Το γνώριμο σκηνικό των δύο “στρατοπέδων” στήνεται για ακόμα μια φορά στην Κρήτη, με αφορμή την αξιοποίηση υδρογονανθράκων. Από τη μία, όσοι ετοιμάζονται να κολυμπήσουν στα πετροδόλαρα κι από την άλλη όσοι βλέπουν να κολυμπάμε σε ακτές με νεκρά ψάρια.
Κάπου… χαμένη ανάμεσα στις δύο αυτές αντιλήψεις, η λογική της ισόρροπης ανάπτυξης, με σεβασμό στο περιβάλλον, τον άνθρωπο και τις τοπικές κοινωνίες. Αυτή η προοπτική βέβαια ακούγεται σαν ανέκδοτο, σε ένα τόπο όπου καταφέραμε να δαιμονοποιήσουμε τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειες. Νωπές οι μνήμες από όσα ζήσαμε με τις ανεμογεννήτριες και έντονες μέχρι και σήμερα οι αντιδράσεις για τις σχεδιαζόμενες επενδύσεις με τα φωτοβολταϊκά.
Αυτό βέβαια δεν έγινε με ευθύνη των τοπικών κοινωνιών και των κινημάτων, αλλά λόγω της στρεβλής διαδικασίας που ακολουθήθηκε, της αδιαφάνειας και του ωχαδερφισμού με τον οποίο αντιμετωπίστηκαν αυτές οι “επενδύσεις” από το ελληνικό κράτος.
Το όλο ζήτημα αντιμετωπίστηκε ως “μπίζνα” και στην Ελλάδα γνωρίζουμε πολύ καλά τι συνεπάγεται αυτό. Δείτε το Αποπηγάδι, δείτε και τις Σκουριές.
Στην υπόθεση λοιπόν των υδρογονανθράκων, μπροστά μας έχουμε δύο επιλογές. Είτε η αξιοποίηση να γίνει διασφαλίζοντας απόλυτα την προστασία του περιβάλλοντος και τις ανάγκες των τοπικών κοινωνιών, είτε να ζήσουμε μια άνευ όρων παράδοση του φυσικού περιβάλλοντος στις ορέξεις των πολυεθνικών.
Το μέτρο δεν είναι πάντως δύσκολο να βρεθεί. Υπάρχει η τεχνολογία, υπάρχουν και οι άνθρωποι που θα μπορούν να διασφαλίσουν την όλη διαδικασία. Τι απουσιάζει; Πρωτίστως η εμπιστοσύνη· απέναντι στο κράτος, στους ελεγκτικούς μηχανισμούς αλλά και στις “αχόρταγες” πολυεθνικές.
Η ανάπτυξη ως… πρόβλημα
Δημοφιλή άρθρα
1 Comment
Αφήστε ένα σχόλιο
Εντός εκτός και επί τα αυτά
Μικρές αγγελίες
Μόνιμες στήλες
Αξιότιμε κύριε.Η ιστορία είναι παλιά ,γνωστή εδώ και ένα αιώνα τουλάχιστον,απλώς αποσιωπήθηκε,όσο γινότανε, για γίνει η όποια διαχείρηση σε κλειστό κύκλο και χωρίς πολλά “ντράβαλα”που έλεγε και η μακαρίτισσα η γιαγιά μου.΄Ετσι αφού εμποδίστηκε ο ελληνισμός στην Κύπρο (και με δικά μας βλακοειδή λάθη) να αποφασίσει δημοκρατικά για την μοίρα του στην συνέχεια σφαγιάστηκε(εκτός αν κάποιος πιστεύει ότι όλα αυτά έγιναν για την σοδειά της ντομάτας στην πεδιάδα της Μεσαορίας) και κατόρθωσε να μισοδιασωθεί χάρις στον μεγάλο Τάσο Παπαδόπουλο.Βλέποντας τι έγινε στην Κύπρο οι πάντες καταλαβαίνουν τώρα γιατί οι ισχυροί προσπάθησαν να αποτρέψουν την ένωση της Κρήτης με τον υπόλοιπο Εθνικό κορμό,θέλοντας βεβαίως το πρόβατο να κυκλοφορεί “ελευθέρας βοσκής” έξω από το μαντρί με τις γνωστές συνέπειες.Ευτυχώς οι διπλωματικές ικανότητες του αγίου αυτού ανθρώπου που κοιμάται στον Προφήτη Ηλία πέρασαν την ιδιαιτέρα μας πατρίδα από την τρύπα της βελόνας πρός την αξιοπρέπεια και την ελευθερία. Τώρα είμαστε πάλι σε θέση να μετατρέψουμε την ευλογία σε κατάρα.Αντί να χρησιμοποιήσουμε τα κοιτάσματα αυξάνοντας του συντελεστές ισχύος της πατρίδος μας ,θωρακίζοντας την άμυνα της,την οικονομική της αυτοτέλεια και εν κατακλείδι την υπαρξή της,εμείς “ακόμη δεν τον είδαμε και Γιάννη τον εβγάλαμε”.Καλά σε ποιόν πλανήτη ζούμε;Δεν γνωρίζουμε,όπως πολύ σωστά το λέτε, σε ποιό επίπεδο βρίσκεται η τεχνολογία για την προστασία του περιβάλλοντος;Τα πάντα είναι θέμα βούλησης και σε μια περιοχή με τόσο μεγάλα τουριστικά συμφέροντα οι συνεννοήσεις ούτως ώστε όλοι να είναι κερδισμένοι είναι σίγουρα εφικτές.Μην ξεχνάμε ότι στον πλανήτη που ζούμε ο καλύτερος συνεκτικός κρίκος ήταν ,είναι και θα είναι τα συμφέροντα.Τέλος για του λόγου το αληθές σχετικά με τα διαδραματιζόμενα στην λεκάνη του Ηροδότου ένα τηλεγράφημα από τον Δεκέμβριο του 1914 του τότε κυβερνήτη της Κύπρου που διέρρευσε και δημοσιεύτηκε στην πάντοτε καλά ενημερωμένη επιθεώρηση “Near East” του Λονδίνου.”΄Ωστε ως προς την Κύπρον γενομένην είδη αγγλικήν αποικίαν,θα ήτο δύσκολον να εξευρεθή μάλλον επωφελής χώρα ως νέος πετρελαιοπαραγωγός τόπος πρός εκμετάλλευσιν.Οι ΄Αγγλοι βιομήχανοι θα έπραττον καλώς όπως μελετήσωσι τα ούτω παρουσιαζομένας εξαιρετικάς ευκαιρίας”. ΄Οπως είπαμε παλιά ιστορία για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ .Τώρα που όλοι ξέρουμε ας ανοίξουμε τα μάτια μας και να παρακολουθούμε με προσοχή αυτούς που κρατάνε την κουτάλα και ανακατεύουν την σούπα στο καζάνι…..Με εκτίμηση