“ Η συντελεσμένη σήμερα στη χώρα μας καταστροφή {όχι μόνο οικονομική} είναι φανερά προϊόν της αντικοινωνικής λογικής των κομμάτων, των θεσμοποιημένων σε κομματικές συντεχνίες συμφερόντων..” Χρ. Γιανναράς
Πάει κι ο παλιός χρόνος…. τον αντέξαμε, με ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού να κινείται στα όρια της επιβίωσης. Και πάντα πριν τη λήξη του παλιού έτους συνηθίζεται να ψηφίζεται κι ο προϋπολογισμός…. παλαιότερες κυβερνήσεις τον έγραφαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους… οι τελευταίοι μνημονιακοί προϋπολογισμοί γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους εμάς τους πολίτες. Κατά τη διάρκεια της συζήτησης γίναμε πάλι θεατές αυτής της κακόγουστης πλέον ελληνικής ταινίας που οι πολιτικοί αρχηγοί, μάς έδειξαν τις ικανότητές τους, πώς να κατηγορεί ο ένας τον άλλον στους εξυπνακισμούς και στις ατάκες.
Και εφόσον έτσι καταλαβαίνουν τον διάλογο οι πολιτικοί μας, μήπως λέω εγώ τώρα θα έπρεπε να ζητήσουμε εμείς ακόμα μία μεταρρύθμιση, στις τόσες που απαιτούν οι δανειστές, να έχουν ελάχιστο χρόνο ομιλίας οι πολιτικοί αρχηγοί, σε τέτοιου είδους συνεδριάσεις; Γιατί απ ότι φάνηκε κι αυτήν τη φορά ο πρωταρχικός τους στόχος είναι να πείσουν το εσωκομματικό τους ακροατήριο, ότι είναι ικανοί να ταπεινώσουν τον αντίπαλο, για να μπορούν να αισθάνονται σιγουριά για την πολυπόθητη πολυθρόνα του αρχηγού.
Από την άλλη οι χειροκροτητές από τα έδρανα της Βουλής, είναι σε ετοιμότητα, για να τονώσουν το ηθικό του ηγέτη τους… αχ αυτές οι αλληλεξαρτήσεις, κράτα με να σε κρατώ κι όλοι μαζί, την εξουσία. Ο διπολισμός επιστρέφει δριμύτερος και αυτήν τη φορά τον επιζητούν όχι οι δεινόσαυροι της πολιτικής, αλλά δυστυχώς νέοι πολιτικοί, που υποτίθεται ότι ήρθαν για να αλλάξουν τα κακώς κείμενα στην πολιτική ζωή του τόπου, για να μας φέρουν το καινούργιο.
Απ’ ότι φαίνεται δεν έχουν τίποτα να μας πουν. Γιατί αν είχαν θα συζητούσαν διάφορες λύσεις και προτάσεις… γιατί δεν μπορεί θα υπάρχει κι άλλος δρόμος, ακόμα και τώρα, για το πρόβλημα της χώρας. Τώρα που στην τρίτη οικονομική δύναμη της Ευρώπης επικρατεί πολιτική αστάθεια και το τραπεζικό της σύστημα απειλείται με κατάρρευση, που θα συμπαρασύρει τραπεζικούς κολοσσούς, όπως τη Deutsche Bank, που στέκονται σε ξύλινα πόδια. Θεώρησαν ότι αυτό που ενδιαφέρει τον πολίτη είναι οι αλληλοκατηγορίες. Το λυπηρό είναι, ότι ακόμα και όταν αναφερόταν στο κυρίως πρόβλημα, που είναι η χρεοδουλοπαροικία της χώρας, δεν μας έλεγαν πάλι την αλήθεια. Εξορκίζει η αντιπολίτευση το μνημόνιο 3 γιατί εξαθλιώνει τον πολίτη και στερεί τη δυνατότητα της χώρας να μπει σε ρυθμούς ανάπτυξης. Σωστά, μόνο που με τη δικιά της έγκριση και τους δικούς της ψήφους πέρασε από την βουλή, όπως επίσης ξεχνά ότι επί δική της διακυβέρνησης είχε δεσμεύσει τη χώρα με πρωτογενή πλεονάσματα 4,5 %.
Από την άλλη ο πρωθυπουργός και αυτή την φορά βάπτισε το κρέας ψάρι κι ούτε λίγο ούτε πολύ μας είπε: ότι αυτό το μνημόνιο που φέρει και την υπογραφή του είναι ένα χαμηλότοκο δάνειο. Του διέφυγε ότι το ένα τρίτο του πληθυσμού στα όρια της φτώχειας, το ένα τρίτο άνεργοι και το άλλο τρίτο που δουλεύει με μισθούς Βουλγαρίας ,είναι κι αυτό απόρροια του μνημονίου; Άμα είναι έτσι, τότε το μνημόνιο 4 γιατί να μας ενοχλεί;
