαίσιο σκουλίκι με το όνομα Δρ.Γκέμπελε έκανε πειράματα στους κρατούμενους του ΄Αουσβιτς για το καλό της ανθρωπότητος….Αυτά σε ότι αφορά την γείτονα όπου όπου αφέλειες και ονειρώξεις δεν επιτρέπονται….Κατά τα άλλα οι απόψεις μας συμπίπτουν,είναι θέμα προσωπικής επιλογής…Με εκτίμηση
Αγαπητέ κύριε Καγιαλέ, σε σχέση με τα ελληνοτουρκικά νομίζω έχουμε καθήκον πρώτα να τα ερμηνεύουμε και μετά να τα αξιολογούμε!
Προφανώς αναγνωρίζω την γνώση και εμπειρία σας τις οποίες έχω διαπιστώσει πολλάκις!
Και εγώ εξοργίζομαι με την αρπακτικότητα τους αλλά ως καλύτερο αντίδοτο θεωρώ ότι πρέπει να διορθώσουμε τα του οίκου μας!
Είτε αυτό αφορά την οικονομία,είτε το δημογραφικό, είτε την άμυνα, είτε την αντίληψη των πολιτών για το συλλογικό συμφέρον!Ί
με εκτίμηση!
!
Αξιότιμε κ.Πατσουράκη,θα συμφωνήσω με τα αυτονόητα που αναφέρετε σε ότι αφορά τα του οίκου μας. Η Τουρκία δυστυχώς για την χώρα μας είναι ένα (με τα σημερινά δεδομένα,αύριο έχει ο Θεός)) άλυτο πρόβλημα και αυτό οφείλεται σε μια σειρά από λόγους,οι οποίοι δεν είναι του παρόντος διότι θα πρέπει να αφιερώσουμε αρκετά μερόνυχτα γράφοντας.Θα αναφέρω όμως έναν θεωρώ τον σημαντικώτερο γιατί είναι η πηγή του “κακού” για τις σχέσεις μας με την γείτονα. ΄Οπως έχω αναφέρει και σε άλλα σχόλια μου η Τουρκία μας θεωρεί λάθος της ιστορίας, ένα αχρείαστο κράτος που ίδρυσαν οι Βρετανοί για τα δικά τους συμφέροντα.Ειδικά δε μετά το 1974 έχουν αποθρασυνθεί και θεωρούν ότι εμείς θα πρέπει να τους ακούμε και να κάνουμε ότι μας λένε.Με αυτό το σκεπτικό του βαθέως τουρκικού κράτους η Ελλάς,εφόσον δεν θέλει να φιλανδοποιηθεί και να γίνει “γιουσουφάκι” των πασάδων, των δερβίσηδων, των ισλαμοφασιστών της ΄Αγκυρας ,καθώς και των γκρίζων λύκων του χατζαρομπαχτσελή,πρέπει να αναπτύξει όλα τα αντανακλαστικά της και κυρίως όλα όσα συνιστούν την ΑΠΟΤΡΕΠΤΙΚΗ της ισχύ. Ο κινέζος στρατηγιστής-φιλόσοφος ΣΟΥΝ ΤΣΟΥ διδάσκει:”Αποτελεί αξίωμα του πολέμου το να μην υποθέτει κανείς ότι ο εχθρός δεν θα έρθει,αλλά μάλλον να βασίζεται στην ετοιμότητα του να τον συναντήσει.Να μην εικάζει ότι ο εχθρός δεν θα του επιτεθεί αλλά μάλλον να κάνει τον εαυτό του αήττητο”. Δύο παράγοντες μηδενικού κόστους είναι επίσης σημαντικοί και καθοριστικοί για τους σχεδιασμούς της πατρίδος μας.1) Γνώση οριζοντίως και καθέτως ακόμη και της παραμικρής λεπτομέριας των κινήσεων και των προθέσεων της Τουρκίας.2) Ενημέρωση του Ελληνικού λαού περί των τεκταινομένων με ρεαλισμό και σύνεση χωρίς φανφάρες,αερολογίες, σουρεαλιστικούς ευσεβοποθισμούς και αφέλειες….Με εκτίμηση